"Hadiiii Işıkkkkk ama lütfen yaaa bak yürümekten donarsın " dedi

yarım saattir, Ece beni ikna etmeye çalışıyordu. Arabaya binmem için

"yok gerçekten teşekkür ederim"
dedim.

Sesimin sevecen çıkmasını sağlamaya çalışarak. Ece en sonunda "bak donarsın,

" Ankara 'nın havası kötüdür lütfen" dedi

Bıkmış bir sesle, havaya baktım da, cidden mersin gibi değildi. Annem de 1500 kere aramıştı, el mahkum" tamam" demek zorunda kaldım. İstemeye istemeye yürüdüm. Arabaya Arabanın yanına geldimi Arabayı incelediğim de gerçekten çok güzeldi. Ece abisine

"abi ışık ta bizimle gelecek"

diyince Emir bıyık altından gülüp,"Seve seve" dedi. Yine o pişkin yüz ifadesini takınarak. Gözlerimi devirip arka koltuğa geçtim de, arabanın içi simsiyahtı ben bile bunalmıştım. Adresi söyleyince

ece "şakaa mııı "dedi mutlulukla, iç sesim 'kesin aynı yerdesiniz' dedi. O sıra da

Ece "biz de alt mahalledeyiz"
dedi neşeli bir şekilde.

En sonunda Ece'ye "Ece neden bu
kadar neşelisin?

diye sordum. Kafamı ecenin tarafına eğip,

Ece derin bir nefes aldı" sen
beni asıl geceleri gör "dedi

hüzünlü bir sesle. Araba da bir kaç saniye sessizlik oldu. Ece ortamı yumuşatmak için," eğlenceli çıkarmaya çalışan bir sesle

"odamda ki cinler bu kız ne yapıyor, diye sorduklarına yemin edebilirim" diyince kahkaha attım.

Dikiz aynasından Emir ile göz göze gelince, kendi mi toplayıp ciddiye büründüm. Emire bakmak yerine arabayı inceledim , kendi mahallemizi görünce

"beni sağ da indirir misin, şimdi annem görürse beni sorguya çeker" dedim

çünkü annem bu konu da pimpirikliydi yirmi iki yaşımda olmama rağmen hala kimsenin arabasına binme derdi. O sıra da Ece

"annelerimiz aynı olabilir mi?"

diyince hafifçe güldüm. İnecekken" iyi akşamlar" diyip teşekkür ettikten sonra, hemen ileride ki evime gittim.

*****
"Böyle işte, yani Ece ve Serkan diye arkadaşlarım oldu. " Dedim aileme yemekte,

tabii ki de onlara ruh hastası Emiri söylemeyecektim.

Babam "demiştim sana değil mi? dedi" Çayını yudumlarken

"Evet baba demiştin"

Annem tebessümle "çok sevindim
canım"dedi

" Hatta ece bir alt mahallemiz de" dedim.çatalı elimden bırakırken annemse
" Bu daha güzel dedi."

mutlulukla biraz daha sohbet ettikten sonra.
"Afiyet olsun" diyip kalktım.

Tabağımı mutfağa koyup Odama geçtim de,Çalışma masamın üzerinde ki telefonu elime aldım. Ece'nin bana istek attığını gördüm. Hemen bende geri takip ederek diğer sosyal medyalarıma girdim. Ece'dir Emir'dir derken diğer arkadaşları mı unutmuştum. Onların hepsine teker teker cevap verdikten sonra telefonu bırakıp. Elime kalemi aldım, Çalışmam gereken bir ders vardı.

*****

Kalemi bırakıp derin bir nefes aldığımda boyunum ağrımıştı. Sağ sola yatırarak kendi kendime 'yeter bu kadar çalıştığım' dedim. Telefonu elime aldığım da, Ece'den mesaj vardı.

'Yarın aynı yerden Seni alıyoruzzz'

son harfleri de uzatmıştı, iç sesim

'bu kız bu kadar enerjiyi nerede buluyor?'

diye sorunca ona 'hiç bilmiyorum' diyerek cevap verdim.

"Tamamdır"

diyip mesajı gönderdim.Instagrama girdiğim de Ece nin benim bütün fotoğraflarımı beğendiğini gördüm. Ben de aynı şekilde onun fotoğrafını beğendim. İçinden bir ses 'Emir' in hesabına bak' diyordu. Ece'nin takipçilerinden baktığım da Profilin de simsiyah giyinmiş bir takım elbiseli fotoğrafı vardı. Takipçilerini baktığımda binlerdeydi. Takip ettikleri ise, 6 kişiydi. İstek atıp atmamak arasında gidip gelsem de o atsın diyerek atmadım. Telefonu bırakıp Salona doğru ileridiğim de Televizyon izleyen babama.Yarın Ece'nin beni alacağını söyledim. Çünkü hergün beni babam bırakıyordu. İlk baş kaşlarını çatıp biraz düşündü"peki" dedi. Uzun bir günü ardından Yatağıma yatıp bugün olanları düşündüm. İlk gün olmasına rağmen, bir çok şey yaşamıştım. En azından Ece ve Serkan vardı yanımda,onlar bana destek oluyordu. Saate baktığım da, on iki'ye geliyordu. Yatmak için yatağı mı açtım da, telefonu da şarja taktım. Tam yatacakken ,perdeyi kapatmadığı mı gördüm aşırı üşenmiştim.' Evet boğa burcuyum' cidden Ecenin dediği gibi hava soğuktu.'Büyük ihtimalle ya hasta olurdum, ya da boynum tutulurdu. Offlaya offlaya yürüyüp, camı kapattım da. Tam perdeyi çekecektim ki, bir araba gördüm ve yanında biri vardı. Gözleri mi kısıp kim olduğunu anlamaya çalıştım. Ama buna miyop olan gözlerim engel olmuştu. Lenslerime baktım, 'kim takacak' dedim içimden. Tekrar cama baktığım da orada değildi,

en sonunda "kafayı yiyorum" dedim. Kendi kendime yatağa doğru ilerleyerek, uykunun beni esir almasına izin verdim.