Herkes telaşla etrafına bakıyordu,hasar tepsti yapıyorlardı. Doruk bana sarılmayı bırakmazken,”İyi misin?” Diye sordu hafif korkmuş bir sesle. “İyiyim sen iyi misin asıl?” Gözlerimle Doruk’u süzdüm bir şeyi yok gibiydi. “İyiyim bende.” Bana sarılmayı bırakıp diğerlerine döndü.

“Arkadaşlar sakin olun! Güvenlikler çıkışları kapattı,buradan ayrılmıyorsunuz. Ben durumu öğrenip hemen gelicem.” Dedi Ferman Hoca ve kimsenin bir şey demesine müsade etmeden hızlıca gitti.

Karşıdan iki kadın koşarak yanımıza geldi, korkmuşa benziyorlardı. “Ferman! Ferman nerde? O iyi mi?” Diye telaşla sordu kadın.

Tanju Hoca,”Beliz sakin ol Ferman iyi duruma bakmaya gitti asıl siz iyi misiniz?” Durum tespiti yapıyordu. Diğer kadın,”İyiyiz Tanju Bey Beliz sevdiceği için korktu işte.”sesinde alay vardı bu kadının.

“Yok abi ben burda elim kolum bağlı duramıyorum. Madalyalı askerim ben,hastanede eli silahlı biri varken ben duramam gidiyorum ben şu adamı aramaya!” Diyen Doruk’a çevirdim bakışlarımı. “Ferman Hoca burda durun dedi Doruk bir kere söz dinle.” Bu seferde başımı Demir’e çevirdim. “Arkadaşlar sakin olur musunuz bir? Ferman Hoca halledecektir.” Nazlı ortamı sakinleştirmeye çalışıyordu.

“Ben gidiyorum! Siz burda ister bekleyin ister beklemeyin. Elim kolum bağlı duramam ben!” Hızla iki adım atmışken,arkasına dönüp bana baktı.”Lizge sende sakın bizimkilerin yanından ayrılma!” Dedi ve tekrar gidecekken,”Yok öyle bir şey bende gelicem seninle!” Dedim ve hızla yanına yaklaştım.

“Al işte,al birini vur ötekine. Durun abi şurda!” Doruk’un Demir’i iplediğini pek sanmıyordum. Tanju Hoca ise demin adını öğrendiğim Beliz Hanım’ı sakinleştirmeye çalışıyordu,bizle ilgilendiğini pek sanmıyordum.

“Lizge,bak sinirleniyorum! Sen hâlâ tam anlamıyla iyileşmiş sayılmazsın. Dön çabuk.” Dedi tane tane. Manyak mıydım ben Doruk’u tek başına hayatta gönderemezdim. “Sizde gelin bizimle.” Dedim diğerlerine. Hiç konuşmayan Ali,”Hayır! Bu iyi bir fikir değil! Ferman Hoca çok kızar bize!” Dedi Ali. Demir bir Doruk’a bir diğerlerine baktı.”Ben varım be nolacaksa olsun!” Dedi yanımıza gelerek. “Sevgilim varsa bende varım.” Diyerek Açelya’da yanımıza geldi. “E bende gelim o zaman,birlik olmuş oluruz.” Diyerek Nazlı’da geldi. Bakışlarımız Ali’ye döndü. “Bu hiç iyi fikir değil!” Dedi ama o da geldi.

Doruk beni arkasına aldı,her türlü hamlede her an koruyacakmış gibiydi. Beş dakika boyunca hastanenin koridorlarında geziyorduk,”Abi bence çifter olarak dağılalım daha çabuk buluruz.”diye bir fikir attı ortaya Demir. “Bence de dağılalım,ben Ali ile ararım. Sizde dikkatli olun!” Dedi Nazlı,arkasından da Ali söylenerek gidiyordu. “Açiyle de biz gidiyoruz o zaman,dikkatli olun sizde.”diyerek Demir ve Açi’de gittiler.

Herkesin dağılması ile Doruk yanıma gelip,elimi tuttu.”Her yerden çıkabilir, korumak amaçlı.” Dedi elimi neden tuttuğunu açıklamak için. Sadece kafamı salladım. Katil Beyi bulmaya öyle çok odaklandım ki. Biraz daha ilerledik, Doruk hemen bizi bi duvarın arkasına sakladı. “Ne oldu?” Doruk duvarın arkasından bakıp,tekrar bana döndü. “Katili bulduk.” Dedi.

Duvarın arkasından çıkıp sessiz sessiz katilin arkasından gittik. Tam yanına kadar yaklaşmışken aniden arkasına döndü. Doruk hızla benim önümü kapatırken,katil ateş etti. O anın şokuyla Doruk’a bir şey oldu diye çok korktum,ama Doruk’a bakamıyordum. Benim yüzümden vurulma ihtimali titrememe sebep oluyordu. Güvenlikler katili yakalamış götürüyorları.

“Lizge!” Diye telaşla biri beni sarıyordu ama kendimde değildim. “Lizge! İyi misin? Korkutmasana kızım!” Diyerek daha şiddetli bir şekilde sarstı beni. O sırada kendime geldim ve karşımdaki Doruk’u görerek rahat bir nefes aldım. Hemen Doruk’a sarıldım kulağına,”O kurşun sana geldi sandım çok korktum!” Dedim hâlâ titreyerek. O ise ilk başta sarılmamdan dolayı afalladı,sonra o da bana sarıldı. “Şşş bak ben iyiyim sende iyisin sakin ol.” Beş dakika boyunca sarıldı bana, saçlarımı okşayarak ‘sakin ol’ diyordu.

Doruk sakinlestiğimi anladığında sarılmayı bırakıp, yüzümü ellerinin arasına aldı. Gözlerime bakıp,”Bak bana da bir şey olmadı sana da.” Dedi sakinleştirici bir ses tonuyla.

“Doruk!” Demir’in sesini duyar duymaz ellerini çekti. Güzel anların katilisin artık Demir. Doruk ona dönüp,”Noldu?” Diye sordu. “Ferman Hoca çağırıyor çabuk!” Dedi ve hızla gitti.

“Sende doğru odana” ona kafamı sallayıp,odama doğru gittim. O da Demirgilin yanına doğru gitti. Odama girince kendimi direkt kendimi yatağa attım. Etrafa bakındım Can yine yoktu, bu nasıl refakatçi bir gün var bir gün yok. Kim bilir ne işler peşinde yine. Can’ı düşünmeyi bırakıp uyudum.