İşten çıktmış eve doğru gidiyorum güneş daha yeni doğuyor.

Bu saate sokakta olmamın sebebi hem işim daha yeni bitti hem de o ev dediğim cehennemden hiç değilse biraz kurtuluyorum.

Ben alev tekin ailenin en küçük kızı benden büyük iki abim var ve onlar benim için her zaman o cehennemin bekçileri annem ve babamsa cehennemin kralı ve kreliçesi oldu.

Ailem beni sevmez gerçi ben de onları sevdiğim söylenemez 27 yaşındayım ve bu zamana kadar beni hiç bir şekilde sevmediler neden bilmiyorum onlara 18 yaşıma kadar hiç bir saygısızlık yapmadım ama onlar bana eziyet etmedikleri gün bırakmadılar. Bende en sonunda patladım ve evden kaçtım ama beni buldular ve 6 aylık bir komaya soktular uyanğımda yanımda iki abim yani cehennem bekçilerim vardı ve bana ilk sözleri eğer bir daha böyle bir şey yaparsam bu sefer beni öldürecek olmalarıydı. O komadan sonra iki sene kendime gelemedim.

Psikolojik destek gördüm. Çok kötüydüm. Psikiyatris'tim bana bir hobi bulmamı bunun bana iyi geliceğini söyledi bende en sevdiğim şeyi yani dans edip şarkı söylemeyi seçtim ve o zamandır da kendimi ne zaman kötü hissetsem kulaklığımı takıp şarkı dinliyorum ve kendimi her şeye kapatıyorum şu an olduğu gibi...

İlk defa kitap yazışım umarım beğenirsiniz lütfen yorum yapın🤗