Açma pencereni,perdeleri çek

Mona Roza seni görmemeliyim

Bir bakışın ölmem için yetecek

Anla Mona Roza ben bir deliyim

Açma pencereni,perdeleri çek

Sezai Karakoç

Ben Balca,Balca Adan. Hayatımım çok normal olduğunu söyleyeceğim bir anda büyük bir dönüm noktası ile hayatım karmaşık bir hal aldı. Siz sayın okurlar, tam bu noktadan sonra hayatıma dahilsiniz. Beraber geçireceğimiz belirli bir süreyi umarım çok güzel geçirirsiniz.İyi okumalar...

                        ~★~ 

Atamamın yapıldığını öğrendiğim an mutluluktan havalara uçmuştum. 6 yıllık tıp fakültesinin boşa gitmediğini, hayatımın aslında bu noktadan sonra başladığını düşünmüştüm. Ama hayalimdeki çalışma hayatı bu değildi. ACABA NEDEN BEN HİÇBİR HASTAYI GÖRMÜYORDUM!?! NEDEN BURAYA HİÇ HASTA GELMİYORDU!!! Tam sınırda bir sağlık ocağında çalışmak benim isteğim değildi, tüm gün boş boş oturmak hesabımda değildi bu mesleği seçerken. Hayata olan isyanımı düşünürken arkamdan gelen Leyal'in sesi ile irkildim.

"Yine müthiş sıkıcı bir gün değil mi?"Sırıttım.

"Her gün gibi."

"Acaba ne zaman dizilerde gördüm o aksiyonlu doktorluk sahnelerini yaşayacağız?Şahsen ben onlardan etkilendim bu mesleği seçerken."Sırıtışım kahkahaya dönüştü.

"Katılıyorum. Ama ben bir nevi Doktorlar Levent gibi birini bulabilirim diye olmuş olabilirim"O da kahkaha atmaya başladı.

"Yahu sana diyorum işte bırak öyle birini beklemeyi gel benim teklifimi kabul et mutlu olalım."diyen Demir'in sesi ile göz devirdim.

"Hayatta olmazsan dünya ahiret bacımsın Demir"dememin ardından Leyal kahkahayı patlattı.

"Ne gülüyorsun ya komik mi?"dediği an gözleri birden büyüdü"Kız Leyal bak çok güzel bir kızsın gel sen benim teklifimi kabul et"bu sefer kahkahayı patlatan ben oldum."Ben ne alaka çık git başımdan Allah korusun"İkisine birden baktım ve çaresiz bir nefes verdim. Bakışlarım Demir'in üzerindeyken fazla oyalandı. Ben yeniden aşık olabilir miydim? Bu kalp yeniden birisi için atabilir miydi? Hiç sanmıyorum çünkü yıllar önce buna inancımı kaybetmiştim.Hemde ilk aşkım yüzünden. Bakışlarımı tekrar Leyal'e cevirdigimde bana resmen'Yine nereye daldın?'bakışı atıyordu. Onun bu bakışlarına daha fazla maruz kalmamak amacıyla gülümsedim. Onlar şakalaşmalara devam ederken dışarıdan gelen sesle birden ayaklandık."Sınırda çatışma olmuş, ağır yaralı var hemen ameliyathaneye!"Leyal ile birbirimize bakıp 'İşte beklediğimiz buydu' der gibi hemen ameliyathaneye dogru koştuk. Ameliyathaneye girdiğimizde acil tıp uzmanı Hüseyin Hoca ameliyat hazırlıklarını yapmaya başlamıştı. Bizi acilin girişine yönlendirdi. Koşarak hastayı karşılamaya gittik. Yaklaşık 2 dakika sonra ambulans kapıya yaklaştı. Hasta indirildi. Hemen durumunu sordum.Paramedik hemşiresi hemen cevapladı"Hasta Yüzbaşı Yağız Karadere. Kurşunla yaralanma. Omuzunda, karın boşluğunda ve akciğerinde yaralanma var. Çok kan kaybetmiş hemen ameliyata alınması gerekiyor."Hasta Yüzbaşı Yağız Karadere. Aklımda dönen sadece bu isimdi. O muydu? Burada ne işi vardı? Hayat neden hiç beklemediğim bir anda beni bu şekilde vurmuştu? Neden o kadar yıl onu unutmaya çalışmamın ardından tam unutmaya başlamışken yine gelmişti? Tam bunları düşünürken Leyal'in sesiyle irkildim."Balca hızlı ol,fazla kan kaybı var!"Her ne olursa olsun ben bir doktordum ve o da benim hastamdı. Hastamı kurtarmak şu an en önemlisiydi ve ben bunu yapmak zorundaydım. Hemen ameliyathaneye yöneldik. Hüseyin Hoca her şeyi hazırlamış,bizim gelmemizi bekliyordu."Hastanın durumu ne?" Ben cevaplamak için kendime gelmeye çalışırken Leyal cevapladı."Karın boşluğunda, omzunda ve akciğerinde silahla yaralanma var. Çok kan kaybetmiş, eğer hemen ameliyata alınmazsa hastayı kaybedebiliriz."Hastayı kaybedebilirdik, hemen müdahaleye geçmemiz gerekiyordu."Hemen dahiliyeden Müjgan hocayı ve Kardiyolojiden Tarık hocayı çağırın! Ne işleri varsa bırakıp hemen buraya gelsinler" Hemen yönelip onu EKG'ye bağladım. Gözünü araladım, gözüne ışık vurduğumda kahvenin en güzel tonu olan gözleri yine gözlerimin önüne serildi. Refleksi vardı."Refleksi var"dedim. EKG cihazına dönüp baktım. Kalp atışları çok düzensiz ve yavaştı. Hüseyin Hoca"Ameliyata başlayabiliriz"dedi.Atıldım"Hayır başlayamayız, kalp atışları çok düzensiz ve yavaş buna dayanamayabilir"Bakışları EKG makinesine döndüğünde haklı olduğumu fark etti."Hemen defibrilatörü hazırlayın."Hazırlayıp Hüseyin hocanın yanına getirildi."50'ye hazırla"

