Ben her zaman birinin beni kendi çıkmazımdan çekip alacağını düşünürdüm. Fakat zaman geçtikçe fark ediyorum ki beni kendi çıkmazımdan kurtaracak kişi bendim. Sadece bendim. Hep bendim çünkü düştüğümde elimden tutan hiç bir zaman olmadı, olmamıştı. Ben ancak kendim tek başıma ayağa kalkabilirdim.

Zaman geçtikçe biraz daha büyüdüm. Büyüdükçe de gerçeklerle yüzleştim. Geçmişime dönüp baktığımda yaşadıklarımın ne kadar ağır olduğunu fark ediyorum. Geçmişimdeki kız çocuğunu kurtaramadım belki ama içimdeki kız çocuğunuda yok edemedim. Yok etmek istemedim.

Ben her zaman ailemin beni bir gün seveceği düşüncesiyle yaşamıştım. Her zaman onlar için güçlü durmaya çalışmıştım. Sadece ailem için çabalamıştım. Ben annemle babamın en ufak sevgi kırıntısına muhtaçtım. Beni muhtaç bırakmışlardı sevgilerine.

Hiç anlamamıştım. Ailem beni niye sevmedi diye. Hiç bir zaman ailemin beni sevmeyeceğini kabul etmek istememiştim. Bir aile çocuğunu neden sevmezdi ki? Çocuktum işte bende herkes gibi çocuktum. En önemlisi masumdum, saftım. Temizdim.

Büyüdükçe beni de kendi pisliklerine bulaştırdılar. Beni de kirlettiler. Benim için en büyük hata belki de bu hayata gelmekti. Ailemi hiç bir zaman anlayamadım. Onlara hiç bir şey yapmamıştım. Aileme nasıl bir kötülüğüm olabilirdi ki?

Ablalarıma çok özenirdim. Çünkü annemle babam onları severdi. Mesela annemle babamın onlarla hiç bir sorunu yoktu.

Evdeki en büyük problem benmişim gibi davranıyorlardı. Ablamlar bana ne kadar iyi davransalarla annemle babamın sıcaklığını hiç bir zaman hissedememiştim. Kendimi aileme ait hissetmiyorum. Ve belki de en acı cümleydi bu. Kendini olduğun bir aileye ait hissedememek. Bana böyle davrandıkları için onları hiç bir zaman affedemicem.

Hiç unutmuyorum babamın sırf canı sıkıldığı için ben beş yaşındayken benim yalvarmalarıma rağmen depoya kapatmasını, saatlerce beni orda aç susuz tutmasını, annemin beni kurtarmak için hiç bir çabaya girmemesini unutmuyorum.

O günlerimin üstünden on dört yıl geçmesine rağmen hala dün gibi hatırlıyorum. O küçük kız çocuğunun yardıma muhtaç halini hiç unutmuyorum. Geceleri kabus gördüğünde koşarak annesinin babasının yanına gitmek yerine sessizce yorganın altında sabahı beklemesini hiç unutmuyorum.

Hiç bir şey yapmadığım halde defalarca dayak yiyişimi unutmuyorum. Defalarca o soğukta sırf ceza olsun diye sokakta bırakılışımı unutmuyorum. Bunlar ne kadar geçmişte kalsa da yine de unutamıyorum. Ne yarası ne de acısı geçmiyor. Yine de hiç bir şey olmamış gibi davranıyorduk. Yaşananlar hiç yaşanmamış gibi sanki hiç olmamış gibi. Bunlar canımı yakıyordu. Benim acılarımı görmezden geliyorlardı.

****

Okuldan çıkalı birkaç saat oldu ama eve gitmek yerine sahil kenarına geldim. Kendimle yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Telefonumu çıkarıp kulaklığımı taktım ve en sevdiğim müzik listemi açarak sahil kenarından yürümeye başladım. Daha fazla düşünmek istemiyorum düşündükçe daha da çok kendimi kaybediyorum.

Kendimi biraz daha topladıktan sonra eve gitmeye karar verdim. Eve gidip üstümü değiştirmem gerekiyor. Sonra da spor salonuna geçerim. Kulağımdan kulaklıkları çıkarıp mesaj kutusuna girdim. Ablam elisa'dan mesaj vardı. Mesaj girerek ne yazdığına baktım.

Alisya neredesin? Evde durumlar karışık hemen eve gelmen gerekiyor. Acele et lütfen her neredeysen hemen gel.

Yazdığı mesaja bakılırsa durum ciddi görünüyordu. Mesaj atmayı es geçerek hemen yoldan taksi çevirerek bindim. Bu kadar ciddi ne olabilirdi ki? Taksiciye adresi vererek cam kenarından bakmaya başladım. Umarım kötü bir şey yoktur. Zaten yeterince sorun vardı.

Tanıdık yolları görünce eve yaklaştığımızı anladım. Sitenin önüne gelince taksiciyi durdurdum ve ücreti ödeyerek taksiden indim. Hemen siteye giriş yaparak bizim evin bulunduğu bölüme gelerek kapıyı çaldım. Kapıyı ablam açarak beni içeri aldı. Montumu çıkarıp askıya asarken bir yandan da ablamla konuşuyordum.

"Bu kadar önemli ne oldu abla? Bana mesaj atmışsın hemen eve gel diye kötü bir şey mi oldu?"

"Alisya bunlar ayakta konuşulacak şeyler değil. Sen hemen salona gel ailecek konuşmamız gereken konular var seni bekliyor babam."

