Selamlar dostlar, çok yoğun çalıştığımdan fazla bölüm atamıyorum... Kusuruma bakmayın....

********

Arkadan gelen Koray’ın sesiyle hepimizin bakışları ona döndü. Ben ne yapacağımı düşünürken konuşan Korayla dikkatimi Ege’ye verdim. Ne yapacaktık?

“Alisa! Ne diyor bunlar sen gerçekten bu aptal lider bozuntusuyla sevgili misin?” dediğinde Emir’e öyle demesi sinirimi bozdu ve tek kaşımı kaldırarak konuştum.

“Pardon aptal lider bozuntusu derken? Ben burada senden başka lider bozuntusu göremiyorum ayrıca kiminle sevgili olursam olurum bu seni ilgilendirmez.” dediğimde bana önce sinirle baktı sonra aklına başka bir şey gelmiş olacak ki konuşmaya başladı.

“Emin misin? Şimdi bunları Ozan abin öğrense hiç iyi şeyler olur mu sence?” dediğinde ona kaşlarım çatık baktım sonra da konuştum.

“Yalnız o biraz sıkar, bunu abime istersem ben söylerim, tekrar söylüyorum seni ilgilendirmez.” dediğinde güldü ve konuşmaya başladı.

“Görürüz kimi ilgilendirir ya da ilgilendirmez...” deyip arkasına bakmadan yanımızdan ayrıldı ama benim içim kötü bir his kaplamıştı. Kötü şeyler olacaktı...

Okul çıkışı

Bütün gün sınıfta oturmuş, Egelerle karşılaşmamaya çalışmıştım. Okul çıkış saati geldiğinde ise ikizimle beraber eve doğru yürüdük. Benim moralimin kötü olduğunu gördü ve konuşmaya başladı. “Neden moralin bozuk?” dediğinde ona döndüm ve normal bir şekilde konuşmaya çalıştım.

“Hiç...” dedikten sonra da hiç konuşmamıştık zaten. Eve girdiğimizde içeride annem ve Serap teyze konuşuyordu. Ben de üstümü değiştirip aşağıya indiğimde üstümde kırmızı renkli eşofman takımı vardı. Tam merdivenlerden inip salona girecektim ki konuşulanlarla durmak zorunda kaldım.

“Yia Aylin biz dünür mü olsak ya hem senin kızı alacak kimse yoktur bu mahallede. Baksana okulda bile seni rezil etmiş. Ben diyorum ki bu kız ile benim oğlanı nişanlayalım bir yıl sonra da düğün yaparız. Hem gerçek bir aile oluruz hem de şu mahallenin diline laf vermemiş oluruz.” diyen Serap teyzeyle dumura uğramıştım. Demek Koray bundan bahsediyordu. Annesinin aklını çelmişti...

Annem kabul etmez diye düşünmüştüm ama konuşmasıyla gözlerimden akan yaşlara engel olamadım. “Aslında olurda önce bir babasıyla konuşalım o da onaylarsa ben sana haber vereyim gelin isteyin kızı.” demesiyle ayak sesleri duydum. Buraya doğru geliyorlardı hemen toparlandım ve odama çıktım. Odamın kapısını kilitleyip kapının ardında bir süre oturdum. Akşam yemeği için Ata tarafından çağırıldığımda kendime çeki düzen verdim ve aşağıya kurulan sofraya oturdum.

Yemekte kebap ve mezeler vardı ama ben yine yiyemiyordum. Masadakilerin yanında bulunan sebzeleri yerken hiç konuşmuyordum, masadakiler gibi...

Masada oluşan sessizlik annemi rahatsız etmiş olacak ki konuşmaya başladı. “Hayatım bugün Serap geldi. Konuştuk dertleştik biraz ama bugün farklı bir şey söyledi ve benimde aklıma yattı bu fikir...” dediğinde kalbime oturan o sözler masada konuşulmaya başlandı ama ben hiçbir tepki vermemiştim.

“Ne fikri aşkım?” diyen babama annem konuştu.

“Alisa ve Koray’ı nişanlayalım dedi.” dediğinde Ata şok içinde bana baktı ve benim tepkisizliğime bakıp hemen anneme döndü.

“Peki bunu Alisa’ya sordunuz mu?” dediğinde babam söze girdi.

