AÇELYA'NIN ANLATIMIYLA

Sabah yumuşak bir yatağın üstünde uyanmak en son istiyeceğim şeydi.Annem o adamın elindeyken nasıl bu kadar rahat olabilirdim.Büyük ihtimalle Atalar getirmişti buraya.

Hızlıca bulunduğum odaya baktım.Gayet geniş ve lükstü ama ben burada hiç rahat edemiyordum.Evet sevdiğim adam yanımda ama annem...YOK!

Yıllarca öldüğünü düşündüğüm annem aslında yaşıyormuş.Babam sandığım adam aslında en büyük düşmanımmış.Daha öğrenmem gereken kaç tane gerçek var çok merak ediyorum.

-Sevgilim.

-Günaydın sevgilim.

Ata uyanmıştı hemen yanağına küçük bir öpücük kondurdum.Ayıldıktan sonra kalktı.Hemen hazırlanıp hole indik.Cenk ve diğerleri uyanmış birşeyler atıştırıyordu.Bizde onlara katıldık.Kimsenin canı birşey istemiyordu.Kimse birşey demiyordu.Sonunda bu durumdan sıkılmış olucak ki Burak konuşmaya başladı;

-Kimse birşey yemiyorsa çıkalım mı daha çok yolumuz var.

Ata;

-İyi düşündün kardeşim.Herkes tamsa çıkalım.

-Ne kadar yolumuz kaldı?diye sordum.

-3.30 saat kadar yolumuz kaldı sevgilim.

-Tamam.Hadi çıkalım o zaman ne bekliyoruz?

-Hadi.

3 SAAT SONRA

(Canlarım burada yukarıda ki müziği açmayı unutmayın)

Sonunda gelmiştik.Daha araba durmadan hızlıca arabadan indim.Ben o anın üzüntüsüyle "seni öldürücem"diye atlayınca Ata beni tuttu.Ardından kafasına silah dayalı bir şekilde önce annem sonra o şerefsiz(babam)çıktı.Ben tekrar atladığım sırada Ata tekrar tuttu o sırada babam konuştu;

-Eğer bir adım daha atarsanız ölür.

-Sen gel bak ben sana napıyorum.

-Açelyam sakin ol bak kurtarıcam anneni söz veriyorum sana.

-Ata başına silah dayamış ya vurursa annemi.

-Merak etme ben kurtarıcam senin annen benim annem.

-ATA SEN BENİ ANLAMIYORSUN!

Artık bağırmaya başlamıştım biz kavga ederken babam annemle birlikte içeri girmişti ama kimse fark etmemişti.

-BEN YILLARDIR ANNEMİ GÖRMÜYORUM EĞER O ADA...

ÇATT!!

-ANNE!