“Annem izin verdiyse olur hocam.”dedim sanki bende bunu bekliyormuş gibi. “Annen izin verdi okul çıkışı benimlesin.” Dedi. “Bugün hemen mi hocam?”

“Evet bugün,hemen.”

                          📚

Gökalp hocanın arabasında eve doğru yol alıyorduk. Arabanın yaptığı fren ile geldiğimizi anladım ve emniyet kemerimi çözdüm. Önünde durduğumuz ev 2 katlı çok şık bir villaydı, oldukça büyük bir evdi ve kendisine ait büyük bir bahçesi vardı.

Kapının önünde durduk Gökalp hoca kapıyı anahtarla açtı. “Evime hoşgeldin Gökyüzü”dedi büyük bir tebessümle. “Teşekkür ederim hocam.”dedim bende tebessümüne karşılık vererek.

“Karnın aç mı?”dedi. “Yani biraz aslında”dedim. Fazlasıyla açtım ama ayıp olurdu. “Kremalı makarna sever misin?”diye sordu. Severdim. “Çok severim”dedim bir çocuk neşesiyle. Gökalp hoca bu hâlime güldü. “mutfağa geçelim o hâlde,buyrun küçük hanım.”dedi.

Gökalp hoca malzemeleri tezgaha koydu ve gerekli aletleri çıkararak kollarını sıvadı. “Yardım lazım mı?”diye sordum. “Ben yaparım sen otur,dinlen.”dedi gülümsedim.

Kolları sıvrılmış beyaz gömleğinin kaslı sırtı geriliyordu ve bunu görebiliyordum.

Bir süre hocayı izledikten sonra makarnaları tabaklara koyarak masasın her iki ucuna bir bana bir kendine olacak şekilde koydu.

“Ne içersin?”diye sordu Gökalp hoca. “Ne varsa içebilirim.”dedim.

Kendine bir bardak viski bana ise,bana ise meyve suyu koydu? Şaka mısınız hocam

Gökalp hocada masaya oturdu. “Afiyet olsun,Gökyüzü.”dedi. “Sizede afiyet olsun hocam.”dedim.

Yemeğe devam ederken arasıra göz göze geliyorduk. Çok sıcak basmıştı.

Yemekler bitmişti tabağımı alıp kaldıracakken Gökalp hoca tabağı tutan elini tuttu. “Ben toplarım sen çalışma odama geç, üst katta sağdan 2.oda.”dedi. “Tamam o zaman”dedim ve çantamı alıp merdivenlerden yukarı çıktım.

Sağdan ikinci odanın kapısını açtığımda kitaplıklarla donatılmış,büyük çalışma masası olan,fazlasıyla büyük bir odaya girmiştim. Çantamı bir kenara bıraktığımda kitaplıklardan birine yöneldim. Geneli klasik kitaplarla doluydu. Bir şiir kitabı gözüme takıldı. Bende de olan bir şiir kitabıydı. Orhan Veli’nin şiir kitabıydı.

Her zaman aklımda olan sayfayı açtım ve fısıltıyla o şiiri okumaya başladım.

“Ağlasam sesimi duyar mısınız

Mısralarımda

Dokunabilir misiniz gözyaşlarıma,

Ellerinizle

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel

Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu

Bu derde düşmeden önce

Bir yer var biliyorum

Her şeyi söylemek mümkün

Epeyce yaklaşmışım,duyuyorum

Anlatamıyorum.”

Şiiri okumayı bitirdiğimde gözlerim dolmuştu sebepsizce,duygusal bir şiirdi insanı etkiliyordu.

“Fazla güzel bir şiir,herkesin anlayacağı bir şey değil,zevkin güzelmiş Gökyüzü.”diye aniden Gökalp hocanın sesini duymamla yerimden sıçradım. “Korkutmadım değil mi?”dedi. “Yokhocam siz birden gelince,biraz şey oldum,işte”dedim. “Anladım,geç bakalım çalışmaya başlıyoruz.”dedi

                            📚

Yaklaşık 1 saat 30 dakikadır Gökalp hocadan konu dinliyordum. Konunun sonuna geldiğinde “Hocam ben artık kalsam olur mu? Saat geç oluyor.”dedim. Saat 19.00’a geliyordu.

“Tabii bırakayım seni”dedi. Hocanın bu tarz teklifleri hoşuma gidiyordu,ve galiba her şeyiyle hoşuma gidiyordu.

Evden çıktığımızda Gökalp hocanın arabasına tekrar bindik ve evime doğru yol aldık.

Evin önüne geldiğimizde Gökalp hocaya doğru döndüm “Yemek ve ders için teşekkür ederim hocam,çok güzel bir gündü.”dedim. Umarım yanlış anlamazdı.

Güven verici şekilde gülümsedi “Ben teşekkür ederim Gökyüzü,benim içinde aynı şey geçerli.”

bir bölümüm sonuna daha geldikkk beğendiniz mi??? Sizce Gökalp Hoca Berfu'dan hoslanıyomuu??🦋 istediğiniz bir sahne varsa yazabilirsinuzz😻❤️🦋