“Bence çok doğru bir karar olmuş.” dediğinde başımı kaldırıp babama baktım. Ata da benimle aynı anda babama baktığında konuşmaya başladı.

“Baba tamam anlıyorum o biraz farklı ama bu yaptığınız fazla değil mi sizce de?” dediğinde babam ona bakıp sinirle konuşmaya başladı.

“Sana fikir sorduğumu hatırlamıyorum.” dediğinde Ata susmak zorunda kaldı. Ben herkese afiyet olsun diyerek masadan kalktım. Tam masadan kalkmış merdivenlere yöneldiğimde babamın söylediklerini duydum. “Söyle Serap Hanımlara gelsin istesin kızı.” dediğinde gözlerimden akan yaşlara hâkim olamamıştım.

Hemen odama girip kapımı kapattım. Odamda bulunan banyoya girdiğimde hıçkırarak ağlamaya başladım. Odamın kapısı ben ağlarken açılmıştı. Banyonun kapısı açıldığında içeri Ata girdi ve konuşmaya başladı. “Alisa ağlama ben kurtaracağım seni. Sen benim ikizimsin seni bir tek ben ağlatabilirim. Yarın okula gittiğimizde bir plan yapalım benim birikmiş param var, sende para biriktiriyordun. Onları birleştirelim, sonra da seni okul çıkışı kaçırırım olur mu?” dediğinde ona olmaz anlamında kafamı salladım ve konuşmaya başladım.

“Ata canım çok acıyor!” derken ağlıyordum ve konuşmaya devam ettim. “Sen gelemezsin. Sana zarar gelmesin. Lütfen!” dediğimde hemen kafasını hayır anlamında salladı ve konuşmaya başaldı.

“Hayır ben gelmezsem gidemezsin hiçbir yere...” dediğinde ona sımsıkı sarılarak hıçkırarak ağladım. O gün o bana anlatmadığı ne varsa anlattı, ben de ona söylemediğim tek şeyi söyledim.

“Ata biz Ege ile sevgiliyiz.” dediğimde bana şokla baktı ve konuşmaya başladı.

“Ne!?” dediğinde ona utançla baktım. O da bana sıkıca sarıldı ve konuşmaya başladı. “Sana söz veriyorum kalbin kimin için çarparsa onunla bir hayat kuracaksın.” dediğinde ona daha sıkı sarıldım.

O gün ona sıkıca sarıldım ve birbirimizi bırakmadan yatağımda uykuya yakalandık.

SABAH 

Sabah erken kalktığımda gözlerimin altlarında oluşan halkalara küfredip hemen yüzüme kapatıcı sürdüm ve yüzümü biraz renklendirip okul formamı giyindim. Ata da o sırada uyanmış ve odasına hazırlanmaya gitti. Birlikte kimseye bir şey demeden okula gittik ama gitmeden önce çantamıza birkaç tişört ve lazım olacak eşyaları aldık. Aynı zamanda biriktirdiğimiz paraları da almıştık. Okula gittiğimizde bahçede Ege’nin ekibi ve onun yanında Korayların ekibi vardı. İkisi de farklı banklara oturmuş ekipleriyle konuşuyorlardı. Beni gören Ege ile bakışlarımı yere indirdim. Bunu fark eden Ata konuştu. “Kafanı eğme Alisa, ona karşı mahcubiyet hissetme sen hiçbir şey yapmadın.” dediğinde kafamı kaldırdım. Ege yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

“Günaydın Balkız...” dediğinde onun bana hitap şekli hoşuma gitmişti ama bunu belli etmeden konuşmaya başladım.

“Günaydın Ege...” dediğimde güldü ve beni Ata’nın yanında kantine çağırdı. Atada kendini hatırlatarak konuşmaya başladı.

“Bana bak Ege kardeşimi üzecek bir şey yaparsan karşında beni bulursun.” dediğinde Ege hemen söze girdi.

“Merak etme üzmem ben onu...” dediğinde onun gözlerine dalıp gidecektim ki söze giren kişiyle kalbim durdu.

“Çok doğru konuştun Ege, evet abisi üzmez nişanlısı onu dimi Alisa?” dediğinde onun gözlerine şokla baktım herkes gibi...

********

Tekrar ne zaman bölüm atarım bilmiyorum ama bu kitap devam edecek. Kitabı kütüphanenize ekleyin kolay haberdar olursunuz bölümden....