---

**Bölüm 2: Çatışmanın Eşiğinde**

Miray, okulun arka bahçesinde Baran’ı sigara içerken izliyordu. Baran’ın yalnızlığı ve sigara içme tarzı, Miray’ın içinde bir merak uyandırmıştı. Yavaşça yaklaşırken, Baran’ın bu soğuk ve mesafeli halinin arkasında ne olduğunu merak ediyordu. Baran, Miray’ın uzaktan bakışlarını fark etti ve başını kaldırıp ona baktı.

**Baran:** “Bi’ şey mi oldu?” dedi, sesinde hafif bir merak vardı.

Miray, bir an tedirgin oldu ama cesaretini topladı. “Hayır, sadece seni izliyordum. Geri döneceğim şimdi.”

Baran, Miray’ın gitmesini istemediğini belirtti. “Kaçma, gel otur. Biraz konuşalım,” dedi. Miray, bir an kararsız kaldı ama sonunda Baran’ın yanına oturdu. Baran, Miray’ın varlığını sanki bir yük değil, bir fırsat olarak görüyordu.

**Baran:** “Adın neydi? Tanışmadık galiba.”

**Miray:** “Miray,” dedi, hafifçe utangaç bir şekilde. “Ben 9. sınıftayım.”

**Baran:** “Ben 12. sınıftayım,” dedi Baran, sakin bir şekilde. “Peki, neden buradasın? Beni izleyerek neyi amaçlıyordun?”

Miray, Baran’ın sorusunu yanıtlamakta zorlanıyordu. İçindeki endişe ve kararsızlık, ne söyleyeceğini bulmasını zorlaştırıyordu. Tam bu sırada, Alya ve Deniz, onları uzaktan gözlemlemeye başlamıştı. İki arkadaşının yanlarına doğru yürüdüğünü gören Miray, biraz panikledi.

**Alya:** “Miray, ne yapıyorsun burada? Baran’la mı konuşuyorsun?” dedi, endişeyle.

**Deniz:** “Evet, bu çocukla konuşmanın pek iyi bir fikir olduğunu sanmıyorum. O, hakkında çok fazla şey duyduğumuz biri.”

Alya, Miray’a yaklaşarak endişesini dile getirdi. “Miray, bu çocuktan uzak durmalısın. En sonunda sen üzüleceksin,” dedi, sert bir tonla.

**Deniz:** “Miray, bize söylemediğin şey bu muydu? O çocuktan uzak durmazsan başına tahmin edemeyeceğin şeyler gelir. Seninle ne alaka?”

Miray, arkadaşlarının endişelerini anlıyordu ama bu konuda ne yapacağını bilmiyordu. Baran’ın soğuk tavırları, arkadaşlarının uyarılarını haklı çıkaracak gibi görünüyordu. Ancak Miray, Baran’ın içindeki gerçek kişiliği keşfetmeden bir yargıya varmak istemiyordu.

**Miray:** “Tamam kızlar, düşündüğünüz gibi bir şey yok. Ama söz, dikkatli olacağım,” dedi, üzgün ve kararlı bir şekilde.

Miray, arkadaşlarının tavsiyelerine kulak verip Baran’dan uzak durmaya karar verdi. İçinde bir boşluk hissi oluşmuştu ama bu, Miray’ın kendisini koruma kararlılığını artırmıştı. Eve dönerken, Baran’a karşı hissettiği çekimi ve karışıklığı düşünerek günlük yazma alışkanlığına döndü.

“Bugün Baran’ı yine gördüm. Onunla konuşmak bana zor geldi ama arkadaşlarımın uyarıları var. Bu çocuğun yanında olmak tehlikeli olabilir. Kendimi korumalıyım. Ama bir yandan da, onun içindeki gerçek kişiyi keşfetmek istiyorum. Her şey çok karmaşık.”

Miray, günlüğünü kapatıp derin bir nefes aldı. Baran’a olan ilgisi, içindeki çekimle birleşince daha da karmaşık bir hale gelmişti. Baran, Miray’ın kendisinden uzak durma kararını anlamasa da, içindeki çekim duygusu daha da güçlenmişti. Baran, Miray’a daha yakın olmak ve ona yaklaşmak için fırsatlar aramaya başlamıştı.

Ertesi gün okulda, Miray hâlâ Baran ile olan konuşmasının etkisindeydi. Arkadaşlarının uyarıları kafasında yankılanıyor, içsel çatışmaları artıyordu. Derse geç kalmıştı, bu yüzden hızlı adımlarla sınıfa yöneldi.