Babamın beni de aileden saydığını bilmiyordum. Bu sefer şaşırttılar beni doğrusu. Beni de ilgilendirecek kadar ne olmuş olabilir ki? Bu kadar önemli ve beni de ilgilendiriyor? Ablama daha fazla soru sormayarak onu içeri gönderip beklemesini söyledim. Odama geçerek üstüme uzun kollu yeşil bir badi altıma da siyah bir tayt geçirerek salona girdim. Bütün aile toplanmış beni bekliyorlardı. Ablamın yanındaki boş koltuğa geçerek babamın konuşmasını bekledik.

"Herkes burda olduğuna göre konuşmaya başlayabilirim. Biliyorsunuz ki uzun zamandır Asen Holding' de işler pek fazla yolunda gitmiyordu. Bunun üzerine holdingdeki işleri yoluna koymak için bir miktar borç aldım."

Babamın nefeslenerek bizi izlediğini gördüm. Tepkimizimi merak ediyordu iyiyde bu zamana kadar şirketle ilgili bize bir şey anlatmazdı ki eminim ki bu konuşmanın devamında bir şey çıkacaktı. Fakat ilgimi başka bir şey çekmişti. Peki bu borcu nerden almıştı? Merakım sesime de yansıdı.

"durumların farkındayız fakat benim merak ettiğim başka bir şey var. Şirketin işlerini yoluna koymak için nerden borç aldın? Tanıdık birinden mi aldın?"

O da sanki bu soruyu bekliyormuş gibi tekrardan sözü devraldı o sırada anneme baktığımda gayet rahat görünüyordu. Muhtemelen bu konuşmayı onlar daha önceden de yapmıştı.

"Alisya parayı nerden aldığımız şu an için önemli değil. Parayı nerden aldığımdan çok parayı nasıl ödeyeceğim daha önemli. Borcun bir kaç gün sonra ödemesi var ben daha yeterince para toplayamadım. O yüzden sizden hisselerinizi bana devreltmenizi istiyorum. Hisseleri satarak yeterince parayı toplayarak ödemeyi yapabiliriz."

Hisseler dimi ya hepimizin ortak noktası onun bize verdiği hisselerdi. Demek bizi ilgilendiren durum buydu. Benim zaten şirkette çok hissem yoktu. Babam belli yaşa gelince ablalarıma hisse verdi diye bana da vermek zorunda kalmıştı. Yani %5'lik kısım bendeydi. Elisya ve Esila ablamlarda da %15'lik hisselerden %30 hisse bulunuyordu. Babam onları alarak borcunu kapatmayı düşünüyordu. Ben mecburen verecektim ama ablamlar verir mi bilmiyorum. Belki Elisya ablam verirdi ama Esila ablam hayatta vermezdi.

Annemde ki hisseleri çoktan almış olmalı ki bize başvurdu. Babam ayağa kalkarak masadan çantasını aldı ve çantasından dosya çıkararak bize uzattı. Kalemi de önümüze koyarak imzalamamız için beklemeye başladı. İlk imzalayan bendim. Daha sonra elisya ablamda imzaladı. Geriye kalan esila ablamdı. İmzalamak için hiç bir çabaya girmemişti.

"Baba ben hissemi vermek istemiyorum. O yüzden bu kağıdı imzalamam için bir neden yok. Borcu nasıl yaptıysan öyle öde. Borcu alırken bana mı sordunuz?"

Babam esila ablamın söylediğine bir şey demezken annem uyarı dolu gözlerle ona bakıyordu ama bu ablamın pekte umrunda değilmiş gibiydi. Ablam hiç bir zaman bana kötü davranmazdı ama çokta yakın değildik. Elisya ablam her zaman bana daha yakın davranırdı. Evde genellikle annemlere karşı gelen esila ablam olurdu. Annemler onun bu tavrına hiç bir şey demezdi. Belki Elisya ablamda yapsa bir şey demezlerdi ama ben yapsam ortalık yıkılırdı. Babam hala sessizliğini korurken esila ablam ayağa kalkarak kapıya yöneldi ve dışarı çıktı.

Ablamın çıkması üzerinden on beş dakika falan geçerken biz hala sessizce salonda oturuyorduk. Babam bir şeyler düşünüyor gibiydi. Hepimiz orda öylece babamın bir şeyler söylemesini beklerken beklenen an geldi.

" Esila'nın inadını biliyorsunuz bir şeye hayır dediyse asla onu ikna edemeyiz o yüzden başka bir çözüm yolu buldum. Esila da hisseler kalabilir."

Onun bulduğu çözüm yolunu merak etmiştim. Annemde merak etmiş olmalı ki benden önce sordu.

"Bulduğun çözüm yolu nedir Hakan? Sonuçta büyük bir paradan bahsediyoruz.

Babam annemin bu söylediğine cevap vermeden direkman ayağa kalkarak salondan çıkarak dışarı çıktı. Yine aklında bir plan yapmış gibiydi ve her ne plan yaptıysa bize bile söyleyemeyecek kadar gizli bir plandı.

Bende babamın çıkmasını fırsat bilerek annemle ablamı yalnız bırakarak hiç bir şey demeden odama geçtim. Bugün yorucu bir gündü. Banyoya girip hızlıca duş aldım ve yatağa uzandım. Günün yorgunluğu fazla ki uykuya dalmam kolay olmuştu.

______________________________________________________

Bir bölüm daha bitti. Umarım hikayemi beğenirsiniz konulara hemen giriş yapmak istemiyorum. O yüzden başları biraz sıkıcı bulabilirsiniz ama konular ilerledikçe eminim ki severek okuyacaksınız bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Hoşçakalın!