Alparslan Efe DURAN ' dan

Uraz ' ı normal odaya almışlardı , durumu iyiydi Güneşin yanına geçip onunla konuşmak istediğimi söyledim beni onayladı , birlikte hastanenin bahçesine çıktık bir banka oturduk .

- Güneş o geceyi hatırlıyomusun , ben hiç unutmadım .

- Bende unutmadım ama bana senin şehit olduğunu döylediler .

- Görev için öyle söylenmesi gerekiyordu .

- İki yıl boyuncamı .

- Güneş iki yıldır görevdeydim , beni en iyi sen anlarsın . Yemin ederim ben hep seni düşündüm .

- Biliyormusun Alparslan bende hep kızımızın geleceğini füşündüm .

Nasıl Güneş ne demişti bir dakika benim , bizim bir kızımızmı vardı lan benim kozımmı vardı ama nasıl o gece bizim bir kızımızmı olmuş benim bir kızım mı var hemde kız .

- Güneş bizim bir kızımızmı var .

- Evet bir kızımız var . Hep annesi gibi babasız büyüyecek diye üzülüyordum ama artık bir babası var .

- Var , peki şimdi nerde , askeriyenin lojmanında bir daireye yerleştik şimdi bakıcısıyla evdedir .

- Hadi kızımızın yanına gidelim

- E Uraz

- Boşver onu sen iyidir o

- Hadi biz gidelim . Kızımı görmek istiyorum .

- Tamam haklısın gidelim .

Güneşle kızımın yanına gitmek için bir taksiye bindik çok heycanlıydım benim bir kızım vardı , kesin annesi gibi güzeldi , nasıl davranmam gerekiyordu acaba , Güneşten hepsini öğrenmem lazımdı .