Alara, kafasında her şeyi netleştirmişti. Mert’e Zehra’nın ihanetini gösterecekti. Okulun bahçesine indiğinde, Zehra ve Kerem’i el ele gördü. Zehra, Alara’ya bakarak kasıtlı bir şekilde Kerem’e daha sıkı sarılıyordu. Alara’nın yüzünde hafif bir gülümseme belirdi, ama içi öfkeyle doluydu. Telefonunu çıkardı ve Mert’i aradı.

kerem ise bunu duyunca zehrayı terk etti

“Alo, Mert!” diye bağırdı. Zehra, Alara’nın adını duyunca şaşkınlıkla başını çevirip baktı. Alara ise sanki hiçbir şey olmamış gibi telefon konuşmasına devam etti. “Beni okulun önünden al, bir kafede konuşmamız lazım,” dedi. Zehra’nın yüzündeki tedirginliği fark etti ama aldırış etmeden devam etti.

Yaklaşık on dakika sonra Mert, arabasıyla okulun önüne geldi. Alara arabaya binip hemen en yakındaki kafeye geçtiler. Kafeye oturduklarında Mert, Alara’nın yüzündeki ciddi ifadeyi fark edip meraklandı.

“Meyer, Zehra ne kadar değişmiş. Neler oluyor Alara?” diye sordu Mert şaşkın bir ifadeyle.

Alara içindeki öfkeyi kontrol etmeye çalışarak, “Zehra seni aldattı Mert, dört yıllık ilişkinizi hiçe sayıp Kerem’le birlikte oldu. Sana göstereceğim,” dedi ve telefonundaki fotoğrafları çıkardı. Zehra ve Kerem’in birlikte olduğu görüntüleri Mert’e gösterdi. Mert’in yüzündeki ifade sertleşti. “Bu gerçek mi?” dedi boğuk bir sesle. Şaşkınlığı açıkça belliydi.

Alara başını salladı, “Evet, gerçek. Seni daha fazla kandırmasına izin vermeyeceğim.”

Mert bir süre sessiz kaldı, sonra masadan kalktı. “Teşekkür ederim Alara, bunu bilmem gerekiyordu,” dedi ve kafenin kapısından çıktı.

Alara ise okuldan kaçtığı için disiplin cezası aldı. Olaydan birkaç gün sonra Zehra, ağlayarak Alara’nın yanına geldi. Gözleri doluydu.

“Değdi mi Alara? Gidip söyledin, mutlu musun?” dedi.

“Neye değdi mi?” diye sordu Alara soğukkanlılıkla.

“Söyledin Mert’e. Peki neden?” Zehra’nın sesi kırılgandı.

“Sence neden, Zehra? Gördüklerim yetmiyor mu olayı anlamama?” dedi Alara sinirle.

Zehra derin bir nefes aldı, “Kerem’e aşık oldum Alara. Siz konuşurken hiçbir şey demedim ama ona olan hislerimi de görmezden gelemedim. Kıskanmam normal değil mi?”

Alara şaşırmıştı. “Benimle konuşabilirdin Zehra, ama sen Mert’i de aldattın. Dört yıllık sevgilini.”

Zehra bir an duraksadı, gözlerini kaçırdı. “Ona bir açıklama yapamam Alara, çünkü haklısın. Ama derdim Kerem’se neden bizi ayırmadın?”

Alara gözlerini Zehra’ya dikti, “Çünkü artık seninle uğraşmak istemiyorum Zehra. Ne halin varsa gör. Senin gibi birine güvenip dostluk kurduğuma pişmanım,” dedi.

Zehra ağlamaklı bir halde, “Ne diyorsun sen Alara?”

“Eniştecilere yol verdim ben çoktan,” diyerek uzaklaştı. Zehra’nın gözyaşları arkasından dökülmeye devam etti, ama Alara artık yoluna bakıyordu.