9. Bölüm

Alara, iki haftalık cezanın ardından okula gitmek için hazırlandı, ama içi boş gibiydi. Kendini rezil hissediyordu, üstüne üstlük sınıfı da değişmişti. Yeni sınıfında kimse onunla arkadaş olmak istemiyor, ondan uzak duruyordu. Sessizce bir kızın yanına oturdu ve aniden ağlamaya başladı. Gözyaşları kontrol edilemez bir şekilde akıyordu, hiçbir şey anlam ifade etmiyordu.

Yanındaki kız, şaşkın bir ifadeyle ona döndü:

“Ben Mira, iyi misin?”

Alara gözlerini silerek, zorla konuştu:

“Değilim.”

“Bir şey mi oldu?”

“Rezil oldum. Arkadaşlarımı kaybettim, ailem telefonumu aldı… Sevgilim…”

Mira, empati dolu bir sesle sordu:

“Niye rezil olasın ki?”

Alara boğazı düğümlenerek cevap verdi:

“Eski sevgilim, öpüşürken çekilen fotoğraflarımızı her yere yaydı.”

Mira derin bir nefes aldı:

“Biliyor musun, benim de bir kere fotoğraflarım paylaşılmıştı. Ama en yakın arkadaşım tarafından…”

“Nasıl anladın ki?”

“Sürekli beni tehdit ediyordu.”

“Hmm, anladım.”

Bu kısa konuşma onları birbirine yaklaştırmıştı. O andan sonra iyi bir arkadaş oldular. Zehra ve Melis, Alara’nın yeni bir arkadaşı olduğuna inanamadılar. Aslında içten içe onunla barışmayı çok istiyorlardı, ama yaşananlar yüzünden bu çok zor görünüyordu.

Alara ise sürekli ağlıyordu. Başka bir şey yapamıyordu.

Okul çıkışında Mira’nın kuzeni, onu okuldan almaya gelmişti. Alara, eve dönmek istemiyordu ve başka seçeneği olmadığı için onların arabasına bindi. İyi bir grup oldular, bir kafeye oturdular ve uzun uzun konuştular. Vakit o kadar hızlı geçti ki saatin 8 olduğunu fark etmediler. Alara, eve geç kaldığını anlayınca hemen koşarak eve gitmeye başladı. Kapıyı açıp odasına kapanır kapanmaz, gözyaşları yine akmaya başladı.