Sabah uyandım sanki çok uyumuştum. Deniyordum ama o an aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Okula gittiğimde etrafa bakındım ama o yoktu ağlamaklı bir şekilde sınıfa gittim. Işın beni görünce

"hihh ne oldu? İyi misin?"

"bilmiyorum tek bildiğim kerem gitti."

"nereye ya?mal mı bu çocuk ?"

"neyse boşver."

4-5 ders geçti.

"nelis sen ege yi bu gün hiç gördün mü?"

"hayır neden?"

"normalde gelmemezlik etmez de."

"bende merak ettim şimdi. Okuldan sonra uğrarız."

okul biter ege nin evine giderler kapıyı çalarlar ama ege yoktur kapıyı zorlayınca açılır.
"kız çocuğa bir haber verseydik."der ışın.

"ee açmıyor girelim bir bakalım belki burdadır."

ışın ve nelis evi dolaşır. Işın egenin odasında dolanırken bir kâğıt parçası bulur. Merak ile açar.

"ışın yıllardır söyleyemedim. Belkide bu mektubu kimse okumayacak belkide sen onunla el ele otururken okuyacaksın ama sen yapmazsın sen öyle biri değilsin eğer okuyorsan bil ki seni seviyorum ama asırlar geçse kavuşuruz ancak."

ışın ohaa diye çığlık atar ve nelisi çağırır bu mektuba anlam veremezler neden asırlar geçse kimin elini tutsa?ama nedenlere herzaman kolay kolay yanıt bulunmaz.