3.bölüm

Yine ve yine uykum tutmamıştı bu yüzden temiz hava almak için dışarıya çıktım ve merdivenlere oturdum. Yıldızları izlemek herzaman beni sakinleştirirdi, yıldızları izlemek ailemle mutlu günleri anımsamak gibiydi ailemle ilgili çoğu şeyleri artık hatırlayamıyordum sadece beşimizin olduğu fotoğraftan onların yüzlerini unutmuyorum ama her rüyama geldiklerinde sesleri giderek yok oluyordu ve abimin ismini sesini hatırlamıyorum sadece yüzü oda fotoğraftan çok garip değilmi herkesin ismini hatırlıyorum ama abimin ismi yok bazen acaba abim yokmu benimi uyduruyorum diyorum ama efe ye fotoğrafı gösterdigimde 5 kişi oldugunu söylüyor bilmiyorum gerçekten yarın çarşı izni var yarın çarşıya inip bi kısa seanslı psikoloğa görünsem iyi olur en azından içimdekileri dışarıya bir başkasına söylerken rahatlamış hissediyorum . Ben düşüncelere dalmışken yanıma birinin oturduğunu hissettim o kişiye döndüğümde Yavuz olduğunu gördüm ufak bir şok oldum sonra yüzümü tekrar gökyüzüne çevirdim...

☆YAVUZDAN☆

Gecenin yarısında uyandım uyanırsam bir daha uyuyamam bu yüzden sigaramı aldım ve koguştan çıktım, merdivenlere oturdum, sigaramı yaktım ve yıldızları izlemeye başladım. Bir kitapta okumuştum yıldızları izlemek sakinleştirir yazıyordu. Bu yalanı söyleyeni sevim yıldızlar insanları sakinleştirdiği filan yok direk dahada sinirlendiriyorlar her yıldız böylemi olur ya derken kızların koğuştaki kapı açıldı ve cansu dışarı çıktı merdivenlere oturdu , yıldızları izlemeye başladı çok naif ve hüzünlü gözüküyordu bir derdi varmış gibiydi onu böyle ne zaman görsem kalbimi harekete geçiyordu anlamıyorum bu kalbime neler oluyordu yıldızların hiçbiri sakinleştirmiyordu işte sinirlendiyordu bu kalbime asla söz geçiremiyordum aptal kalbim hayır ona aşık degilim ama garip şeyler hissediyorum işte onu her gördüğümde böyle oldugum için ondan nefret ediyordum kesinlikle sigaramdam bir yudum daha aldım havaya saldım sonra aklıma birden yanlız takılmayayım bari oda çıktı dışarıya bende yanına gidip konuşabilirim zaten sıkılıyordum en azından biraz konuşur ve onu sinirlendirirsem keyfim yerime gelirdi kalktım yanına oturdum oturduğum anda burnuma vanilya kokusu geldi bu kız parfüm işini iyi biliyordu sadece kokusu iyi bukadar yanlış anlaşılmasın gözlerini yıldızlardan çekip bana baktı şaşırmış gibiydi gözgöze geldik kafasını direk yıldızlara çevirdi bir kaç dakika yıldızları izledik "sigara içermisin?"diye sordum "hayır sigarayı sevmiyorum da içmiyorum da " dedi "tamam ozaman bu saatte neden ayaktasın?" "Uykum kaçtı bende dışarı temiz hava almak için çıktım. Sen neden dışarı çıktın?" "Benimde uykum kaçtı sigara içmek için dışarıya çıktım " " iyi sen benimle konuşurmuydun ya benden nefret ettiğini sanıyordum" "ben kimseden nefret etmem benim huyum böyle herkese karşı böyleyim senlik bir durum yok " " diğer kızlara daha nazik davranırken bana hödük gibi davrandığın için sordum " " sen bizim ekiptesin kardeşim sayılırsın bu yüzden sert davranıyorumdur sonuçta diger kızlar ekipten değil kardeşim gibi de degil o yüzden " " haklısın biz kardeş gibiyiz ama biraz daha nazik davransan daha iyi olur " "tamam artık daha nazik davranırım" "anlaştığımıza göre iyi geceler " dedi ve gitti biraz morali bozulmuş gibiydi benim niye kalbim acıdı lan kesin yanlış birşey yaptım ya aferim benim salak kafama ben böyle devam ettikçe bok çukurdan çıkmam herşeyi mahvediyorum bravo bana sinirle elimdeki sigarayı söndürdüm ve koğuşa girdim uyumaya çalıştım. Ama gözüme uyku dahilinde birşey girmiyordu. Yarın ben bu kızın gönlünü alsam iyi olucak yatağıma kafamı koydum ve onu düşünerek uyudum...

