Anılar aklımda canlanınca kollarımı önümde bağlayıp kafamı arkaya attım. Uyumaya çalışacaktım. Yoksa sabaha kadar böyle kalamazdim. Hava şaşırtıcı derece soğuktu. Çalan siren sesleriyle aklıma annem ve babam geldi. Acaba benim kayboldugumu düşünüp polisi aramışlar mıydı? Tabiki aramışlardı ama beni merak ettikleri için değil elalemin diline düşmemek için. Ciseleyen yağmurla yelegime daha cok sarıldım. Bi bu eksikti! Gözlerim kapanırken başımın üstünden gelen sesle irkildim. "Güzel kıza benziyor. Ne dersin alalım mı?" diyen adamla yerimden hızla kalktım.

Üç tane adam bana aç kurtlar gibi bakıyorlardı. " Selam güzellik. Bu saatte ne işin var buralarda?" diyen adamdan iki adım geri attım. Diğeri ise sırıtarak." Yoksa Mahzunun pavyonundan mı kaçtın?" dedi. Korkarak gerilerken. Adamlardan biri koluma yapıştı. Çığlık çığlığa bağırmaya başladım. " İmdat, yardım edin,lütfen!!". Yalvarıyordum ama bu ıssız sokakta kimse yoktu. Gözümden yaşlar ardı ardına akarken bir ses duyuldu. " Kızı bırakın!". Adamlar saskinca birbirlerine bakarken biri öne çıktı. " Kahramancılık mı oynamaya geldin küçük çocuk? O halde yanlış yerdesin. Senin yerin şurası". diyerek parkı gösterdi. Adamsa siyah ceketi ve siyah saçlarıyla sokak lambasının ışığını arkasına almıştı. Yüzü görünmüyordu. "Kimsin sen?" dedi diğer adam. Gerçekten uzun boylu olan kurtarıcım bu soruyu bekliyormuş gibi sırıttı. " Ben Çağan Atalar. Namı diğer Gölge". Adamlar saskinca benden uzaklaştilar. " Beyim, özür dileriz,özür dileriz. Lütfen affedin".diyen adamlar adeta adamın ayaklarına kapanarak af dilediler. Adam cebinden bi silah çıkarıp aralarından birini bacağından vurdu. Korkuyla gözlerimi yumdum. Adam mırıldandı "Al şunu ve bir daha böyle birsey yapmayın. Bu size ders olsun". diyerek adamları gönderdi.

O adamlardan korkmustum ama bence bu adam daha korkunçtu. Adam yavaşça yaklaşıp banka oturdu ve beni yanına çağırdı. Ben oturmayınca mırıldandı " Benden korkmana gerek yok. Sana zarar vermiycem". Nasil inana bilirdim ki? Ama şuan beni koruyabilecek tek insan da oydu. Yanina oturdum. " Ne işin var burda?". dedigin omzumu silktim. " Buralara tek başına gelmen tehlikeli". dediğinde mırıldandım." Teşekkürler". "Gerek yok. Hadi evine git". " Benim evim yok" dedim. Tam ağzını açıp cevap vericegi sırada bir polis telsizinin cızırtısı geldi. " Seren Kılıçarslan 19 yaşında. Kız kayıp ailesi Kızı her yerde arıyor. Bulan emniyete bildirsin tamam" Ses yakinlasmaya başlamıştı ve bende panik yapmıştım. Korkuyla etrafıma bakinirken Çağan la göz göze geldik. Olayi anlamıştı. Yalvararak ona baktım. Oraya gitmek istemiyordum. "Lütfen" döküldü dudaklarımdan. Bir süre yüzümü inceledi sonrasında " Kucağıma gel!" dedi. Saskinca baka kaldım. " Korkma, seni kurtarıcam" dediğinde polis çok yakinimizdaydi. Hızlıca kucağına oturdum ve boynuna vatoz gibi yapıştım. Polis yanımıza geldiğinde Çağanla konuşmaya başladı. Yüzüm polise dönük olmadığı için beni göremiyordu. " ooo,Çağan naber? Bayadır görünmüyordun ortalıkta" " Evet kerim biraz öyle oldu. Sen nasılsın?" diye cevap verince adam keyifsiz bir kahkaha attı."Nolsun, iş güç. Buralarda 19 yaşında sarışın bir kız kayıpmış görmüş olabilir misin?" Büyük ihtimalle resmimi gösteriyordu. Uyuyormuş gibi yapıp Çağanın kucağında kımıldandım." Görmüş olsam hafızama kazirdim. Hayir gormedim " Adam kahkahayı patlattı. " İşleri ilerletmissin yaza düğün var de sene" diyince Çağan güldü. "umarım"

Polis "Ben sizi tutmayım. İyi eğlenceler " diyerek yanimizdan uzaklaştı. Çağan ayağa kalktı ve bende bacaklarımı onun beline doladim. Bir arabanın kapısının açılma sesi geldi ve sonra gözlerim istemsizce uykuya direnemeyip kapandı.

Evettttt canlarım yeni bölüm geldiii. Geçen sene wattpad de 3 bin okunan kitabımı şimdi sizlerle paylaşıyorum güzel yorumlarınızı ve emeğe saygı olarak oylarınızı bekliyorum şimdiden hepinize teşekkürler yeni bölümde görüşmek uzereee hoşça kalinnn mutlu kalinn 💖💖💖💜💜💜