Ben Cansu Atalar, annesi, ablası ve ikizi ile yaşayan 19 yaşının sonlarında Mimarlık üçüncü sınıf öğrencisi bir genç kızım. Babam ben 12 yaşındayken şehit düşmüş bir savaş pilotuydu. Biz de 4 kız hayatımıza devam etmek zorunda kaldık.

Sabah annemin yan odadan gelen sesiyle uyandım, sanırım telefonda biriyle kavga ediyordu yataktan hemen çıkarak ayaklandım. Odadan çıkmamla karşı odadan çıkan ikizim melisayla göz göze geldikve birlikte annemin odasına yöneldik.

" Ya siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz, KAFANIZA GÖRE ÇIKARAMAZSINIZ. KONTRATIN DAHA 3 HAFTASI VAR!"

Annem karşıdaki kişiyi dinleyip sinirli bir şekilde telefonu kapattı.

Arkasına dönüp bizi gördüğündemise şu sözler döküldi ağzından

"Sanırım duydunuz ama yinede söyleyeyim kızlar taşınıyoruz."

ve bu sözlerin ardından taşınma işleri basladı