“Bugün Young Boys - Galatasaray maçı var çok heyecanlıyım.”dedim. Gerçekten çok heyecanlıydım Galatasarayımız bu maçta bizi temsil edicekti. “Boşuna sevinme çünkü Galatasaray kazanmicak.”dedi Emir karşıdan. “Sen niye öyle diyorsun ki Ülkemizi temsil edicekler.”dedim. “O anlamda değil bu Young Boysda bi bok var görürsün maç sonu.”dedi. “Ben öyle düşünmüyorum.”dedim karşı çıkarak. “İddiaya var mısın?”dedi Emir. “Varım,Neyine?”dedim. “Hmm,Kaybeden Gökalp hocanın evinden sınav kağıtlarını alır.”dedi. Şaşırmıştım. “Banka soysun istersen Emir.”dedim. “Yok şuanlık onda gözüm yok. Sen kabul ediyo musun etmiyormusun, Güvenmiyormusun Yoksa Galatasaray’a?”dedi. “Güveniyorum ulan. Tamam varım.”dedim. “Sonradan vazgeçmek yok ama.”dedi Emir. “Tamam yok, Kaybeden gider mertçe alır kağıtları.”dedim. Umarım Galatasaray kaybetmezdi…

                             🦋 

Sanırım hayatımda verdiğim en kötü söz bu olmuştu. Galatasaray yenilmişti…

Ben ne yapacaktım şimdi? Telefonumdan gelen bildirim sesiyle telefonumu aldım.Emirden mesaj gelmişti. Hiç durmamış hemen atmış mesajı it.

Emirrr; Evvett gidiyomusunuz maça BERFU HANIMM!!!

Emirrr; Bak söz verdin reddetmek yok.

Emir ama bak

Emirrr; Berfu hadi canım hadi

Of tamam be ne varmış alt tarafı hocanın evine giricem

Emirrr; Aynen bacım Slayy💅

Telefonu sinirle kapattım ve yatağa fırlattım. Korkuyorum, “Ah Berfu ah nedir Gökalp hocanın evine gizlice girmek Aptalsın kızım sen!”

                             🦋

Bugün günlerden Cumartesi Emir ile Gökalp hocanın evine biraz uzaktan bakıyorduk. Tabii ki onuda peşime takmıştım.

“Ya evdeyse napacam?”dedim. Evdeyse fena bitmiştim. “Ya ben bu elimdeki şeyken kapıyı açıcam sonra puf olacak evdemi değil mi o beni ilgilendirmez canım.”dedi Emir. “Beni bile bile cehennem ateşine atıyosun Emir bu mu arkadaşlığın.” Dedim hayal kırıklığı ile. “ Güzelim o senin biliceğin iş, hem benim arkadaşlığımın nesi var sadece senin hayatında aksiyon eksikti onuda benim sayemde çatıcaksın,teşekkür et bana.”dedi. “Ay çok sağol ya.”dedim. “Sağolasın hadi gidelim ben kapıyı açıp gidiyorum ona göre”. “Of tamam!”dedim

“Her açtım işte haydi eyvallah.” Diyerek bacaklarını götüne vura vura arkasına bakmadan koşup gözden kayboldu.

Allah’ım bismillah

Eve girdiğimde Gökalp hocanın eve olmadığını görünce rahat bir nefes verdim. Hızla halledip çıkmalıydım. Tahminimce Sınav kağıtları çalışma odasındaki çekmecelerden birinde olurdu.

Çalışma odasına girdim ve şuan çekmecelere bakıyordum fakat aşağıdan kapının açılma sesi geldiğinde ellerim titreme başladı. Korktuğun başıma gelmişti …

Oldukça sessiz olmaya çalışıyordum. Merdivenden çıkan adım sesleriyle kapının arkasına saklandım ve bir kapı açılma sesi daha fakat bu sefer sanırsam yatak odasına girmişti. Bunu bir fırsat olarak değerlendirmeliydim fakat nerden çıktığını bilmediğim bir kutu elime çarparak yere düştü. Allah’ım şuan yok et beni. Gökalp hocaya ait olduğunu düşündüğüm bir ses “Kim var orda?” Diye seslendi. Nefes alışverişlerim hızlanmaya başladı. Çalışma odasının kapısı açılmasıyla üstü çıplak olan bir Gökalp hocayla karşılaşmayı beklemiyordum…