29. Bölüm

Salih ve İlyas kahve almak için aşağı indi.Ben ise yan dönmüş bir şekilde boş boş duvarı izliyorum.Başka yapabileceğim birşey yoktu çünkü.Bir süre sonra Salih ve İlyas geldi.Doktora sormuşlar benimde içmem için ama doktor izin vermemiş.Yarın hastaneden taburcu olucaktım ve aklıma bir fikir gelmişti.Tabii ki Ata'yı hergün ziyarete gelicem ama ben hergün bir günlük yazıcam ve o günlük Ata uyanınca rafa kalkıcak.Ama işte...ben onu nasıl yapıcam Atasız nasıl yaşıyacağım onu bilmiyorum.

***ERTESİ GÜN***

Salihler aşağıda benim taburcu işlemleri hallediyordu ben ise odada tipimi düzeltiyordum.Çünkü şaftım kaymıştı.Ben montumu giyerken İlyas kapıyı tıklayarak içeri girdi.

-Yenge,hazırsan çıkalım mı?

-Çıkabiliriz İlyas.

-Tamam yenge ben hemen arabayı hazırlıyorum sen gelirsin hemen kapının önündeyiz zaten.

-Tamam geliyorum.

***CANLARIM BURADAN SONRASI HER HAFTA PAZARTESİ SALI ÇARŞAMBA BLA BLA BLA DİYE GİDİCEK YANİ YUKARIDA Kİ GÜNLÜK MESELESİ***

Pazartesi

Sevgili günlük,

Bugün seni yazmamın birinci günü umarım fazla yazmam.Ata bu günde uyanmadı sabahtan yanına gittik.Beti benzi atmıştı ama uyanmadı.Ve doktorun dediğine göre kalbi her an tekrar durabilirmiş.Şuan bunları ağlayarak yazıyorum.Çünkü kulaklığımda ah canım sevgilim çalıyor.Bugünlük bu kadar yarın inşallah görüşmeyiz.

Salı

Evet Ata bugünde uyanmadı ve yanına gittiğimde hiçbir tepki vermedi.Artık daha fazla dayanamam.Komaya gireli 2 gün oldu ve hala uyanmadı.Ben asla umudumu yitirmedim ama doktorlar bir ay içinde uyanmazsa yaşama şansı düşücek diyor ve ben ne yapıcağımı bilmiyorum.2 gündür hiçbirşey yemiyorum. Eğer biraz daha yemezsem bir yerde sızıp kalıcam.Doktor Ata'nın herşeyi hissettiğini söylediği için onun yanında ağlayamıyorum ama çıkınca maalesef kendimi tutamıyorum...

Çarşamba

Artık yeter diye bağırasım geliyor ve bu satırları hastaneden yazıyorum.Çünkü korkulan hatta tahmin edilen son oldu.Üzüntüye ve fazla aç kalmaya bağlı olarak odadan çıkar çıkmaz bayıldım.Şuan kolumda takılı olan serumun bitmesini bekliyorum.Eve gidince bişeyler yiyeceğim ama kendim için değil sırf Ata için.Serum ise bir türlü bitmiyor.Neyse fazla yazamıyacağım hala başım dönüyor.Görüşmemek üzere bay bay...

Perşembe

Şuan kahve ile ayılmaya çalışıyorum.Çünkü neden olduğunu bilmediğim halde içmiş gibiyim.Bugün Ata'yı görmeme izin vermediler o yüzden gidemedim.Ama yarın ne olursa olsun gidicem artık fazla yazmıycam görüşürüz.

Cuma

Ata bugünde uyanmadı ve artık umudumu yitirmeye başladım.Ne kadar yapmamaya çalışsamda artık umudumu yavaş yavaş yitiriyorum.Yemek yemek bile bana işkence gibi geliyor.

**1 AY SONRA**

Perşembe

1 ay oldu ve Ata hala uyan...

Dırrrrrrr dırrrrrrrrr dırrrrrrrr

ATA'NIN DOKTORU

Ekranda gördüğüm isim ile yazmam bölününce hızlıca telefonu açtım.

-Efendim

-Gerçekten mi?

-Hemen geliyorum.