*bu şimdiye kadar yazdığım en uzun bölüm olacak!! *

Ne acılar çektim bu zamana kadar... Onlara izin ver dedi doktor. Rahat rahat gezsin acılar vücudun da. Eh be doktor dedim. Bu yaşta acı çekmem ben dedim. Ama çekermişim. Haklıymış doktor. İzin vermeliymişim. Ruhun acının tadını aşdıkça, vücudun da alışır, sen de alışırsın. Ben alıştım. Siz de alışın.

Sabah, güneşin doğuşuyla uyandım. Yüzüme bir sıcaklık vuruyordu. Ayıldım, gözlerimi komple açtım. Karşı tarafımda, soba yakan Ateş vardı. Ben bu yola söneceğimi bile bile girdim. Ben suyum, o da ateş. *ben suysam o ateş, ruhu var ruh-neyse*​​​​​​

"Günaydın." dedim samimiyetsiz bir şekilde. Meymenetsiz bir bakış attı bana. Soğuk sesle"Günaydın cimcime. "dedi. Ne?! Cimcime mi?! Neyse.

Kalktım. Banyoya girdim. Duş alıp çıktım. Ellerim hala durdurak bilmeden kanıyor, ağrıyordu. Üstümü giyindim, saçlarımı yapıp banyodan çıktım. Gidip aynı kütüğe oturdum. Ellerimle oynuyordumAtrş, ellerimi gördü,baktı,baktı,baktı ve en sonunda ayaklanıp bir yere gitti. Bir-iki dakika sonra geri geldi. Elinde gazlı bez ve bir kaç ilaçla. Elimi, eline aldı. Elleri o kadar sıcaktı ki,soğuktan buz tutmuş ellerimin donunu, sadece sobanın ateşi çözebilir sanıyordum. Ama onun ateşi yetti. Çünkü kendisi de ateşti... Elime birkaç ilaç döktü, pansuman yaptı, en sonunda kremle bir güzel masaj yapıp gazlı bezle sardı. Sonra da elime, sıcak bir öpücük kondurdu. Ben dondum. Suratımın şuan domates gibi olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam. Bana baktı, sırıttı ve içinden birşeyöer homurdandı. İnanın bende bilmiyorum.... "Temas sevmiyorsun sanırım? Özür dilerim." Dediği şey karşısında, susmadım anında cevap verdim:"Eh yani... Aslında severim ama sen birden yapınca. Şaşırdım ve..." Derin bir nefes aldı:"Ve utandın... Asel. Bak biliyorum. Kim olduğumu çok merak ediyorsun. Ama zamanı gelince öğreneceksin. Bu arada en kısa zamanda Ufukla da görüştüreceğim seni. Merak etme." Elini omzuma koydu ve sıvazladı. Aşık mı oluyordum?? ASLA! HORMONLAR YÜZÜNDEN HEPSİ!

" Ve şunu dabil isterim, sana herşeyden daha çok değer veriyorum. Sana asla zarar vermem. İnan bana. Asel'im... "Madem beni tanıdığını söylüyordu. Benimde tek çarem ona güvenmek olur. Benim bu hayatta Ufuk ve Ateş dışında kimsem yok. Kimsesizlik çok kötü. Ailenize sahip çıkın. İşte şimdi Suskun sokağı Suskunları geliyor...

Ateş, soba da kahvaltı hazırladı. Beraber, karşılıklı kahvaltı yaptık. Kahvaltı sırasında asla konuşmadım. Ama o konuştu. Yani bir kaç şey mırıldandı diyelim biz ona. Cevap vermedim. "Bana neden Asel diyorsun? Benim adım Gizem!". Yorgunca güldü, bu gülüşü tanıyordum. Ama nereden? Bu konuya sonra döneceğim. Omuz silkti bıkkınca. "Asel-". Sesimi yükselterek bağırdım, "Ben Asel değilim! Gizemim ben! Gizem..."Panikledi ben bağırınca. Sonra gözlerinde ki panik, endişe, sinir ve öfkeye döndü." SEN ASELSİN! SEN ASELSİN.... SENİN ADIN ASEL!SEN ASEL İSEN, KIYAMAZSIN ATEŞİNE.... KIYAMAZSIN ÇOK SEVERSİN SEN ONU... HATTA SEN AŞIKTIN ONA. NEREDE O ESKİ ASEL??Bak anlıyorum,beni hatırlamıyor olabilirsin. Ama ben seni çok iyi tanıyorum Asel... Asel'im... "Derin bir nefes aldım. Artık üstelemeyecektim...

-Gizem'in 19.yaş günü....

O 6 yıl... O 6 yılda neler yaşadım... Belki iyi belki kötü... Ama asıl hikayeye daha yeni başlıyoruz...