O gün tam anlamıyla güzel geçmiş, Buğday kendi yazdığı hikayesini Öğretmenine vermişti.

İnsan'ın kendisini ifade etmesi, kendisini anlatması, kendisini tanımlayabilmesi çok güzel bir şeydi. Buğday'ın hayatında pek arkadaşı olmazdı sadece uzun süreli tanıdığı olarak Vadi, Gazel, Alaz ve Yaprak vardı. Gazele karşı bir duygu besliyordu Gazel de Buğdaya karşı boş değildi fakat bunu ikiside birbirine söyleyemiyordu.

Alaz onun yakın arkadaşıydı zaman zaman bu hislerini anlayıp ona sorardı ama Buğday bunu kabul etmezdi. Vadi, onun çocukluktan bir arkadaşıydı her ne olursa olsun her zaman yanındaydı o da Gazel'e karşı olan duygularını bastırdığını söylemişti. Buğday her ne olursa olsun duygusunu belli bir süre saklamıştı.

Günün birinde Buğday, Vadiyi kendi evine çağırdı ve durumu ona anlattı işin içinden çıkamadığını ve çözüm bulması için ona dökülmüştü, Vadi ona bakarak gülümsedi ve şöyle dedi;

" Ben zaten anlamıştım ona karşı hislerinin olduğunu belli etmemeye çalışsan da anlamıştım ve sadece ben de değil Alaz da öyle.

Yaprağı saymıyorum zaten bize biraz uzak bir isim çünkü."

Buğday utanarak atıldı.

" Kendimi çok baskılıyorum Vadi, normalde böyle değilim bilirsin fakat Gazelde böyle oldu anlamadığım bir şekilde."

" Gözlerinden okunuyor canım belli zaten, biz bu konuyu Alazla konuştuk."

"Hangi konuyu?"

" Gazel ve senin karşılıklı olarak birbirinize sevgi beslediğinizi."

" Ne nasıl yani?"

" Baya Alazla konuşmuş işte Gazel de senin bana döküldüğün gibi dökülmüş."

" Ne yani oda mı bir şeyler hissediyor?"

" Evet."

" Oha inanamıyorum."

" Neden?"

" Baya oldu çünkü tanıyalı bunu yansıtıyordu zaman zaman bazen de yansıtmıyordu arada bıraktığı için hiç konuşmadım ama o da gelmedi o da farklı bir mesele."

" Bu kadar takma bence gerçekten."

" Yok be ne takacağım gelsin söylesin sevdiğini başkalarından duyuracak kadar korkak mı o."

Vadi sessizleşti ve ona sakin olmasını söyledi.

" Canım biraz sakin ol seviyorsa gerçekten gelir zaten."

" Gelsin canım ben buradayım."

Vadi Buğday'ın son sözüne gülümsedi ve ona sarıldı.

" Ah güzelim benim olacağı varsa olur sen hayatına bak, derslerine bak."

Buğday, Vadiye gülümsedi Vadi onun için hep bir ablası, annesi gibiydi. Onun hakkını ödeyemezdi iyi günde kötü günde ikiside birbirinin yanında olmuştu.

Sohbetin ardından ikisi de dışarı çıktılar bir AVM'ye gittiler yemek yiyip kahve içtiler. Vadi sosyal medyaya baktığında itiraf sayfasında bir paylaşım gördü hemen Buğdaya söyledi.

" Bu ne ya?"

" Noldu canım?"

" Paylaşıma bak."

" Oha ya bune nasıl insanlar bunlar?"

" İnanamıyorum gerçekten dedikoduya bak."

Habere sinir olan Buğday öfkelenmişti hemen Gazel'i aradı hiç düşünmeden.

" Alo Gazel, müsait misin?"

" Evet müsaitim, ne oldu?"

" Haberi görmedin herhalde."

" Ne haberi?"

" Hakkımızda haber yapmışlar!"

" Atsana bir bana."

Buğday haberi hemen Gazel'e attı Buğday olaya hâlâ inanamıyordu. Vadi biraz da olsa onu sakinleştirmeye çalıştı Buğday tekrar Gazel'i aradı. Telefon açıldı,

" Baktın mı?"

" Baktım, ne kadar ayıp ya insanlar gerçekten iğrenç varlıklar nasıl böyle bir haber yayarlar."

" Napacağız?"

" Yarın olsun ben hallederim."

" Nasıl halledeceksin?"

" Görürsün yarın."

" Pekâlâ."

Gazel Telefonu kapattı, Buğday'a aralarında ilişki varmış gibi gösterdikleri haberi herkes dm'den ona atıyordu. Saniye başı mesaj geliyor telefon susmuyordu. Vadi Buğday'ın başına gelen bu olaya çok sinirlenmişti. Ertesi gün olmuş, Gazel herkesten önce okula gelmiş ve tek tek bu haberi kimin yaptığını bulmaya çalışmıştı. Tam o sırada Buğday içeriye girdi, ve Gazel'in yanına gidip onu kolundan tutup boş bir sınıfa götürdü.

" Ne oluyor?"

" Ne yapıyorsun Gazel sen tek tek insanlara sora sora mı bulacaksın?"

" Ne yapayım Buğday?"

" Haklısın ama sakin ol bende öfkelendim fakat abartılacak kadar büyük bir durumun olmadığını farkettim."

" İkimiz hakkında çıkan haber sence abartı değil öyle mi?"

" Evet öyle, zaten sana açılacaktım haberle ilgisi yok."

" Nasıl yani?"

" Ağzımdan kaçırdım sanırım."

" Sen ciddi misin."

" Evet ciddiyim seni seviyorum bayadır da söylemek istiyordum sadece senin adım atmanı bekledim ama sen de atmadan ben atmış bulundum."

" Yani ben de sana karşı boş değilim Buğday ve açılmak istiyordum zaten."

" Ne zaman okul kapanınca mı?"

" Tabii ki hayır ama reddedersin belki diye kendimi buna hazırlayamadım üzgünüm."

" Ne zamandan beri peki?"

" Yaklaşık bir yıldır"

" Keşke açılsaydın."

" Keşke."

İkisi de birbirine yaklaştılar gözleri gözlerine teni tenine dudaklarının birleşmesine ramak kala sınıfın kapısı açılmıştı.