Benim tam karşımda beliren koruyucumla çok garip hissetmiştim çünkü o siyah bir silüetti. 2 metre kadar olan bir erkek silüetiydi; bir yüzü yoktu sadece siyahtı. Ağzım açık kalmıştı.

"N-nasıl?"

"Emrindeyim. Eternal!"

Kendi koruyucuma bakarken Demir ve Toprak'ı unutmuştum onlara baktığımda Demir'in karşısında altın sarısı damarlarla vücudu sarılmış bir ejderha duruyordu. Toprak'ın karşısında ise yarısı toprağın altında olan, kafası keskin dişlerle çevrili bir solucan vardı. Kendi koruyucuma tekrar döndüm.

"Adın ne?"

"Olixus."

"İsmin ne kadar güzel Olixus benimkini oğrenmek ister misin?"

"İsmini biliyorum. Eternal."

"Ama ben bana Eternal diye seslenmeni istemiyorum. Adım Mislina."

"Peki Mislina."

"Şimdi nereye gideceğiz?"

"Öncelikle okul kayıtlarınızı yaptırıp sonra yurt kayıtlarınızı yaptıracağız. Demir'in koruyucusu Erax ve Toprak'ın koruyucusu Vacix ile anlaşıp yola çıkmamız lazım."

"Demir, Toprak tamam mısınız, Yola çıkalım mı?"

Toprak çok neşeli bir tonda "Ben Vacix'i çok sevdim. Sonsuza kadar burda kalmak istiyorum." dedi. Çocuk gibi olan neşesi benim de tebessüm etmemi sağladı.

Demir de hazır olduğunu belirtecek bir baş hareketi yaptı. Olixus'a dönüp;

"Yola çıkalım artık hem ben çok yoruldum biraz dinlenmek istiyorum." dedim.

Olixus'un beni birden kucağına alması beni çok şaşırttı.

"Olixus kendim yürüyebilirim."

"Yorgun olduğunu belirttin Mislina."

"Olixus hadi ama indir beni hem ben çok ağırım seni de yorarım."

"1.60 boyu olan bir hanımefendi beni yormaz, merak etme."

"Sanırım biraz inatçısın Olixus."

"72 asırdır seni bekliyorum Mislina ve sen çok güzelsin. İsmimi ağzından duymak beni mutlu ediyor. Her şeye rağmen değdi."

Utanmamla yüzümü boynuna gömdüm. Simsiyah olsa bile bir kokusu vardı, ses tonu insana huzur veriyordu. Birden kıkırdadığında güldüğünü anladım. Kokusu beni mayıştırmıştı çünkü ne kadar yorulsam da benim uykum yoktu....

Gözlerimi açtığımda yumuşacık bir yataktaydım. Birkaç esneme hareketi yaptığımda kendime gelmeye başlamıştım. Yatağımın yanında oturan Olixus'u görmemle şaşırdım. Öylece bana bakıyordu.

"Sen uyumadın mı?"

"Koruyucular uyumaz Mislina."

"Okul kaydı yapılacaktı ama ben uyumuşum."

"Ben hallettim şuan burası yurt odası arkadaşların diğer odalarda uyuyor."

"Okula ne zaman başlayacağız?"

"Yaklaşık bir saat var."

"Benim giyecek hiçbir şeyim yok."

"Giyecek kıyafetleri aldım. Okul için gerekli malzemeleri de aldım. Senin burada bir işe girmen gerek çünkü yoktan yere para oluşturabilen tek koruyucu benim ama eğer çalışmazsan Eternal olduğun anlaşılır. Mondgek'ta geçim biraz zordur. Hemen farkedilir."

"Peki okuldan sonra iş bakarım. Madem okula bir saat var diğerlerini uyandıralım. İlk günden geç kalmayalım."

Şuan küçük çocuklar gibi heyecanlıydım. Okuldaki ilk günüm olacaktı.

"Peki bana sen nereden geliyorsun diye sorarlarsa ne diyeceğim?"

"Artseak'tan yani bir sahil kasabasından geldin. Orada iş bulamadığın için ve geçim sıkıntısı yaşadığın için buraya geldin. Ailen bir ay önce evinizde çıkan yangında öldü."

Buradaki sahte hayatımda bile bir ailem yokttu ölmüşlerdi. Babamın sesini hatırladığımda tekrar telefonu elime aldım ve attığı sesli mesajı tekrar tekrar dinledim. O sırada da Olixus kahvaltıyı hazırladı.

Kitap bir an önce büyüsün diye çok bölüm atıyorum.

Aşağıya görseller koyuyorumm. Göz atın.

(Yurtlar bölüm bölümdür mutfak, salon ve üç odadan oluşur. Üç kişiliktir.)

(Mislinanın odası temsilidir. Üç oda da birbirinin aynısıdır.)

(Mutfak temsilidir)

(Salon temsilidir)

(Vacix temsilidir.)

(Erax temsilidir)

Görseller temsilidir. Kafanızda otursun diye koydum istediğiniz gibi düşünebilirsiniz. İleriki bölümlerde karakterleri de atacağım sağlıcakla kalınn