Telefonum çalıyordu ama telefonum Sena'daydı. Dengemi kurup Sena'dan telefonumu aldım.

Kim olduğunu görmeden açtım.

“Alloo.”

“Hilay.” aaa bu Kutay'dıı.

“Aaaaa Kutay. Bak allo deyince aklıma şey geldi. Alla beni pulla beni al koynuna yaar. Gönlüm senden bir şey ister nasıl desem yarrr.”

“Hilay, sen sarhoş musun? Sena paylaşmıştı da. Sesin güzelmiş bilmiyordum. ”

“Bilmediğin daha çok şey var ne Kutay. Sana aşık olmaya başlıyorum ama bunu bilmiyorsun. Bir de sen beni ağlattın. Seninle konuşmayacaktım ben.”

“Hilay, ağladın mı? Ben şey bir anlık sinirle ara verelim dedim her şey üst üste gelince de sana saçma sapan bir magazin şeyi attım.”

“O magazin olayı için açıklama yaptım sırf yanlış anlama diye. Kapat bir daha arama benii. Küstüm” dememle telefon kapandı.

Bir banka oturduğumda yanımda hareketlilik hissettim. Kafamı kaldırmamla Kutay cadısını gördüm.

“Pislik! Çok ağladığım için Allah bana iyilik yapıp halüsinasyon gördürüyor kesin.”

“Yok gerçeğim ben.”

“Şerefsiz çok yakışıklı ya”

“Seni duyuyorum yalnız.”

“Aman duyarsan duy be Kutay!”

Başımı ona çevirdim. “Aaa Kutay. Sende mi geldin?” hm hm dermiş gibi bir ses mırıldandı.

“Kutay” diyip ağlamaya başladım. Sarhoşluğun etkisiyle ona sarılırken o paniklemişti.

“Neden ağlıyorsun?”

“Kutay, babam gibi bıraktın beni. Ayrıldın benden tamam zaten sevgili değildik ama beni bıraktın.”

“Ama bazı gerçekler çok ağır Hilay kaldıramazsın.”

“Kutayyyyy, şarkıı söyleyelim.”

Kutay gülüyordu.

“Sevgilim, sevgilimmmm” diye devam ettim.

“Bak yineeee şafak söküyor.”

Tam sevgilim diyecekken uyku vücudumu ele geçirdi ve bir el tarafından kucaklandım.

Uyumadan önce bir tek “Keşke bu sözleri banada desen.” diye bir cümle duydum ve kendimi uykuya teslim ettim.