Tam kırk bir gün oldu. Yazmak istemiyorum. Ağlamadan yazamıyorum.

...

Büyüyor karnım...

Hayır hayır, yazmak için zorlamayacağım kendimi. İstemiyorum işte. Kocamı kaybettim. Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

...

Bugün kocamı benden alan haydut için bu yolculuğum. O yalnızca bir eş almadı. Aldığı bir hükümdardı. Taht boş. Taç giyilmeyi bekliyor. Şimdi halkım rahat uyuyamazken ben nasıl yatarım? Yarın onun kafasını kılıcın ucuna takmazsam ben nasıl yaşarım?