LAREN'İN AĞZINDAN

Bazılarımızın hayatında kan bağı olamadan bile canını hiçe sayarak onlar için her şeyini verebilecek insanlar vardı. Bu insanların içinde bende varım gece gördüğüm arama ve mesajlarla yarın ilk iş olarak onların yanına gitmeye karar verdim çünkü onların üzülüp kırılmalarını istemiyordum.

Onlara kimse zarar veremezdi, verenler olursa ilk karşılarına ben çıkardım. Çünkü onlar benim kardeş diyebileceğim kadar değerlilerse kimse benim önüme çıkamazdı. Saat 23.15 ti ve uyumaya karar verdim. Pijamalarımı giyip gözlerimi kapatarak kendimi göz kapaklarımın altındaki karanlığa bıraktım.

 SABAH 

Odama giren birinin benim kolumu dürtmesiyle göz kapaklarımı aralayarak karşımdaki kişiye baktım. Karşımda dün Lavinya Hanım'ın bahsettiğine göre evin neşesi olan Emre duruyordu.

''Off kalksana artık yarım saattir seni uyandırmakla uğraşıyorum. Senin uykunda kış uykusu mübarek'' diyerek kulaklarımı patlatmayı başardı ve ben yine susmadan cevap verdim.

''Off başım ağrıdı ne söylendin al kalktık işte'' diye karşılık vererek odadan gönderdim. Bugün ki rutinimi tamamlayarak kahvaltıya oturdum.

Kuzey Bey'in başlayın demesiyle başladık tabağıma biraz peynir ve yumurta alarak atıştırdım ve hemen kalkmaya yeltenmiştim ki Lavinya Hanım konuştu.

''Kızım nereye?'' diye bir soru yöneltti bende cevap verdim.

''Arkadaşlarımın yanına gitmem gerekiyor Lavinya Hanım '' dememle yine biraz üzüldü ona hanım diye hitap ettiğim için ama yine de o muhteşem gözleriyle bu üzüntüsünü saklayarak bana tebessüm etti ve ''Tabi ki akşama gelirsin ama dimi?'' diye sordu o yemyeşil gözleri gel diye yalvarıyordu resmen bende hemen cevap verdim.

''Gelip gelmeyeceğimi bilmiyorum ama gelmezsem mutlaka size haber vereceğimden emin olabilirsiniz '' diyerek kapıya yöneldim. Kapıda ki korumalardan biri benim çıkmamla yanıma doğru koşturdu.

''Laren Hanım bir yere mi gidiyorsunuz ben bırakayım. '' dedi.

''Yok ben taksiye binerim siz işinize bakın. '' dedim ve bir taksi çağırdım.

NİL ÖZER ANLATIMIYLA

Evdeki herkes dağılmıştı tamı tamına 24 saattir Laren'e ulaşamıyorduk. Herkes delirmek üzereydi, Barlas salonda dört dönüyor Baran ve Deniz 'e çıkıp gidebileceği yerleri aramaları gerektiğini söyleyerek ikna etmeye çalışıyordu ama nafile Baran ve Deniz, Laren'in bizden başka gidebileceği yerleri telefonla arıyordu.

Ayşe ise oturmuş Barlas'a ve diğerlerine sakin olmaları gerektiğini söylüyordu. Bense 24 saattir aradığım ama çalmayan o telefonu tekrar aradım ve bu sefer çaldı, bir anda ayağa kalkarak bağırdım.

''Çalıyor! Laren'in telefonu çalıyor!'' dedim, bunu dememle diğerleri ayaklandı ve yanıma geldiler ve açılan telefonla bağırmaya başladım.

'' Ya Laren sen neredesin ya neredesin sana ulaşmaya çalışıyoruz ve sen nereye gittiysen bize haber vermek nasıl aklına gelmez anlamıyorum, biz seni nasıl merak ettik haberi-''diyecekken Laren sözümü kesti.

''İyiyim Nil tamam geliyorum yaklaştım sizin eve '' deyip telefonu kapattı sesi çok durgun geliyordu bu beni endişelendirmedi diyemem. Telefonun kapatılmasıyla Barlas bir sürü soru sıraladı.

''Nasılmış, iyi miymiş, neredeymiş?'' gibi gibi bir sürü soru sordu bende bana merakla bakan bu gözleri cevapsız bırakmak istemedim ve cevapladım.

''İyiymiş, geliyormuş ama sesi durgundu biraz sanki'' dememle kapı çaldı.

