Koridorda fırlayan uşaklardan birinin tepsisinden aldığım iki kurabiyeyle ağzımı doldurup vagonuma döndüm. Adamın bakışları bana dönerken kaşları çatıldı.

"Kibar biri olsaydınız benim için de alırdınız."

Dolu ağzımla konuşmaya çalıştım. "Kibar biri değilim."

Yüzüme hafif bir tiksintiyle baktı. "Belli."

Yerime oturdum.

"Sanki bizi zorla götürmüyorlarmış gibi bir de güzel ikramlar sunuyorlar. Adi sistem."

"Hani bu sizin için bir ceza değildi?"

Omuz silkti. "Değil."

Ağzımdakileri yuttum. "Sizin suçunuz ne?"

"Hırsızım." Güldü. "Ama çaldığım kalplerden bahsetmiyorum."

Ona küçümser olduğunu düşündüğüm bir bakış attım. "Bir hırsıza göre fazla burnunuz havada."

Güldü, çokça güldü. "Ben kaliteli bir hırsızım. Detaylı planlar, büyük işler... Anlayabileceğinizi sanmıyorum."

"Anlatmayı denemelisiniz."

"Hayır. Kadınlar genelde kötü adamlara aşık oluyor. Birkaç saat sonra aynı zamanda bile olmayacağınız bir adamı sevmenizi benim kadar kötü bir adam bile istemez."

Gülme sırası bendeydi. "Kötü kadınlar kötü adamları sevmez."

"İyi adamları mı sever?"

"Kimseyi sevmezler."

"Kötü bir kadına gelirsem aklımda olur bu. Şimdi sizinleyim nasıl olsa."

Yorumsuz kaldım.

"Kötü biri olduğunuza çok eminsiniz."

"Ben değil, insanlar emin. Bu trende olduğuma göre tescilli bir kötüyüm."

Ceketinin içinden makinesini çıkarıp tekrar bir sigara sarmaya koyuldu. "Ben öyle düşünmüyorum."

"Nasıl düşünüyorsunuz?" Hızlı el hareketlerini izlemek güzeldi.

"Sizi ilgilendirmez."

Kahkahama engel olamadım. Beni güldürmek hoşuna gitmiş gibi gülümsedi ama başını kaldırmadı. Sarmayı bitirince sigarayı bana uzattı.

"İçmiyorum."

"Sigara içmeyen kötü mü olur?" Ama hiç ısrar etmeden masanın üzerine bıraktığı çakmağı aldı ve yaktı. "Sağlıklı ve genç öleceksiniz demek."

"Ölmeye niyetim yok."

"Bizi iğrenç zamanlara ölmemiz için gönderdiklerinden de haberiniz yok o halde?"

"Var." dedim. "Ne kadar kötü olabilir ki?"

Gülümsedi. "Tabii." dedi. "Ne kadar kötü olabilir ki?"

Sessizlik oldu. Bunun anlamı cümlelerden daha fazlaydı.