Bölüm 11 Gökyüzü şef

Gökalp Hoca kurabiye için gerek malzemeleri çıkarttığında bende 1-2 adım uzaklığımda onu izliyordum. “Gökyüzü buz dolabından sütü çıkartır mısın?”dedi birden Gökalp Hoca. “Tabii” diyerek buzdolabına yürüdüm ve açtığımda sütü aradım. Tıka basa sağlıklı yiyeceklerle dolu ve fazla düzeli bir buzdolabıydı. En son sütü çıkartıp Gökalp hoca uzattım. “Teşekkür ederim.” Dedi ve bende karşılık olarak gülümsedim. “Evvett Bugün şefimiz sensin Gökyüzü,”gözleri bir şeyler aradı ve bir yerde durdu. “Sana bir önlük bağlayalım.” Dedi ve elinde 2 tane önlükle döndü. “Bu sana ilk olarak.”dedi ve kırmızı beyaz pötikareli önlüğü önümden geçirdiğinde benim için zaman durmuştu. Hemen kulağımın arkasında duruyordu yüzü ve nefes alışverişlerini hissediyordum. Elleri önlüğün iplerindeyken uzun,ince elleri belime hafifçe sürttü. Bu hoşuma gitmişti.

Bağladıktan sonra kendi önlüğünü üstüne geçirdi. Bir süre sonra kurabiye hamurumuz hazırdı şimdi sadece şekil vermemiz lazımdı. Büyük bir sessizlik olduğu için hamurla rastgele kalpler yapıyordum ellerim ama tepsiye koymuyordum sadece ellerimi oyalıyordum. Gökalp hocanın gözleri ellerim bulduğunda “o zaman kalpten kurabiye yapıyoruz”dedi. Yüzümde hafif tebessümle hamurları kalp yapıp tepsiye dizmeye başladım. Gökalp hocanın ellerine baktığımda büyük ve damarlı ellerinde hamur çok küçük durmuştu.

Tepsiye dizdiriniz kurabiyeleri fırına atmış bekliyorduk ve yine ortama sessizlik hâkimdi. “Gökyüzü,” dedi sakince Gökalp hoca birden. “Buyrun hocam.”

“Salı günü okulun 3 günlük bir gezisi var sende katılıcak mısın?”diye sordu. Evet okulun bir gezisi vardı. İzmir’e gidilicekti sınırlı kişiler. Umay ve Emir katılacağını söylemişti fakat henüz anneme söylememiştim. İzin verip vermeyeceğini bilmiyordum.

“Henüz bir karar vermedim aslında hocam,hem annemde sormam lazım.”dedim. “Sen gelmek istiyor musun?”diye sordu. “Yani evet neden istemeyeyim ki”dedim. “Tamam o zaman sen anneni dert etme.”dedi. Nasıl? Anlamadım. “Nasıl yani?”

“Anneni dert etme diyorum Göykyüzü, o iş bende”dedi ve göz kırptı. Utanmıştım… o sırada fırından kurabiyelerin piştiğinden dair bir ses geldi. “Kurabiyelerimiz de hazır anlaşılan.”demişti. Kurabiyelerimiz…

Bende oturduğum sandalyeden kalkıp Gökalp hocanın yanına ulaştım. Çok güzel gözüküyorlardı. Bir tane kapıp bir ısırık aldığımda Gökalp hocanın bakışları bana döndü ve bir süre ısırdığım kurabiyede ve dudaklarıma odaklandı…

“Çok güzel olmuşş”diyerek sevindim. “Sen yaptın çünkü.”dedi etkili bir tebessümle...