Sınıfa girdiğinde, Alya ve Deniz hemen yanına koştular. Alya, endişeyle fısıldadı:

**Alya:** “Miray, dün akşam Baran ile konuştuğunda nasıl hissettin? Her şey yolunda mı?”

**Deniz:** “Evet, Baran hakkında daha fazla bilgi edinmeliyiz. O çocuk tehlikeli olabilir.”

Miray, arkadaşlarının endişelerine hak verdi ama Baran’ı tanımak istemesi içsel çatışmasını daha da artırıyordu. Derin bir nefes aldı ve dürüstçe cevap verdi:

**Miray:** “Arkadaşlar, Baran ile konuşmak zor ama onun içindeki gerçek kişiyi öğrenmek istiyorum. Hala onun hakkında ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. Sizlerin uyarılarına dikkat edeceğim ama bu konuda kesin bir yargıya varmak istemiyorum.”

**Alya:** “Ama senin için riskli olabilir, Miray. O çocuk hakkında ne kadar bilgi sahibi olduğumuzu unutma.”

**Deniz:** “Evet, Miray. Bizim iyiliğimiz için söyledik. Dikkatli olmalısın.”

Miray, arkadaşlarının endişelerini anlamıştı ama içindeki merak duygusunu bastıramıyordu. Baran’a olan çekimi, onu tanıma isteğini artırmıştı. Bu yüzden, arkadaşlarının tavsiyelerine rağmen, Baran’dan uzak durmanın zor olduğunu düşündü.

Okul çıkışında, Baran’a daha yakın olma fırsatlarını değerlendirmeye karar verdi. İçinde bir huzursuzluk ve çekim vardı ama bu duygularla başa çıkmanın yolunu bulmaya çalışıyordu. Baran, Miray’ın içindeki bu çekimi fark etmişti ve ona daha yakın olmak için çeşitli fırsatlar kolluyordu.

Bir gün, Miray koridorda yürürken Baran’ı fark etti. Baran, arkasından hızla yaklaştı ve Miray’ı durdurdu.

**Baran:** “Ne oluyor? Benden mi kaçıyorsun?” dedi, hafifçe kızgın bir şekilde.

**Miray:** “Ne alakası var?” diye yanıtladı Miray, endişeli bir şekilde.

**Baran:** “Böyle diyorsun ama 5 dakika sonra gördüğün yerde, arkana bile bakmadan gideceksin,” dedi, Miray’ın peşinden koşarken.

Miray, Baran’ın bu şekilde konuşmasına anlam veremedi ve kendisini savunmaya çalıştı. “Sana öyle gelmiştir,” dedi, sesinde biraz haksızlık duygusu vardı.

**Baran:** “Tamam, Miray, anladım,” dedi ve geri dönmeye başladı.

Miray, Baran’ın bu sözlerinin etkisini düşünerek arkasından yetişmek istedi. Baran’ın kendisini nasıl gördüğünü anlamak istiyordu. Bir süre sonra, kantinin köşesinde Baran’ı otururken buldu. Yanına yaklaşıp cesaretle konuştu.

**Miray:** “Baran, sana iğrenç biri olduğunuzu düşünmüyorum. Sadece sizinle konuşmak zorundaysam, biraz dikkatli olmalıyım. Bu kadar sinirlenmenizi anlamıyorum.”

Baran, Miray’ın samimiyetini ve dürüstlüğünü görünce biraz daha yumuşadı ama hâlâ içindeki duygular karışıktı. “Sende herkes gibi benim iğrenç birisi olduğumu düşünüyorsun ve bence sen de Cenk’in arkasındasın,” dedi, yorgun bir şekilde.

**Miray:** “Cenk kim bilmiyorum ama hayır, ben sana öyle gelmişim. Senin iğrenç falan olduğunu düşünmüyorum,” dedi, sakin ve kararlı bir şekilde.

Baran, Miray’ın dürüstlüğüne ve içtenliğine bir miktar güven duymaya başladı. Aralarındaki bu konuşma, Baran’ın Miray’a olan ilgisini daha da artırmıştı. Baran, Miray’ın içindeki bu çekimi anlamaya çalışırken, Miray da Baran’ın gerçek kişiliğini keşfetme çabasını sürdürüyordu. İkisi arasındaki çekim ve karmaşıklık, her geçen gün biraz daha derinleşiyordu.

---