Sanırım ölüyorum,şuan o kadar çok canım yanıyorki nefes almakta bile güçlük çekiyordum.

“Hanımefendi dayanın ambulans birazdan gelecek,lütfen uyanık kalın!”doktor bir yandan karnımdaki yaraya bastırıp kanı durdurmaya çalışıyordu bir yanda da benimle konuşup uyanık kalmamı sağlıyordu.

“Kumral güzeli senin mesleğin ne ya?”dedi hem sesi telaşlı geliyordu hemde panik dolu.”kumral güzeli mi?”anlamayarak suratına bakıyordum.”Noldu ya öyle baktın beğenmedin mi? İstiyorsan başka lakapta bulurum?” Şimdi ne yaptığını anladım benimle konuşup,uyanık kalmamı sağlıyordu,e peki madem bende uyanık kalabildiğim yere kadar konuşurdum.

“Sevdim bu lakabı doktor.” O da ne yaptığımı anlamış gibi bakıp bana tebessüm etti.

“Sizin mesleğiniz ne bakalım?” bana bir merakla bakıyordu.”Senin mesleğinle aynı ama benim daha sittin senem var”dedim üzülüyormuş gibi yaparak o ise güldü,evet evet güldü! Ben burda hem acı çekiyorum hem de okuyacak onca yıldan dert yanıyorum o ise gülüyor.

“Büyüyünce unutursun.” O az önce beni yaşımdan mı vurdu bana mı öyle geldi.”Yani senin gibi yaşlanınca mı?” Bana kınar gibi baktı.”Benim nerem yaşlı?”dedi eğlenen bir sesle. O anda karnımdaki ağrı daha da çoğaldı. O da anlamış gibi yaraya daha çok bastırdı.

Ambulans gelmişti,hastaneye doğru gidiyorduk doktorda yanımdaydı. Bilmiyorum ama ona çok kısa bir sürede güvenmiştim. Elini tutup”Ameliyatıma sende gireceksin değil mi?”ona beklenti dolu bakışlar atıyordum. “Hayır.” Kısa ve netti, hayır demişti ama ben onunda girmesini istiyordum.

“Sende gir,ben ameliyatımda seninde olmanı istiyorum.”kan ter içindeydim ama hâlâ direniyordum. Elini tuttuğumu yeni fark etmiş gibi önce elime baktı sonra bana baktı.”Cezalıyım giremem.”dedi kestirip atarak.

“Bende Cezalıyım bende ameliyat olmuyorum o zaman!”bana inanamayarak bakıyordu.”Resmen deli deliyi çekiyor.”dedi sabır dileyerek.”Ben deli miyim be sensin deli,ben doktor olsaydım şimdi ohoo her türlü ameliyata girmiştim!” Yine suratında eğlenen bir ifade oluştu.”Sittin sene sonra girersin ameliyatlara.”

Ambulanstan inmiştik,tepemde diğer doktorlarda dikildi, Doruk ve ambulanstakiler bilgi veriyordu. O kadar çok terledim ki,nefesimde daralıyordu artık,ama inadım inattı benim. Kendimi zorlayarak Doruk’un elini tuttum.”Sende gir ameliyatıma?”dedim son çare. Doktorların hepsi birbirine bakıyordu,Doruk ise bana sorgular bir şekilde bakıyordu. İçlerinden biri “Doruk sende giriyorsun ameliyata.”dedi ve daha fazla dayanamadım bilincimi kaybettim.

Üstümden sanki tır geçmiş gibi hissediyordum. Sahi noldu bana ya en son Bora’nın yanına gidiyordum,zihnime dolan anlarla ne olduğunu hatırladım. Kendime gelmeye çalışırken içeri üç doktor girdi.

“Geçmiş olsun Lizge Hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz bakalım?”Bok gibi,birazda aldatılmış.”Yorgun.” Üçününde gözleri üzerimde geziniyordu. Kız olan doktor konuştu. “Bu gayet normal sonuçta üç saatlik bir ameliyattan çıktınız.” Çüş üç saat ne ya ben üç saat ameliyat yapsam sıkılırdım.En fazla bir saat dayanırdım.

“Ben Doktor Ferman.” Yanındakileri gösterip “Asistanlarım Nazlı ve Doruk.”dedi. Nazlı,”Ameliyattan yeni çıktınız her hangi bir komplikasyon olursa diye sizi bir süre burda tutacağız refakatçi olarak kimi aramamızı istersiniz?” Dedi ama benim gözüm Doruk’taydı o ise ben hariç her yere bakıyordu. Nazlı’ya dönüp “Can’ı arar mısınız? O gelsin yanıma.” Dediğim an bana bakmayan Doruk bana bakmaya başladı.Nazlı,”tabii ben ararım şimdi.”dedi tebessüm ederek. Ferman Hoca bana bakıp “Tekrar geçmiş olsun Lizge Hanım biz sizi kontrole geleceğiz.” Deyip çıktılar.

Kapı o kadar gürültülü bir şekilde açıldı ki yattığım yerde sıçradım. Can gelmişti yatağın yanındaki koltuğa oturup dizlerine vurarak “Vah benim kuzumun başına bunlar da mı gelecekti? Lizge’m şansız kızım!” Cana hayretler içerisinde bakarak “Lan ölmüşüm gibi konuşmasana mal!”dedim çemkirerek.

“Lan bana senin vurulup, bıçaklandığını söylediler. Sen Bora’nın yanına gitmemiş miydin?” Büyük bir aydınlanma yaşıyormuş gibi”Lan yoksa Bora mı vurdu seni? Bunlarda mı gelecekti başımıza koynumuzda yılan beslemişiz!” Neresinden çıkardığına emin olamadığım sesle o kadar çok bağırdı ki, kapı açıldı.

“Bir şey mi oldu? Yaranız mı açıldı?”dedi Doruk olayı anlamaya çalışarak. Can ,Doruk’un göğsüne yalandan ufak ufak vururken “Daha ne olsun doktor! Koynumuzda yılan beslemişiz yılan! Bu Lizge’nin piç kurusu sevgilisi vurmuş işte kızı!” Olayları hem yanlış anladı hem de abarta abarta anlatıyordu.

“Doğru mu bunlar Lizge Hanım?”kaşlarını çatarak bana bakıyordu. “Hayır ya doğru değil! Can yanlış anladı herşeyi.” diye açıkladım. Can,”Sus kız bide hâlâ onu savunuyor!” Sağır duymaz,uydurur olayına döndü resmen burası.

“Lizge Hanım sevgilinizin sizi vurmasına rağmen hâlâ onu savunmasınız çok yanlış acaba hastalıklı bir ilişki yaşıyor olabilir misiniz? Ona göre bir kafa doktoruna gidin.” Dedi Doruk ve bana son kez bakıp dışarı çıktı.