~Asena~

Abim ayağa kalktı kapıya doğru yürümeye başladı bende hızlıca ayağa kalkıp arkasından gittim bana baktı "açıyorum"dedi kafamı salladım yanına geçtim abim kapıyı açınca ilk Mahir bey "hoş geldiniz"dedi abim elini uzattı her zamanki sesinin aksine biraz daha yumuşak bir sesle ama eminim ki dışardan birine göre serti kafasını salladı Mahir bey abimin uzattığı elini sıktı "hoş bulduk Berk oğlum nasılsın"dedi babacan bir şekilde acaba hep böyle nazikmiydi diye düşündüm ama emekli Albay olduğu aklıma gelince bu düşünceden vazgeçtim "iyiyim siz nasılsınız kolay buldunuz mu evi"dedi kenara çekilip onlar geçsin diye yer bıraktı "Bulduk Bulduk merak etme"dedi içeri girdi.

Abim diyerlerine selam verirken bana baktı duraksadım bir anda ne demeliyim diye düşündüm "hoş geldiniz"dedim biraz karısık sesle gülümsedi"hoş bulduk" ben ise sesimin neden böyle kısık çıktığı için kendime lanetler okudum onların gözünde çekingen biri gibi gözükmek istemiyordum eski umursamaz tavrıma takındımo içeri geçerken bu sefer Sibel hanım geldi "hoş geldiniz"dedim normal bir sesle "hoş bulduk kızım"dedi yumuşak bir sesle içeri geçti diyerlerine selam vermeyi düşünmüyordum onları arkamda bırakıp içeri geçtim arkamdan abimin söylemelerini duyuyordum herkes salona girince etrafı taradım Mahir beyi, Sibel hanımı ve Miranı Zaten hastaneden biliyordum Mira'nın karısı olduğunu tahmin ettiğim bir kadın ve kucağında oğulu vardı gözlerim ona takıldı.

O zaten bana bakıyordu dik dik ona baktım o ise gülümseyerek bakıyordu gözlerimi ondan zar zor çekip tekli koltukta oturmuş Merte baktım o ise burada olmaktan mutlu değilmiş gibi gözüküyordu somurtarak etrafa bakıyordu en son bana bakınca gözlerimiz kesişti ama kaçırmadım gözlerimi o da kaçırmadı kaşları çatık şekilde baktı bende kaşlarımı çatım bir süre böyle bakıştık biz bakışırken abimde Mahir beylarle konuşuyordu en sonunda pes edip gözlerini çekti bende çektim kazanmanın keyfi ile arkama yaslanıp konuşan Mahir bey ve abime baktım o sırada bana bakan Miranla duraksadım tek duam bana sabahtan beri değil de şuan bakmış olduğuna.

İnanmak istiyordum yoksa rezil olucaktım ondan gözlerimi kaçırdım o sırada Sibel hanım konuştu "demek resim çizmeyi seviyorsun Asena"dedi o an anlıyamadım "efendim?"dedim güldü "abin resim yapmayı sevdiğini söyledi ya az önce onu dedim canım"dedi gülümseyerek umursamaz bir tavırla "eskiden çiziyorum"dedim sonra annenin bana dediklerini tekrar ettim "boş vakitlerimi boş şeylere değil derslerime odaklanmayı tercih ediyorum artık"dedim o an annemin sesi yankılandı kulaklarım da .

V​aktini bu boş şeylere harcicana derslerine vakit harca biraz Asena! Derdi beni hep resim çizerken gördüğü zaman bende inadına hep resim çizerdim Gülüşü soldu gibi oldu ama sonra geri düzeltti abim ise kaşlarını çattı bana bakarak biliyordu resim çizmeyi ne kadar çok sevdiğimi Miran da kaslarını çatıp baktı yüzüme ama kızar gibi değil de birşey anlamaya çalışıyor gibiydi Mart ise gözlerini devirsi Sibel hanım tekrar konuştu " peki nelerden hoşlanırsın sevdiğin bir spor dalı var mı?"dedi yumuşak bir sesle gözleri ise sanki beklentiye doluydu yutkundum.

"Valeybol oynarım"dedim evet oynardım hata okulun Valeybol kaptanı olurdum arada maçlara giderdik gülümsedi "hobi olarak mı oynarsın yoksa bir maçlara çıkmıyor musun"dedi "maçlara arada çıkarım"dedim böyle sorular sormaya devam etti arada Martin göz devirmeleri canımı sıkıyordu.ama susuyurdum hata hayatımda ilk defa bu kadar sakın kalmış olabilirdim en son yemeğe geçtik yemeğin ilerliyen saatlerinde korktuğum yere gelmişti Mahir bey bana baktı ve konuşmaya başladı "Asena burada aslında neden olduğumuzu biliyorsun diye düşünüyorum"dedi.

Kısık bir sesle "maalesef"dedim abim ayağı ile bana vurdu gözlerimi devirdim o konuşurken bardağımdan su içmek için ağzıma götürmüştüm ki bir anda söylediği sözlerle boğazımda kaldı"bizimle yaşamanı istiyoruz "dedi ben boğazımda Kalan suyu öldürürken abim sırtıma Sibel hanım kocasına bağırdı "böyle bir anda söylenir mi Mahir!"dedi Mahir bey ise endişeli bir sesle "ne bileyim hanım abisi evet dedi dedi bana "dedi diyerleri ise bana endişeli gözlerle bakıyordu Mart bile biraz endişeli gözüküyor du en son rahatlayınca "iyi mısın kızım"dedi Sibel hanım.

Kafamı salladım abime baktım kaşlarımı çatım "bana onlarla kalacağımı söylemedin!"dedim "söyledim sende kafanı salladın" duraksadım evet kafamı salladım ama o onlık bir durumda yapmıştım "peki bizimle kalmak ister misin Asena"dedi Sibel hanım yutkundum abime baktım gözlerini kapatıp açtı güven verecek bir şekilde yutkunup konuştum "_______".

•

•

•

Bittiiiiiii

Çok kısa oldu ama aklıma hiç bir şey gelmedi

Nasıldı peki?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın canlarım öptüm 💋

🌟🐥🐣