AY HELÜÜÜ! NASILSINIZ YUNUSLARIIM? BEN İYİYİMM

ABLANIZ TÜRKÇE SINAVINDAN 100 ALDIII!

DAHA FAZLA UZATMADAN BÖLÜME GEÇECEĞİM...

BU BÖLÜMÜN ŞARKISI:Hepsi:Üç kalp...

"Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma, sen üzme herkesi... Kalbinde kim var, o mu yoksa benmiyim? Bilmek isterim, yolumu çizeyim... Sende üzgünsün bu hayattan hem de nasıl. Bir kalpte iki kalp nasıl yaşanır... İki kalp seven, iki defa ölürmüş... Bir kalp yalnız, bir kalbi düşünürmüş... "

Bir kalpte iki insan yaşayabilir mi? Bence yaşayamaz. Nedenini sormayın. İnsan gerçekten seviyor olsa bağlanır. Aşık olmaz ama. Çünkü, aşk geçiçidir... Sevgi kalıcı...

"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı? Sevmek için güzelemi bakmalı?..."

Barışın elimi tutarak dediği şey karşısında şokla gözlerimi belertip ona baktım. O da bana dönüp sırıtarak baktı. Hayır yani, intihar ederken kurtardığım kız değilde, nişanlım diyor? Of!

Yemin ediyorum hayattaki bütün zorluklar beni buluyor. Ama Rabbime güveniyorum! Bunu da atlatacağım! Aminn!

Oyunu bozuntuya vermemek için yaşlı kadına dönüp gülümsedim.

​​​​​​"Merhaba anneciğim..." diyebildim. Kadın ise beni kınar gibi baktı bana. Neden böyle bakmıştı ki?

"BENUM OĞLİMİN SEVDUĞU VARDUR ULA KARİ! NE ETTUN DA KENDUNA AŞİK ETTUN OĞLİMİ? BAĞLAMA BÜYÜSÜ FALAN Mİ YAPTIRDUN!? UYYY NENEMMM!" diye bağırmaya başladı.

Şokla baktım kadına. Aslında çok tonton birine benziyordu. Şimdi o halinden eser yoktu. İstemesem de gözlerim dolmuştu.

Barış beni kendine çekip saçlarıma belli belirsiz bir öpücük kondurdu." Ana! Sevdim, aldım, getirdim! Biz Yağmur'la o defteri kapatalı çok oldu! Sözümün üstüne söz söyleme! Hayde içeri geç da! Çok acıktık." dedi.

"Acıktuk derken!? Bende aha bu kariya verecek tek tas çorba yoktir uşağum! İstanbulli kari bulmiş, geturmiş! Oldu uşağum! Yarun istemeye gidecektuk! Ne fışki söyleyecesun kızın tarafina?! Ama yok! Anacuğun uğraşşun dursun! Ya sabır, ya selamet!"

Barış birden elimi bıraktı. Afallamıştım. Neden afallamıştım ki?

​​​​​​" ANA! SÖZÜMÜN ÜSTÜNE SÖZ SÖYLEMEYİN! YETER DA! BEN SEVMEDİĞİM BİRİYLE EVLENECEK KADAR MAL DEĞİLİM ANA! HİÇ KUSURA BAKMA! "

Birden irkildim bağırınca. Sesine kuvvet koçum!

Annesi tam ağzını açacakken, arkadan bir ses geldi. Pat, küt bir ses. Arkama döndüğümde gözü yaşlı bir adet kız görmeyi beklemiyordum. Elindeki çantası ve bohça kutusu düşmüştü. Sanırım o kızdı. Hayır ama yani niye gelmişti ki şimdi?

"Asiye teyze? Ne diyor bu kız? Barış?! Sen... Beni seviyormusun?"

Şiddetle ağlamaya başladı kızcağız. Hemen yanına koştum. Elimi uzattım.

"Pislik kadın! Sevdiğimi elimden aldın 2 haftada!" diyr bağırmaya başladı. Bende sinirle Barışa döndüm. Bana ne oluyor der gibi baktı. Edepsiz bir küfür savurdum yüzüne karşı. Yaşlı kadın bile sustu ondan sonra. Hemen Nilay'ın yanına gidip elini tuttum. "Sizi yalanlarınızla tek başınıza bırakıyorum! Siktir olup gidin! Ah... Pardon... Biz gidicez değil mi? Mutluluklar dilerim sizede..."

Nilay'ı çekiştirip yola çıktık. Arkamızdan gelen yoktu. Yeni hayatımıza başlamıştık...

​​​​​​

​​​​

​​​​​​

​​​​​​​​​

​​​