37. Bölüm

-Açelya

-Açelya iyi misin

-He ne oldu bana mı seslendin?

-Evet daldın gittin önemli bişey yoktur inşallah.

-He yok ya Ata yazıyordu bian yazmadı da merak ettim.

-Anladım neyse kalkalım mı?

-Olur bana fark etmez.

Ayça ile oradan kalktıktan sonra evlere doğru dağıldık.Ben hızlı adımlara eve gidiyordum çünkü merak etmiştim.Anahtarı deliğe sokup çevirdim ama kapının arkasında bir ağırlık vardı kapıyı açamıyordum kafamı içeri doğru uzatıp algıya baktım ama bakmaz olaydım. Ata kanlar içinde harfe yatıyordu. Kapıyı tüm gücümle itip içeri girdim. Ama gözyaşlarımdan önümüzdeki göremiyordum. Hemen Ata'yı yanıma çektim. Başı kanıyordu ve ameliyat yerlerinde ki dikişleri kanıyordu sanırım. Çantamı fırlattığım yerden atıp telefonumu çıkardım zar zorda olsa ambulansı arayıp evin adresini tarif ettim. Ambulansa beni almadılar. Allah'tan araba kullanmayı az uzda olsa biliyordum. Hızlıca Ata'nın arabasına atlayıp ambulansı takip etmeye başladım. Hastaneye vardığımızda bende sedyeyle beraber hemen hastaneye daldım. Gelirken Burakları aramıştım onlarda gelmek üzereydi. Ne yapacaktım ben...