İlk gece ve ilk cinayet her şeyin başladığı ilk gece.

Bir kaç gündür kayıp olan karşı apartmandaki Cenk'in cesedi bulunmuştu (ölmesine çok fazla üzüldüm denmez sevmiyordum zaten her neyse)Fakat bunun bir cinayet değil, intihar olduğunu söylediler kimseye pek inandırıcı gelmesede iki üç güne kadar unutuldu.

İşte olayların başladığı ilk gece

Dışarıdan yorgun bir bir şekilde siteye doğru yürüdüm bekçi yoktu çok fazla ilgilenmedim apartmana doğru yürüdüm kendi daireme girer girmez kendimi yatağa attım okadar yorgundum ki üstümü değiştirecek kadar gücüm kalmamıştı. Yattığım yerde uyuya kalmışım, uyandığımda saat gece iki buçuk üç civarıydı kalktım biraz kendime gelip balkona çıktım çıktığım anda büyük bit çığlık koptu ne olduğunu anlamadan üst üste çığlıklar bağrışmalar vardı.Yol kan gölüne dönmüştü insanların o kan içinde yattıklarını görünce ne yapacağımı bilemedim.Arkadan bir karartı belirdi elini dudaklarına götürerek "sus"işareti yaptı. Işıklar çok az olduğu için yüzünü tam görememiştim. Ne yapacağımı bilemez bir halde içeriye koştum beş dakika sonra kapım çaldı ürkerek kapıfa doğru ilerledim kapı deliğinden bakınca yerde bir zarf olduğunu gördüm kapıyı yarılayarak etrafı kontrol ettim hızlı bir şekilde zarfı aldım ve kapıyı kapattım kilitledim.Zarfın üzerinde siyah bir mühür vardı çok fazla zarar vermeden açtım içerisinde,

"Eğerki ağzını kapalı tutmazsan sıra sana ve sevdiklerinle gelebilir hemde hiç beklemediğin bir anda. Tek yapman gereken ağzını kapalı tutmak veya benle çalışa bilirsin ne dersin bence güzel bir fırsat kaçırma"

İyi şanslar :)

Öcü ;)

Mektubu okur okumaz bir irkilme hisstettim.

Odanın içerisinde dönmeye başladım.Ya arkadaşlarıma söyleyip bu öcüyü bulacaktık yada ben tek başıma bu öcüyü bulacak işini bitirecektim.

Arkadaşlarıma söylemek yerine kendim halletmeye kadar verdim.Tekrardan balkona çıktığımda ortalıkta bir kan lekesi ve insan cesedi yoktu.Cesedler nereye gitmişti?

Hiç bir şey anlamamış bir şekilde hâlâ etrafa bakıyordum.Bu işi kendi başıma çözemeyeceğimi anlayıp en yakın arkadaşım Ecrin'i aramaya kader verdim.(Ecrin Yılmaz ,ilerleyen bölümlerde daha iyi tanıyacaksınız)Ecrin'i iki defa aradım fakat açan olmadı.

Sabah uyandığımda Ecrin' in aramış olduğunu gördüm,aradım.Müsait olup olmadığı öğrendikten sonra buluşup buluşamayacağımızı sordum,buluşa bileceğimizi söyledi.

Öğlen saat 14.30:

Bir kafeye geçtik.İçecek bir şey söyleyip konuşmaya başladım.Sesimi sadece ikimizin duya bileceği ksık bir tonda konuştum neler olup bittiyse her şeyi anlattım.Ecrin başda pek inanmasada kapımın önüne konan mektubu gösterdim.

Küçük bir hatırlatma:

"Eğerki ağzını kapalı tutmazsan sıra sana ve sevdiklerine gelebilir hemde hiç beklemediğin bir anda.Tek yapman gerekenağzını kapalı tutmak veya benle çalışa bilirsin ne dersin bence güdel bir fırsat kaçırma"

İyi şanslar:)

Öcü;)"

Aslında bu gördüklerimi kimseye söyleyemem gerekiyordu fakat bu gördüklerimi içimde tutarsam çokda susabilceğimi düşünmüyordum.Hem söylediğimi nereden bilecekti ki?

Ecrin Mektubu inceledi azda olsa ikna olmuştu.Konuşmaya başladı

"Mektubu kimin koyduğunu veya onu görebildşn mi?"diye sordu.Onu görmediğini ışığın çok az olduğunu kapıyı açtığımda da kimsenin olmadığını söyledim.

Ecrin in bir işi çıktığı için erken kalkmak zorunda kaldım bende dışarıdaki işlerimi halletmek üzere kafeden ayrıldım.

"2.bölüm gelicektir:)"