---

**7. Bölüm: Karanlığın İçinde**

Miray sabah uyandığında, aklında Baran vardı. Gözlerini kapattığında bile onun soğuk bakışlarını hatırlıyor, yüreğindeki karmaşayı bastıramıyordu. Kahvaltısını hızla yaptı, evden çıkarken annesine “Görüşürüz” demeyi ihmal etmedi. Okula gitmek, günün en zor kısmıydı çünkü Baran’la karşılaşmak istemiyordu. Dün yaşananlar, onu fazlasıyla sarsmıştı.

Okulun kapısından içeri girdiğinde, Baran’ı ve arkadaşlarını okulun bahçesindeki bankta otururken gördü. Baran’ın yanında Sinan, Berkay, Merve, Eda ve Koray vardı. Hepsi, daha önce karşılaştığı tiplerden çok farklıydı. Miray, onları tanımadığı için kendini huzursuz hissediyordu. Bu yüzden, olabildiğince dikkat çekmeden yanlarından geçip sınıfa gitmeye çalıştı.

Ancak, Baran’ın dikkatinden kaçmamıştı. Ders arası verildiğinde Baran, Miray’ın yanına gelip ona akşam arkadaşlarıyla bir konsere gideceğini, onun da gelmesini istediğini söyledi. Miray, Baran’ın isteği karşısında şaşırdı ve “Anneme sormam gerek, hem arkadaşlarını tanımıyorum bile,” dedi tereddütle. Baran, “O zaman seni onlarla tanıştırayım,” diyerek Miray’ı arkadaşlarının yanına götürdü.

Merve, Eda, Sinan, Berkay ve Koray pek de tekin durmayan tiplerdi. Miray, Baran’ın çevresindeki bu insanlarla nasıl arkadaş olduğunu anlamakta zorlanıyordu. Eda, Miray’a karşı nispeten daha sıcak davranıyordu. Ancak Sinan, Baran’a bir bakış attı ve sert bir ses tonuyla, “Bu küçük hanım bizimle mi takılacak şimdi?” dedi. Baran, Sinan’ın bu tavrını önemsemiyor gibi görünse de Miray bu durumdan rahatsız oldu.

O sırada Alya ve Deniz, Miray’ı Eda ile konuşurken gördüler. Alya hemen Deniz’e dönüp, “Bak bak, Miray orada Baran’ın arkadaşlarıyla. Onu uyardık, yine de dinlemiyor,” dedi sinirle. İkisi de hızla Miray’ın yanına gittiler ve sert bir şekilde tepki gösterdiler.

“Miray, sana o çocuktan uzak dur demiştik. Ne işin var bu insanlarla?” diye çıkıştı Alya. Deniz ise, “Başına neler geleceğini söyledik. Neden anlamıyorsun? Onlar seni kullanabilirler,” diye ekledi.

Miray, arkadaşlarının bu sert tepkileri karşısında gözleri doldu ve onlara karşı koyamayarak, “Size ne! Ben istediğimi yaparım,” dedi öfkeyle. Sonra hızla Baran’a döndü ve gözyaşlarını gizlemeye çalışarak oradan uzaklaştı. Baran, Miray’ın bu haline üzüldü ve onu takip etti, ama Miray konuşmak istemiyordu.

Gece olduğunda, Miray kimseye söylemeden evden çıkıp konsere gitmeye karar verdi. Baran ve arkadaşları çoktan oradaydı. Müzik yükseldikçe, Miray’ın içindeki korku da artıyordu. Baran’ın yanına sokuldu ve istemsizce ona sıkıca sarıldı. Baran, Miray’ın bu halini fark etti ve ona destek olmaya çalıştı.

Konsere dönmeden önce, Baran’ın arkadaşları onunla yalnız kaldığında sert bir şekilde konuşmaya başladılar. Sinan, Baran’ın omzuna sertçe vurarak, “Ne o, küçük hanımı korumaya mı çalışıyorsun?” dedi alayla. Berkay ise, “Baran, sen bizimle değil de bu kızla mı vakit geçiriyorsun artık?” diye ekledi. Baran, arkadaşlarının bu tavrından rahatsız oldu, ama onların yanında bu durumu fazla belli etmemeye çalıştı. İçten içe, Miray’a olan ilgisinin arkadaşları tarafından anlaşıldığını hissediyordu.

Eve döndüğünde, Miray kendini odasına kapattı ve günlüğünü çıkararak hissettiklerini yazmaya başladı. “Baran’dan uzak duramıyorum,” diye yazdı. “Yanımdayken hissettiğim acayip bir duygu var; güven, korku, heyecan ve en çok da hayranlık... Uzak durmaya çalışacağım, söz.”

Miray, Baran’dan uzak durmaya ne kadar çalışsa da, içinde büyüyen duyguların önüne geçemiyordu. Baran’ın soğuk tavırları ise onu daha da etkiliyordu. Her ne kadar arkadaşları Miray’ı bu ilişkiden uzak tutmaya çalışsa da, Baran’ın ona olan ilgisi her geçen gün daha da artıyordu. Miray’ın kaçışı Baran’ı durduramayacak, tam tersine onu daha da üzerine çekecekti.

---