Ev arkadaşım Deren'in alarmıyla gözlerimi açtığım bir sabahtı. Evden çalışan biriyseniz ve çok sevdiğiniz kardeşiniz gibi gördüğünüz ev arkadaşınız sabahın köründe uyanıp okula gidiyorsa hayat cidden çok zor. Oflayarak yerimden kalktım ve Deren'in odasının kapısını sertçe açtım. ''Deren ! Allah aşkına uyan. Sağır sultan bile uyandı be ablacığım hadi.'' diye bağırdım. Zar zor doğruldu ve bana dönüp ''Günaydın Eflin abla.'' dedi. ''Günaydın bitanem.'' dedim ve odama dönüp uykuma devam etmek istedim ama Deren buna izin vermedi.

''Eflin Abla ! Kalk ! Kalk !'' diye beni sarsmaya başladı. Gözlerimi fal taşı gibi açarak biraz da sinirli bir ses tonuyla ''Deren ! Kızacağım ama !'' diye isyan ettim. Deren ısrarcıydı. ''Abla kalk ! Karşı bloğa, tam karşı dairemize kim taşınıyo git bir bak.'' dedi. Burnumdan sertçe bir nefes verip kalktım ve balkona doğru yürüdüm. Balkona çıktığımda tam karşı daireme nakliyeciler eşya bırakıyordu ve evin içini görebiliyordum. Aşağı baktığımda kimseyi göremedim ama kafamı kaldırdığımda balkonda tam karşımda telefonla konuşan Barış Alper'i gördüm. ''Ba-Ba-Barış mı o?'' diye sordum. Deren heyecanla yanıma gelip ''Evet !'' diye bağırdı. Az önce telefonla konuşan Barış, Deren bağırınca kafasını kaldırıp bize baktı. Karşımızda şık kombiniyle Barış, Barış'ın karşısında uykulu ve saten pijama takımlarıyla ayakta duran biz. Tek kaşı kalkık bize bakarken biz sadece mahçup bir şekilde gülümsedik ve içeri geçtik.

Yıllardır ulaşmaya çalıştığım, hoşlandığım için linçlendiğim adam şimdi benimle aynı sitede ve karşı bloğumda mı? Tamam da neden? O mu standart bir siteye taşınmıştı yoksa ben mi lüks bir sitede oturuyordum? Bu konudan sıyrılıp Deren'e döndüm. Okula gitmek için hazırlanıyordu. Benim hazır işim yokken koştur koştur mutfağa gidip gizli tarifim olan keki yaptım. Hemen gidip biraz makyaj, kıyafet değiştirme derken Deren gitmek üzereydi. Kekin birazını Deren'e verdim. Giderken dönüp sordu ''Tamam da ne alaka?''

''Geleneksel flört bebeğim. Watch me.'' diyip göz kırptım anahtarımı aldım ve Derenle birlikte çıktık. O okula gitti bense Barış'ın oturduğu bloğa girdim. Yukarı çıktığımda evin kapısı açıktı ve hemen girişinde Barış vardı. Dönüp önce bana, sonra elimdeki kek dolu tabağa baktı. Sorgular bir ses tonuyla ''Merhaba? Yardımcı olabilir miyim?'' diye sordu. En içten gülümsememi yaydım etrafa ve ''E adettendir. Yeni taşınan karşı komşuya böyle kek, börek, çörek götürülür. Karşı komşum değilsiniz belki ama teknik olarak karşı komşumsunuz.'' dedim. Bu sefer en içten gülüşünü etrafa yayan oydu. Öyle güzel bir kahkaha attı ki içim eridi. Yanıma geldi gözlerime baktı ''Teşekkür ederim çok naziksin.'' dedi ve tabağı aldı. Ben de gülümseyerek ''Rica ederim, afiyet olsun.'' dedim ve arkamı döndüm.

Arkamdan seslendi.

''Bu arada, Barış ben ama sen adını söylemedin?''

Omzumun üstünden baktım ve cevapladım.

''Eflin''

Tekrar seslendi.

''Ne zaman kek için teşekkürümü bir kahve ısmarlayarak verebilirim?''

Bu sefer bütün vücudumla dönüp direkt gözlerine baktım.

''Sen ne zaman istersen.

Devam edecek...