LAREN'İN AĞZINDAN

Arabada ölüm sessizliği vardı, Emre abinin sormak istediği sorular vardı bunu surat ifadesinden okuyabiliyordum ama sormaya çekiniyor gibiydi.

Ne zaman çekinmezse o zaman sorsundu, kendini nasıl rahat hissediyorsa öyle olsundu.

Şimdi dağ evime gidiyorduk, dağ evimi 16 yaşımda Barlas ve bizim bir tek bildiğimiz yer olarak belirleyip almıştık. Bu eve gidecek bir yerimiz olmadığında gidiyorduk. Şimdi Barlas'ında orada olduğunu tahmin ediyordum çünkü gerçekten biz her seferinde hissetmişçesine aynı anda o evde olabiliyorduk.

Eve yaklaşmıştık evin ışıklarının açık olduğunu gördüğümde gerçek tende artık telepati gücümüz olduğunu düşünüyordum. Ben Barlas'a aşıktım ama bazen gerçekten Arda abim gibi olup pot kırabiliyordu. Barlas' a olan duygularımı ilk defa kabul ediyordum ve bu beni duygu karmaşasının içine bırakıyordu.

Artık bazı şeyleri netleştirip hayatıma öyle devam etmeye karar verdim mesela Emre ye abi demek istemem gibi, Barlas'a açılmak gibi gibi bir sürü şey...

Ben arabadan inmeden evin ışıklarına bakarken Emre abi söze girdi;

''Burası neresi?'' diye bir soru yönelttiğinde ona dönüp yanıtladım.

''Evim'' deyip arabadan inip bagajda bulunan valizleri çıkarttım ve Emre abimde bana yardım etti.

Evin kapısına doğru gelip kapıyı çaldım. 2 dakika geçmeden kapıyı Barlas açtı beni görünce kaşlarını çattı ve yanımdaki emre abiye kafasını çevirdiğinde ise kaşları olabildiğince çatıldı. Ben ona bir şey demeden içeri salona geçtiğimde Emre abimde beni takip etmişti. Barlas ise kapıda şok içinde bekliyordu.

Salondaki koltuklardan birine oturup sehpanın üstündeki Barlasın olan sigara paketinin içinden bir sigara aldım ve yaktım. Benim bu hareketimle Emre abim kaşlarını olabildiğince çatmış bir şekilde bakıyordu. Bense kimseyi takmadan içime çektiğim dumanı salonun gerici ve sessiz havasına üfledim.

Barlas şoktan yeni çıkmış olacak ki yeni geliyordu. Odaya girdiğinde göz ucuyla bana bakıp sonrasında Emre abime dönüp ne olduğunu sordu. O olan biteni anlatırken bende mutfaktan aldığım bira ve cips paketlerini ortaya koyup bira sigara yaptım. Ben bunları yaparken Emre abim ve Barlas kendi aralarında bir sohbete devam ediyorlardı. Bir süre daha bu devam etti ve ben sıkılıp yatmaya karar verip odama çekildim.

Üstüme pijamalarımı giyip kendimi yatağa attım ve uykunun beni içine çekmesine izin verdim.

Sabah alarmdan önce telefonumun çalmasıyla uyandım ve bu beni oldukça sinir ederken arayan kişiye bakmak için telefonu elime aldım. Arayan Nil idi. Vakit kaybetmeden telefonu açtım.

"Günaydın Laren kusura bakma rahatsız ediyorum ama Barlas seni aradı mı hiç?" Diye bir soru yöneltti bende olumlu yanıt verip yanımda olduğumu ve merak etmemesi gerektiğini söyledim. O da rahatlayarak telefonu kapattı. Ben ise uykuma devam edecektim ki kapımın açılması planlarımı altüst etti.

"Laren kapıda bir hanımefendi var seni soruyor" diyen Emre abim le kimin geldiğini merak edip kapıya gittim ve kapıda gördüğüm kişi bütün yaşanmışlıklarımı tekrar tekrar zihnimde canlandırmamı sağladı...

***********

KISA OLDU AMA İDARE EDİN BU SEFERLİK....