4 SENE SONRA

AÇELYA'NIN ANLATIMIYLA

Babam beni saçımdan sürükleyerek evin en üst katına çıkardı ve aynen şu cümleleri kurdu;

-Akşam seni istmeye gelecekler git üstüne başına çeki düzen ver,bir güzel süslen eğer yanlarında yanlış birşey söyler veya kabul etmezsen seni doğduğun güne pişman ederim!

-ama baba...diye itiraz edicekken bir tokat ile lafım yarım kaldı.

-ben sana itiraz yok demedim mi?ben ne dersem o şimdi yürü git odana mı gideceksin hangi cehenneme gidersin git!

Tam arkamı dönmüştüm ki kolumdan tutup kendisine çevirdi ve "sakın yanlış birşey yapmaya kalkma"diye defalarca tembihledi.

Odama gider gitmez kapımı kitleyip ağlamaya başladım.Ama hazırlanmam gerekiyordu.zar zorda olsa kalkıp hazırlanmaya başladım.asla ama asla özenle hazırlanmıyacaktım.sadece moraran yerlerimi biraz fondoten ile kapatıp üzerime siyah upuzun bir elbise giydim.Daha sonra odamdan çıkıp salona doğru yürümeye başladım.4 yıldır o bodrumda kalıyordum o zamandan bu yana evi o kadar çok değiştirmiştiki sanki başkasının evinde gibi hissetdim kendimi.Annemin hatırası olan her eşyayı değiştirmişti.salona vardığımda gazete okuyordu.gazetenin tarihine baktığımda ağzım açık kaldı.dayanamayıp sordum;

-bugün 5 Mart'mı?

-evet,ne var bunda bu kadar şaşırılacak?

-bugün benim doğum günüm...

-nee?

Şuanda oda bende şaşkındık.Ama bugün benim için çok şey ifade ediyordu.bugün ya ikinci kez doğacaktım yada ölücektim...