O sildikçe gözyaşlarım bir yenisi eklendi.Daha sonra ağlamam bitince geriye gidip koltuğa oturdu.ve sormasından en korktuğum soruyu sordu;

-kim üzdü seni?neden üzüldün sen?

İşte o soruyla birlikte gözyaşlarım tekrar akmaya başladı.

-kapıyı kapatır mısın.

Kapıyı kapatır kapatmaz anlatmaya başladım...

-Ben annemi 15 yaşımda kaybettim.Babam beni zaten sevmezdi ama annem öldükten sonra dahada canileşti.Annemin öldüğünü öğrendiğim gün bayılmışım.Gözlerimi açtığımda evimizin bodrumundaydım...

Belki 1 saat o 4 yılda yaşadığım şeyleri anlattım.Ama benim üzüldüğüm ne biliyormusunuz?4 yıl boyunca yaşadığım acıyı birkaç saate sığdırmak oldu.Ben anlattım o dinledi,ben ağladım o gözyaşlarımı sildi.Ama ben bu çocuğu çok seviyordum.O belki beni sevmezdi ama ben onu çok seviyordum...

Ben yaşadıklarımı anlattıktan sonra odada gezindi babama sinirlendiği belliydi.Sonra ise sinirli bir şekilde çıktı ve sertçe kapıyı kapattı;

-Ata nereye?

Dedim ama cevap vermedi.