Sonrasıydı burası benim Cennet sandığım cehennemdi o zamanlar anneme kavuştuğumu sanıp annemi gözlerimin önünde öldürdüğünü gördüm Bir de yetmezmiş gibi damgalandım tişörtümüzün kolları yırtıktı mavi Ateş damgaları gözüküyordu her baktığımızda canımız acıyordu ayağımızı ayakkabılar tabanları yırtıktı yavaşçana geri çekildim yüzümü ellerim yokladım ben burada mıydım ben yaşıyor muydum niye Allah beni öldürmek yerine yaşatmayı seçmişti ben bu hayata layık değilim gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı haykırmaya başladım o anda bir cam kırılma sesi geldi camı kırmışlardı ama hiç umursamadan haykırdım

"Anne"diye sessizce haykırdım ondan sonra büyük bir sinir patlaması yaşadım

"Sizi oldurucem annemin katilleri sizi oldurucem"diye haykırarak bagirdimgimda ne yaptığımın farkinda bile değildim Koray beni kollarına alarak tuttmaya çalıştı

"Asel dur tamam Güzelim tamam geçti"diyordu ama benim haykirislarim bagrislarim bitmiyordu

"Asel büyüdük biz büyüdük nolur yapma"derken göz göze geldik ardından ben kendimi yere bıraktım gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı yere eğildi ve bana o sıcak kollarını açtı ben de o sıcak kollara sokuldum gözlerimden yaşlar süzülürken son kelimelerimi söyledim

"Koray annemin kanını yerde birakmicam"dedim ve ruhum uçmuş gibiydi gözlerim kapandı tüm sesler tüm renkler hepsi sustu kendi sessizliğime kapandım hepimiz bir sesle uyandık sabah olmak üzereydi ardıdan kapı açıldı içeriye 7 kişi girdi

"Aha geldik deliler Hastanesi'ne"diyen çocuğa bir bakış attım

"Bak ben şu kızı hiç sevmedim Berfin daha güzel bence"o kız ben oluyordum

"Bı siktir git ya Merdin'diyen buğlemdi herhalde

"Sen o kücük beyninle benim güzel olup olmadığımı sorguluyosun merdin denilen şerefsiz bakın ben şunu sevmedim Koray daha yakisli bence"derken dirken onun ypatigini aynısını yapmıştım Koray yalvarır gibi bakıyordu onu sevmemi söylemem için deliriyordu

"Koray seni sevmiyorum öyle bakma bana"dedikten sonra koray'ın bakislari yavaş yavaş eski halini alır zanettim ama gülümser bir şekilde yanıma gelip kulağıma fısıldadı

"Biraz daha bekle yakında herşeyi öğreneceksin şimdilik susuyorum"dedi ve göz kırptı hiç bişey anlamamıştım

"Ne bom yiyecez biz"diye sordu sarı saçlı bir kız

"Aradaslar lutfen kufretmeyelim küfretmek çok kötü birsey-"diyorduki naz

"Sikerim küfürünü baslicam ya tam prenses"diye homurdaninca artık onları içeriye almam gerektiğini anlamıştım

"Geçin"dedikten sonra bahçeye gittik bahçe derken cami kırmışlardı evet ama bunu bile tedbirini almışlardı duvarlar ormuslerdi ama temiz hava alabiliyorsun ardından onlar gidince kapının yarı açık olduğunu gördüm ve dışarıya çıktım baktım ama kimseyi bulamadım en azından yemek verseydiler

"Ne bok yiyecez burada"diye homurdanırken arkamdan bir kapi açılma sesi geldi bir erkek çıktı yani demin bahçeye attım kişilerden biri

"Selam ben Alaz Sarca"sarcamı ne sarcasi ya bı dakika

"Sen orhanin yada sevalin çocuğu falanmisin"derken bagiridgim farkinda bile değildim

"Şimdi sakin ol ben ne oarsan biriyim yada onalarin akrabasiyim kucekken hep öyle seslenirlerdi ben de soyadım olmad8g8 için insanlara öyle tanıtıyorum"gözümden farkında olmadan bir yaş süzüldü

"Senin soy adın ne"içimi acıtan cumleydi soy ad neydi ailem neydi abim kimdi ben neredeydim bu hayatta niye vardım ben niye ölmek yerine yasatildim bana ölmek korkunç gelirdi küçükken ama artık olum yasamaktan daha basit geliyo insana

Cesaret isteyen şey kendini öldürmek değil kendini yaşatmaktır (Beyza alkoç Kar küresi alıntı)

"Ben soy adımı bilmiyorum yani bilsem belki abimi bulurdum ama bulamadım"dedim ikimizde aynı kaderi yaşıyorduk

"Bende kız kardeşimi arıyorum ben 12 yaşındayken kayboldu"derken gözlerim açıldı içimden kardeş olabilirmisim gibi geldi ama sonra sorma fikrini saçma buldum
​​​​​​
​​​​​​​​​​