Heryer kan olmuştu.

Elimdeki bıçağa ve ardından etrafa baktım. Herşeyi ben mi yapmıştım, yoksa hayal mi görüyordum? Kafama sert birşey çarptı aniden.

Gözlerim uyuşmuş halde kapanırken önümde bir karartı dışında hiçbir şey göremedim...

5 YIL SONRA

Okuldan çıkarken arkama baktım. Hiç arkadaşım yoktu ama bu beni üzmüyordu. Okul kütüphanesinde boş boş saatlerce oyalanmıştım. Aniden önümdeki otobüse doğru koşmaya başladım. 22 yaşımda olmama rağmen hala otobüs kartım yoktu ve şoförün beni otobüse alacağından bile emin bile değildim. 'Hemen bir otobüs kartı çıkartmalıyım.' diye söylenirken aradan sıvıştım ve bindim otobüse. Yerleştiğim ucuz otele doğru ilerlerken boş boş etrafa bakınıyordum. İneceğim durağa geldiğimde otobüsten atladım ve koşmaya başladım.

Çocukluğumun geçtiği sokakta koşuyordum. Arkamdan kimse gelmiyordu ama ben yine de koşuyordum ve en kötüsü, içgüdüsel olarak verdiğim bu tepkiyi anlamamamdı. Bir şeyden kaçmak için koşardınız değil mi? Ama ben bir şeyden de kaçmıyordum. Bunları düşünürken tökezledim ve yere yuvarlandım. Diz kapaklarım düşmekten yara olmuştu ama bu umrumda değildi. Arkama baktığımda kimsenin olmadığını fark ettim tahmin ettiğim gibi. Bir olay yaşamıştım ve etkisinden çıkarıyordum. Sürekli bir şeyden kaçma isteği beni buluyordu. Ara sokakta ilerlerken bir ses duydum ve o tarafa doğru ilerledim. Otele gitmek için daha çok uzun bir yol vardı ve saat 12'ydi. En geç biri bulur gitmem diye düşünürken bir adama çarptım. Çarptığım kişinin bir erkek olduğunu görmek bile benim çığlık atmamın sebebiydi. Küçüklüğümde sokakta yaşadığım için erkekler beni her zaman korkutmuştu ama hiçbir zaman gerçek nedenim bu olmamıştı ve yaşadığım şeyi hatırlamıyordum. Yolda yürürken düşünmeye başladım. Ben cezaevinde girmeden önce olan hiçbir şeyi hatırlamıyordum.

Yarım Saat Sonra

Otelin görününce hafifçe gülümsedim. Gerçekten inanılmaz uykum gelmişti, büyük ihtimalle yatağa başımı koyduğum an uykuya dalacaktım.

Merdivenlerden çıkıp odamın kapısına kilidi soktuğunda derin bir nefes aldım ve içeri girdim. İçerisi hizmetçilerin abuk subuk yaptığı şekilde toplanmıştı, ve ben mantıken hiç memnun değildim.

"Sakin ol Afet, yakında kendine bir ev tutacaksın."

diye söylendim. Daha sonra üzerimi değişip yatağa girdim ve tahmin ettiğim gibi göz kapaklarımı açık tutamıyordum.