LAREN’İN AĞZINDAN

Evin kapısına geldiğimde kapıyı çaldım yolda Nil aradığında açtım ve ona iyi olduğumu geldiğimi söylediğimden kapı hemen açıldı. Kapıyı Ayşe açtı, beni hemen kollarına aldı ve konuşmaya başladı.

''Neredesin sen, neredesin öldüm meraktan bide şu deli çocukları delirtmenin ne demek olduğunu biliyor musun sen '' diyerek beni azarladı ama hareketleri tam tersini sanki beni alıp içine sokası varmış gibi sarıyordu ardından bir kol bizi ayırdı ve Nil sanki az önce hiç bizi büyük bir güçle ayırmamış gibi hemen araya girerek ağır adımlarla bana yaklaştı o yaklaşırken arkadaki erkekler Nil'e gülüyor Ayşe ise şokla Nil'e bakıyordu.

Ben ise Nil'e tatlı kız bakışları atıyordum çünkü bu evde beni dövebilecek tek kişi Nil'di, Ayşe bana kıyamazdı ama Nil eğer onu kızdırdıysam kıyardı ve şuan onda bu potansiyeli görmüştüm. Nil benim dibimde durdu, durdu, bana biraz baktı sonra bir anda ayağındaki ev terliğiyle bana vurmaya başladı ama sert değildi çünkü benim zayıf noktalarımdan biri yaralarıma zarar gelmesiydi ve bunu Nil çok iyi biliyordu ve arkadakiler gülmüyorlar resmen anırıyorlardı. En sonunda Nil sanki beni az önce hiç dövmemiş gibi sakin bir sesle,

''Geç içeri bebeğim her şeyi bize anlatıyorsun ne oldu? '' diyerek direkt mahalledeki dedikoducu teyzelere döndü onun bu haline kahkaha attım. Evet kahkaha çünkü sadece bu dostlarımın yanında gülüyordum böyle derken eve girdik Baran ve Deniz beni kollarının arasına almış her şeyi onlara anlatırken hem o üvey babam olacak hergeleye hem de üvey anneme küfür ediyorlardı. Bende onlara gülüyordum.

Akşam yemeği yapıyorduk kızlarla diyeceğim ama, onlar yapıyor bense Lavinya Hanım'a gece gelemeyeceğimin mesajının atıyordum çünkü akşama buradaydım. Onların yemeğe ne kadar malzeme atacakları tartışması başlayınca ben bahçeye çardağın birine oturup, bir sigara yaktım. - evet bildiğiniz sigara - Ben sigara içmeye 11 yaşımda başladım çok içmiyordum zaten arada çok nadir içiyorum. Bugün aklıma o gün geldiği için yakmıştım. Yanımda bir gölge belirince kafamı kaldırdım ve Barlas'ın gözlerine baktım, biraz bakıştık sonra o yanıma oturdu ve konuşmaya başladı.,

''Daha ne kadar diyeceğim içme şu zıkkımı diye '' diyerek beni azarladı bense sadece elimdeki sigara izmaritine baktım ve konuştum.

''İçtiğimi biliyorsun zaten bu kadar azara gerek yok '' dedim ve gökyüzündeki yıldızlara baktım. Onun hala bana baktığını biliyordum kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu. Bende bu hızlı çarpıntıdan kurtulmak için konuyu değiştireyim dedim ve söze girecektim ki içses konuştu.

İÇSES : BU BARLAS SANA AŞIĞĞHHKK HAAA DEMEDİ DEME VALLA O BAKIŞLAR BOŞ DEĞİL BENDEN SÖYLEMESİ dedi ama ben tabi ki de onu umursamadım çünkü Barlas beni kardeşi olarak görüyordu benim ona duygusal yaklaşmamın doğru olmadığını bende biliyordum ama işte ne yapalım kalbe söz geçiremiyoruz neyse ben en son konuyu değiştirecektim bu arada Barlas hala bana bakıyordu. Söze girdim ki konu değişsin dimi...

''Yıldızlar bu gece daha parlak sanki daha güzel görünüyor '' dedim, oysa beni dumura uğratan sözler Barlas'ın dudakları arasından döküldü.

''HİÇBİR YILDIZ SENİN GÜLÜŞÜN KADAR PARLAK VE GÜZEL OLAMAZ LAREN, HİÇBİR YILDIZ SENDEN GÜZEL DEĞİL''

**********

Nasıl gidiyor kitap sizce yorumlarınızı alalımmm.