Ben geldiiimmm🦄🐬🐬🐳

Nasılsınız umarım iyisinizdir...

Ben kötüyüm. ÇÜNKÜ ARALIKSIZ 3 SAATTİR MATEMATİK PROBLEMİ ÇÖZÜYORUM!

Neyse.

İyi okumalarr... 💞💞

Bu aradaa bölümlerin en sıkı takipçisi=visne_suyu61💞💓

Teşekkürler canıımm!

**

Gelen mesajları okuduğum zaman, gözlerim yuvalarından çıkacak gibi büyüdü. Kimdi bu hadsiz!?

Tam o sırada odamın kapısı çalındı. "Gel!" diye bağırdım. Sesim biryerlerime kaçmıştı. Arslan odaya girdi ve yanıma geldi. "Ne o? Suratından düşen bin parça. Ne oldu? Birşey mi oldu? İyimisin?" diye ard arda sordu. Panikle ona baktım. Beni bu kadr umursamaması gerekiyordu.

Etkilenmemeliyim, etkilenmemeliyim!

Çoktan gitti bile...

Sus. 

Tamam.

"Yok birşey iyiyim. Bu kadar umrunda olmam gerekmiyor." dedim itiraz ederek.

"Karımsın. Umrumda olursun.​​​​​​" dedi. OMG... BEN İPTAL! BEN BİTİŞ!

Asla etkilenmedin değil mi Nil? Hahaha!

Yok canıım... Koştumda ondan böyle atıyor kalbim.

Aynen aynen.

Sus. 

Tamam.

"Peki." dedim sessizce. Başını sallayıp gülümsedi. "Ben şirkete gidiyorum." dedi.

"Bende geley-" diyecektim ki, lafımı böldü. "Hayır." dedi net bir şekilde. Bu beni biraz üzmüştü ama onun peşine çocuk gibi takılacak değilim! Ona asla muhtaç değilim.

Hemen odadan çıktı. Sessizce ağladım. Bari o 6 aylığına sahip çıksaydı keşke. Ama sonra işime geri döndüm.

Saat gece 2 oldu fakat Arslan hala gelmemişti. Evde tektim.... Korkuyorum. Yatağa girdim ve ağlamaya başladım. Adım sesleri geliyordu. Benimde aklıma ultra mega bir fikir geldi. O numaraya yazmak.

Siz=Yardım et.

Siz=korkuyorum.

(02.56/Görüldü)

​​​​​​

​​​​​