LAREN’İN AĞZINDAN

Abi, abi kavramı benim için çok uzak bir kavram şu hayatta abi diyeceğim çok az insan var ama tabi ki de bu onlara abi demeyeceğim anlamına gelmez. İlk geldiğimde onlar değil miydi bana sen bizim kardeşimiz olamazsın diyen...

Olduğum yerde kalmıştım, hareket kavramı benden uzaktı sanki Emre ne demişti öyle

İçses: Ne diyecek geri zekalı ona ne zaman abi diyeceğini sordu senin de aklın hemen gidiyor nereye gidiyorsa artık.

İçsesin dediğiyle kendime geldim. Arkama dönüp Emre ye doğru konuştum.

''Siz değil miydiniz sen bizim kardeşimiz olamazsın diye söylenen şimdi neden bu sorunun cevabını merak ediyorsun?'' ben bu sözleri söyleyince o da hemen kendini savunmaya geçti.

''Ben hiçbir zaman öyle bir şey söylemedim hem zaten ben bu evin neşesi olarak asla kimseye önyargılı yaklaşmam ve en önemlisi Sude bize iyi bir kardeş olmamış olabilir ama ben senin bize iyi bir kardeş olacağına eminim.'' dedi ve derken bana doğru adımladı. Konuşmama izin vermeden devam etti

''Ve bana o maçtan sağ çıkacağına söz ver çünkü sen gidersen yani birini kaybedersem bütün neşem gider.'' dediğinde güldüm ve ona gerçekten bir abi gibi baktım, abi dersem ilk abi diyeceğim kişi Emre olacaktı, bunu aklımın bir köşesine yazdım. Birini kaybetmek konusuna gelecek olursak kesinlikle bu duygunun ne demek olduğunu bildiğimden ona hak veriyordum ve bir zamanlar ben de mutluydum tüm zorluklara rağmen... ben düşüncelerimden çıkıp konuşmam devam ettim.

''Söz o ringden sağ çıkacağım merak etme neşeni kaybetmezsin.'' dediğimde o da güldü ve konuştu.

'' Abisinin neşesini de düşünürmüş.'' dediğinde bir kal geldi ama belli etmemek için güldüm ve konuştum.

''Hadi artık ne durdurdun be maça geç kalacağım. '' deyip odama çıktım. Üstüme sportif kıyafetlerimi giyip çantamı hazırladım lazım olan her şeyi aldım ve en önemlisi maskeyi de aldım çünkü onsuz maça çıkamazdım. İnsanların yüzümü görmesini istemezdim.

Odamdan çıkıp aşağı beni kapıda bekleyen kişilere göz atıp evden çıktık. Ben kendi arabamı getirtmiştim araba kullanmam yasalara göre yasaktı ama benim yasamda yasak olan bir şey yoktu kimse bana yasak koyamazdı. Kendi arabama ben, Karan, Emre ve Aren binmişti. Diğerleri ise Kuzey beyle bizi takip edeceklerdi.

Telefonumu arabaya bağlayarak arabayı çalıştırdım ve hızımı 110'a çıkardım. Telefonum çalınca hızımı biraz düşürerek arabayı kullanmaya devam ettim ve yanımda oturan Karan'a telefonu yanıtlamasını söyledim ve o da telefonu yanıtladı. Arayan Kerem’di. ''Neredesin Yangın maçın başlamasına 50 dakika var alıştırma yapman lazım.'' dediğinde bende cevap verdim.

''Gelmek üzereyim hem alıştırma yapmayacağım çünkü evde baya alıştırma yaptım. '' dediğimde Kerem’i sinirlendirdiğimi biliyordum.

''Saçmalama maçta Yıldırımdan düşük vuruşlar yapmak istemiyorsan beni daha fazla deli etme de gel şu lanet yere.'' dediğinde ona her zaman söylediğim şeyi söyledim.

''O geri zekalı Yıldırımla çok maç yaptım hiçbirinde solak olduğumu anlamadı onun vuruşları bana vız gelir tırs gider sen rahatta kal.'' dediğimde haklısın deyip telefonu kapattı, benimle ağız dalaşına girilmeyeceğini o da biliyordu ama hala aynı hareketlerde bulunuyordu.

