Sana gitme demeyeceğim

Ama gitme Lavinia

Adını gizlemeyeceğim

Sende bilme Lavinia..

Özdemir Asaf

Yaylanın başındaydım, yine huzuru bulduğum o ortamdaydım. Derin sonsuzluğa uzanan masmavi gökyüzünü izliyordum. "Sanki gökyüzünü yansıtır gibi senin gözlerin"derdi hep annem. Masmavi gözlerimde huzuru bulduğunu söylerdi. Belki de kısmi olarak haklıydı çünkü ben de huzuru bulurdum mavi de. Her türlü mavide. Bu derin düşüncelerin arasında kaybolurken arkamdan gelen bir sesle irkildim. Yanı başımda tahminen 14 yaşlarında olduğunu düşündüğüm, uzun boylu esmer bir çocuk vardı."Yanına oturabilir miyim?"diye sorunca ses çıkarmadan başımla onayladım. Yan tarafıma oturdu ve uzun uzun gözlerime baktı. Sanki o an zamanına kilit vuruldu da gözlerimi çekemedim ondan, oraya hapsoldum. "Yağız ben. Dedemi ziyarete geldik, yaz tatili boyunca burada kalacağız." O an sanki içimden bir ses "uzak dur bu çocuktan" dedi. Dinlemedim o sesi, nereden bilebilirdim yıllar sonra bundan çok pişman olacağımı... İlk gördüğüm anda sanki ona kilit vurulmuştum, ilk defa normal bir insan görmüşüm gibi onu izliyordum. Bu bakışlarım onada garip gelmişti sanırım ki gözlerini kaçırdı. Ona doğru şaşkın bir bakış atınca zaten yüzünde tebessüm gibi duran gülümsemesi büyüdü. Çok güzel olam gülümsemesine karşılık vermedim, veremedim.Utançtan gözlerimi kaçırdım ve gökyüzünü izlemeye başladım."Utanmana gerek yok, beni seyretmeye devam edebilirsin."dedi dalga geçercesine."Seni seyretmeyi istediğimi kim söyledi, dalmışım sadece"diye yalandan bir savunma yaptım.Bunu söylememin ardından büyük bir kahkaha patlattı. Daha sonra derin bir sessizliğe büründü, sanki çok karmaşık bir olayı çözmek ister gibi. Artık beni fark ettiğini bildiğimden ona uzun uzun bakamıyorum, en fazla 15 saniye bakıyor, sonra bakışlarım ondan geri çekiyordum. Yaklaşık 10-15 dakika sonra annemin bana seslendiğini duydum."Balca,kızım hadi eve gel artık"Tam eve gitmek için ayaklanırken arkamdan bana seslendiğini duydum."Demek adın Balca ha, ne demek peki Balca?"Hafif bir şekilde sırıttım"Ne yani bu bilgi hayatını mı kurtaracak?"Aynı şekilde o da sırıttı"Bilmem belki kurtarır"Bu şekilde konuşması sinirimi bozduğu için göz devirdim ve arkamı dönüp eve yöneldim.Tam o sırada arkamdan sesi yükseldi."Hoşça kal bal gibi olan kız umarım tekrar görüşürüz..."