SABAH

☆Yazardan☆

Erkekler koğuşta hazırlanıyordu herkes çarşıya gidecekti sadece Yavuz gitmeyecekti çarşıda napıcaktı hiç birşey o yüzden kimse olmadan uyuyacaktı sonra buğra "komutanım neden hiç çarşı iznine çıkmıyorsunuz " diye sordu "sanane olm napıcaksın lan " " hiç merak komutanım" "merak etme o zaman koçum" dedi ve sessizliğine döndü koğuştakilerde kendi arasında konuşmaya başladı. Bora " Efe sen neden hep cansu komutanla geziyorsun hayırdır olm aranızda birşeymi var?" " olm kaç kez diyeceğim aramızda hiçbirşey yok herşeyi abartıyorsunuz cansu komutan benim kardeşim ablam gibi lan sizin dediklerinize bakın " buğra "lan bir yanım diyorki cansu komutan senden hoşlanıyor bu yüzden hep seni yanında istiyor sonra aklıma geliyor cansu komutanda sana kardeş gibi yaklaşıyor bakıyor ben anlamadım. " " şaçlamayı kesin artık cansu komutanla ben mi hayatta olmaz ayrıca cansu komutan başka birinden hoşlanıyor " dedi aslında Yavuz komutanın ilgisini çekmesi için söyledi ve başarılıydı ilgisini çekmişti kaşlarını çatmış ve ilgiyle ne diyeceklerine kulak asmıştı Ayaz "yuh gerçektenmi kim bu şanslı kişi" dedi bora "gerçekten şanslı olm kim lan bu "

Buğra" cansu komutanımdaki endam fizik varken ondan hoşlanmamak imkansız cansu komutanım hoşlandıysa o kişi hayli hayli hoşlanır lan" dedi efe " yeter lan söylediğime bin pişman oldum kimse birşey demeyecek çaktırmayacak hele bir duyayım bitersiniz ben sizi haşlamadan cansu komutanım sizi çiğ çiğ yer haberiniz olsun uyarmadı demeyin " Yavuzun sinirden ve kıskançlıktan dişleri gıcırdıyordu kimdi bu sevdiği hani arabada yok kimse demişti şimdi neyin nesiydi ve neden herşeyini efeye anlatıyordu anlamıyordu kafası allak bullak olmuştu hem neden kıskanıyordu ki cansuyu ona neydi kıza seni kardeşim olarak görüyorum demiyormuydu cansunun gönlünü alması lazımdı hemde hemen yataktan hemen kalktı " bu koğuşta neden hep cansu muhabbeti dönüyor sizene özel hayatından eğer bir daha bu koğuşta cansu veya başka bir kız ile ilgi birşey söylerseniz bittiniz demektir bilmem anlatabildim mi anlamışsınız diye umuyorum "dedi ve lavobaya giderken kapıyı sert bir şekilde kapattı tüm askerler şoka girmiş gibi bir kapıya birbirilerine bakıp durdu sonra şaşkınlıklarını atladılar Ayaz " noldu az önce" dedi efe " Yavuz komutan cansu komutanı kıskandı ;) " Bora " oha yoksa cansu komutana aşık mı" buğra " Evet arkadaşlar bugün şok üstüne şok yaşayacağız hadi geç kalmadan gidelim çarşıya "dedi herkes son hazırlıklarını yaptı ve koğuştan çıktılar ardından cansu kendi koğuşundan çıktı ve boranın büyük siyah off_roader arabasına bindiler ve yola çıktılar . Yavuz hemen lavabodan çıktı üstüne beyaz salaş kıyafet siyah bol pantolon giydi ve koğuştan çıktı. Spor arabasına giderken kuzey komutan yavuza seslendi "Asker dur bakalım "dedi yanına geldi "nereye gidiyorsun asker " "çarşıya gidiyorum komutanım " " ben sizmi asker " "hayır tabikide komutanım sizde gelin" dedi

Ve kuzey komutan ile yavuz komutan ilerlemeye başladı kuzey " Yavuz hayırdır sen hiç çarşı iznini kulanmazdın noldu bugün kullanıyorsun " " komutanım birisinden özür dilemek için ufak bir hediye alıcam " " önemli biri sanırım seni yatağından kaldırdığına göre " " Evet önemli bir kişi benim için ve ben onu kırdım " dedi ve bir daha konuşmadı arabaya bindiler ve radyoyu açtı ve sen benim şarkılarımsın çıktı . Dinlemeye başladılar aslında böyle şarkılar fazla dinlemezdi sezen aksu filan dinlerdi ancak kardeşi zeynep flaşı değiştirmişti ve bu şarkılara alıştırmıştı kendisine uzun zamandır zeynepi aramadığını hatırladı.