Ben Kerem’le konuşurken maçın yapılacağı harabeye gelmiştim bizim tayfada bizle aynı anda gelmişti, hep beraber kapıdaki korumanın yanına geldik beni görünce hemen hizaya geçtiler diğerlerinin benimle olduğunu söyleyip içeri girdim onlar Baranlarla beraber oturma yerlerine geçtiler bense kendi odama geçip hazırlandım. Maskemi takıp, saçımı topuz yaptım ve boks eldivenlerimi elime geçirip adımın anons edilmesini bekledim.

Maçın başlamasına son 1 dakika kala hakem konuşmaya başladı bizi anons edeceklerdi. ''Evet sayın seyirciler bahisler oynandı, kazananlar ve kaybedenler maç sonu belli olacak hazırsanız başlıyoruz hazır mıyız?'' diye bir soru yöneltti seyircilere coşkulanıp heyecanlanmaları için ve konuşmasına devam etti.

''O zaman dövüşecek sporcularımızı çağırıyorum bir tarafta ringe bir şok etkisi yaratacak bir Yıldırım geliyooor!'' diyerek ringi coştu. Herkes bağırmaya başladı. Sıra bana gelmişti.

''Ve diğer tarafta şu ana kadar kaybetmemiş olan ve her maçında ringi alevlere boğan Yangın geliyorrr!'' dediğinde ringe ağır adımlarla yaklaştım.Yaklaşırken aile üyelerinin tedirgin bakışları ve kardeş yerine koyduğum arkadaşlarımın endişeli bakışları üstümdeydi onların rahat olması için göz kırptım.

Ringe adım atarak dört aydır görmediğim ve fazlasıyla yapılaşmış kendini geliştirmiş olan Yıldırıma gözlerimi çevirdim ve konuşmaya başladım. Bütün herkes susmuş bizi dinliyorlardı.

'' Yenilmelere doyamadın sanırım burada olduğuna göre... '' dediğimde kocaman bir kahkaha patlattı ve dudaklarını aralayarak konuştu.

'' Bugün o maçların intikamı alınacak Yangın hazırlıklı olsan iyi edersin bugün seni bu ringe gömeceğim. '' dediğinde bu sefer kahkaha atan taraf ben oldum.

'' Güldürme beni Allah aşkına, senin yıllardır her dövüşe çıktığımızdaki amacın beni öldürmekti bunu bizi izleyen herkes biliyor. Ama ben her seferinde diyorum ki yazık ölmesin, sende tam aksine beni öldür diye yalvarıyorsun bugün bu iş bitecek Yıldırım ben buraya senin cenazen için geldim.'' dediğimde gözlerinin rengi koyulaştı ve oyunun başlayacağını anladım. Hakeme baş hareketi yapıp ilk atağı bekledim.

Tabi ki de beklediğim gibi oldu ilk atak ondan geldi sağ omzumun üstüne atacağı yumruktan son anda kurtulup sol elimle suratına yumruğu çaktım. Tekrar aynı hamleyi yaptı hala benim solak olduğumu anlayamadı bu adam en son anlamış olacak ki sol elime çaktı.

Tam yumruk atacakken, uzattığı kolunun alt boşluğundan arkasına geçip dirsekle vurdum. Yere düşmüştü elimden geldiğimce suratını yumrukladım en son dayanamamış olacak ki beni bulduğu son gücüyle itip yere attı ve üstüme çıkıp sert yumruklarımı suratıma geçirdi. Ağzımda kan tadını alınca gözüm döndü onu tam itecekken içeriye almaması gereken ve ne zaman içeriye aldığını bilmediğim bıçağı biranda karnımdan geçirdi.

O an dünya durdu ne yapacağımı bilemedim, ama hemen kendimi toplayıp elindeki bıçağı fırlatıp, yıldırımı yere atıp suratına son güçlerimle öldüresiye dövüyordum gözüm dönmüştü etraftaki sesleri duyamıyordum.

Sonra onun hareket etmediğini fark edip yerden kalktım herkes adımı haykırıyordu fakat benim başım dönüyor midem bulanıyordu. Ringin kapısını açan görevliler içeri girip yaşayıp yaşamadığını kontrol ettiler yıldırımın onlar onla uğraşırken ben yer çöküp kan kusmaya başladım ve kanı gördüğüm gibi gözüm karardı ve bayıldım...

*******,

Yeni bölüm hakkındaki düşünceleriniz neler? Bir de bu kitabın ilerleyen kısımlarında Yeni paylaştığım kitabın karakteri olacak Balca kitabını da okursanız sevinirim.