"Hazır"Şok verdi ama kalbinde bir değişiklik olmadı.

"100'e hazırla"

"Hazır"Şoku yine verdi ve yine kalbinde bir değişiklik olmadı.

"120'ye hazırla"

"Hazır"Şoku verdiğinde bu sefer kalbi tamamen durdu.

"Kahretsin bunun olmaması gerekiyordu! Hemen 150'ye hazırla."

"Hazır"Şok verdi ama bir şey olmadı

"170'e hazırla"

"Hazır"Yine bir faydası olmadı.

"200'e hazırla"

"Hazır"Şoku verdi ama yine bir faydası olmadı."Ölüm saati.."

Tam o an kendime geldim"Ne ölüm saati ya ne diyorsunuz siz!"Defibrilatörü Hüseyin hocanın elinden aldım. O an ameliyathaneye Müjgan hocayla Tarık hoca girdi."220'ye hazırla"

"Hazır"Bir faydası olmadı.

"250'ye hazırla"

"Hazır"Yine bir faydası olmadı.

Leyal"Balca onu kaybettik.."dedi."HAYIR!"diyerek çıkıştım."270'e hazırla"

"Hazır"Şoku verdim. Yine kalp ritminde bir değişiklik olmadı.Bu sefer bunu söyleyen ben oldum. Gözümden akan tek damla yaşla tam "Ölüm saati.."diyecekken mucize gibi bir şey gerçekleşti.Yağız'ın kalbi tekrar atmaya başladı. Birden herkesin gözünde bana minnettar bakışlar belirdi.

~2 Saat Sonra...

-Yağız'ın dilinden

Büyük bir ağrı esliginde gözlerimi aralamaya başladım. Beni fark eden serumumu değiştiren hemşire hemen doktora haber vermek için kapıya yöneldi."Doktor bey hasta gözlerini açtı"Yaklaşık 2 dakika sonra zaten kendisini tanıdığım acil tıp uzmanı Hüseyin Hoca ve yaklaşık 27 yaşlarında sarısın güzel bir kadın doktor girdi. Hüseyin Hoca direkt olarak bana bakarken kadın doktor bana bakmıyordu aksine sanki gözlerini benden kaçırmaya çalışıyordu. Sanki gözlerim onu bir yerden ısırıyordu ama bir türlü çıkaramıyordum."Sayın Yüzbaşım, uyanmanız bizi çok mutlu etti. Hayatınızı yanımdaki bu doktora borçlusunuz.Doktor Balca Adan..."