Seni severdim...

Ve sana rağmen!

Yine severdim.

Dar ağacı, ip boynumda!

**

İnsanlar tarafından sevilmemek hiç umrumda olmadı diyemem. Oldu çünkü. Az da olsa başımın okşanmasını istedim. Annem, babam, ablalarım, kardeşim beni sevsin istedim. Sadece tek kişiden sevgi görmek yetmiyor maalesef.

Ben Çiçek. Annem ben küçükken bana 'Çiçek Güzelim!' diye hitap ederdi. Ama o şimdi yok! Annem ben 15 yaşındayken, bir kızın annesine en çok ihtiyacı olduğu zaman ölmüştü, bırakıp gitmişti beni...

Benim 2 ablam, bir kardeşim ve 2 abim vardı. Sadece 2 abimden biri çok seviyordu beni. Diğer abimde seviyordu ama o sevgisini dike getirmeyi sevmezdi. Ama ben içten içe anlıyordum. Babam yüzünden ailemdeki herkes bana düşmandı. Onları sıkı sıkı tembihlemişti sanırım.

Ama abim onu dinlemiyordu. Beni okutup, ileride elime mesleğimi almam için uğraşıyordu.

Günde 12 saat çalışarak...

Üvey annem, ilk başlarda bana düzgün davranmış, sonrasında gerçek yüzünü göstermişti. Bende o zaman canım anneciğimin değerini bilmeme rağmen daha iyi anlamıştım. Babamın evleneceğini duyduğum zaman ağlayıp ayaklarına kapanmıştım ama o gece dayak yemekten hastanelik olmuştum. Birde üstüne hastanedeki erkek hemşire bana sarkıntılık yapınca abimde bu adama dalmıştı. Babam ise, "O erkek! İstediğine bakar! Hem sen çok açık giyinip gelmişsin! Namusun gidecek elden, haberin yok!" Nârâlarını söylemişti.

Ah, anneciğim olsaydı bana hiç karışmazdı. Aynı anneme benzerdim. Kızıla çalan saçlarımı yeşil gözlerim ve hafif kumral tenim süslüyordu. Aslında çiçek güzeliydim ama annem gittikten sonra saçlarımı sonuna kadar kesip, hayata küsmüştüm.

Artık çiçek güzeli değildim... Hayata küsmüş dünya çirkini bir kızdım...

Babam, annem öldükten sonra beni defalarca evlendirmeye çalışmıştı. Annem öleli 10 sene olmuştu. Şuanda 25 yaşındaydım. Evet belki genç değildim ama evlenmek istemiyordum. Hele ki beni sevmeyen biriyle! Asla!

Ama yine dayaktan hastanelik olup, üstelik bu sefer hastaneye bile gönderilmemiştim!

Ne yapmıştım ben onlara?

Yine odamda çizim yaparken müzik dinleyip ağlıyordum. Gözyaşlarından ıslanan gözlüğümü çıkartıp kenara koydum. Ve elimin tersiyle yüzümü sildim.

Sonrasında pat diye kapım açılınca irkildim. Ablam Gül, gelmişti. Kapımda dikilmiş bana bakıyordu gülerek.

"Çiçeğim? Ne oldu!? Ağladınmı sen yine? Ayy! Kıyamam, baba! Ne kadar masum.... Sen bu kızı 3 trilyona satacakmısın şimdi?" dedi dalga geçer gibi.

N-ne? Beni satmak mı?!