Cansuya hediye aldıktan sonra zeynepi arayacaktı.

Cansudan

Çarşıya varmıştık efe benimle geldi ben istedim çünkü piskologtan çıktıktan sonra kesinlikle kendimi kötü hissedecektim bu yüzden bana destek olması için yanımda istedim derin nefes aldıktan sonra içeriye girdik sıramızı aldık biraz bekledik ve içeriye çağrıldım efede benimle girdi psikolog benimle yanlız konuşmak istediğini söyleyince efe odadan çıktı bende sorunumu anlattım . Psikolog bana kızım bunlar bu tür travmalar yaşanlar için normal birşeydir beynin bu yaşananların hepsini silmesi için ilk önce Aile bağınız küçük zayıf oldugu kişiyi silmeye başlar ilk başta en sevdiği şeylerin hepsini unutursun ardından sesi sonra ismi sonrada yüzünü unutursun dedi ardından yabancı birkaç terimden bahsetti son olarak bu tür travmaları yaşayan insanların çoğu ilaçla ayakta duruyormuş sen dedi güçlü bir kızsın eğer bunları çok kafana takarsan sende ilaçlarla tedavi görmeye başlarsın ancak kafaya takmamaya çalışırsan herşey daha kolay atlatırsın dedi ve seansımız bitti odadan çıktım efeyle birlikte kapıya doğru ilerledik. Parayı ödeyip oradan çıktım ve tutuğum tüm göz yaşlarım firar eder şekilde akmaya başladı ben ağlarken efe beni teselli etmek için sarıldı bir süre sarıldık ve ben ağladım ağlamam durduğunda birbirimizden ayrıldık göz yaşlarımı sildim bir anda gözlerim bir el tarafından kapandı "noluyor lan sen kimsin " dedim ve bir ses "bil bakalım ben kimim beni tanıdın mı " dedi bu ses bir yerden tanıdık geliyordu "kimsin bilmiyorum artık ellerini gözümden çek" dedim ve ellerini yavaşca gözümden çekti sonra beni kendine döndürdü . Gördüğüm kişi karşısında şoka girdim yetim hanedeki çocukluk arkadaşım keremdi ben şoktan çıktıktan sonra bana sarıldı bende kereme saldım.

☆Yavuzdan☆

Arabayla sonunda çarşıya varmıştık arabayı bir yere park ettikten sonra arabadan indik kuzey komutan" benim bir kaç işim var sonra burda buluşuruz "dedi

Ve gitti bende kolye bulabileceğim yerlere bakıyordum sonra gözüme bir yer çarptı oraya dogru ilerledim kesin burda vardı .

İçeriye girdim tamda tahmin ettiğim gibi yüzük kolye gibi şeyler satıyorlardı kolyelere bakarken gözüme çok güzel gözüken yıldız şeklinde kolye içindede isim yazıyordu çok güzeldi tamda cansuya yakışırdı kolyeye baktım cansu ismi varmı diye bir kaç kolyelerden sonra cansu ismi yazılı yıldızlı kolyeyi aldım, fiyatını ödedim ve dışarıya çıktım gezmeye başladım yolda giderken Birtane çocuk çicek satıyordu yanına gittim bir kaç tane beyaz gül aldım para ve harçlık verdim ilerlemeye başladım efeden duymuştum cansu beyaz gül seviyordu. Biraz daha ilerlerken gördüğüm manzara yüzünden olduğum yerde çakıldım.

Yazardan

Yavuzun Karşısında cansu erkek birisiyle sarılıyordu cansunun arkasında da efe vardı gülüyordu. Yavuz onlara bakarken gözünden yaş geldi. Tuttuğu gülü daha da sıktı Yavuz cansuya sarılan kişiyi sevgilisi sanmıştı bu yüzden kalbi kırılmış hayal kırıklığına uğramıştı ... (salak çocuğum benim)