&

Saçlarım dağılmış şekilde evimde oturuyorum. Terk edilmiş bir şekilde.

Aral...

Namı diğer şerefsiz...

Aral beni o gün reddetti. Ama bana geri dönücek. Ben bundan o kadar eminim ki...

Günler,saatler, dakikalar, saniyeler, saliseler birbirini kovaladı. Ama gelen olmadı.

Ne diye hayır demişti.

Ve bunu duygusuz bir şekilde söylemişti. O zaman neden benimle evlenmek istedi?

*3 ay sonra*

&

"Mahru! Aç şu kapıyı! Senin iyiliğin için hayır dedim! Salaklaşma! Mahru!! Aç şu kapıyı aç! Lanet olsun!"

Evet gelmişti. Ama berbat bir halde gelmişti. Bu benim tanıdığım Aral değildi!

Biraz daha sakin ses tonuyla konuştu:"Sana o gün hayır diyen dilimin haysiyetini sikeyim Mahru... Ne olur affet beni..."

"Küfür etme." diye bağırdım kapının diğer tarafından.

"Dilimin... Irzına kastetsinler o zaman oldu mu? Oldu mu güzelim?"

Kapının yanına çöktüm ve asla konuşmadım. "Mahru?! Ses versene!" diye bağırdı Aral.

Kalkıp kapıyı açtım. Aral ilk başta çok mutlu oldu ama sonra benim ve evimin halini görünce şokla bana baktı.

"Mahru? Naptın sen kendine!?" Yanıma doğru gelmeye başladı. "SİKTİR GİT!!!" diye bağırdım. "ALLAHIN CEZASI SİKTİR GİT! YÜZÜNÜ GÖRMEK İSTİYORUM SENİN!"

"O zaman sana şunu söylemek istiyorum." dedim daha sakin bir ses tonuyla.

"Sana evet diyen ağzıma sıçayım Aral KIRAYLI..."

Ses gelmedi. Ben neden mutlu olamıyordum? Tam mutluluğa adım atacağın derken herşey yine aştüst oluyordu. Niçin? Allahım... Sen beni bu dünyaya ne için getirdin? Ben elimden geleni yapıyorum ama tövbe haşa bir karşılığı yok.

" Şimdi siktir ol git evimden!"

Pammıık eller cebeee

Arkadaşlar okunma var ama yorum yok anasını yaa! Ben yorum istiyorum beni bunaltın istiyorum.

Mahrunun salaklığına ne demeli?

Siz olsanız affedermiydiniz?