Bölüm 7(part 1)

Sahur

Adamın dediğine göre vampirler 12:00 den 02:00'ye kadar uyuyorlarmış ve uykularını alıyorlarmış 'evet kardelenciğim, senin gibi 12 saat uyuyup hala uykum var demiyorlar '-He İçses He... Ramazan ayının son günleriydi ve gece kalkıp sahur yapmam gerekiyordu ama alarm kuracağım bir telefonum yoktu ve eğer uyursam sahura uyanamayabilirdim. Uras saolsun telefonum ondaydı ve eğer ailem ararsa ya da ilerleyen günlerde ne diyeceğim... 'anne baba beni bir vampir kaçırdı ve evinde tutuyor ama merak etmeyin iyiyim ben' bunu dile getirirsem delirdiğimi düşünürler. Zaten önceden vampirlere karşı ilgisi olan bir kızdım. Yani vampirlerle ilgili kitap falan okuyordum. Hatta vampir hastalığı diye bir hastalıkta biliyordum ama bu hastalığı yaşayanların kan emme arzusu var sadece bu kadar güçlü oldukları düşünceleri okuyabildikleri. Hızlı koşmaları ve bazı sesleri belli bir yakınlıktan duymaları gibi özellikleri olan gerçek bir vampir olduğunu bilmiyordum şimdiye kadar... Boğazım kurumuştu ve sahur saati de gelmişti aşşağıda inip su içtim, bardağı yıkayıp yerine koydum.tam arkamı dönmüştüm ki ağzımdan bir çığlık çıkacakken, kalbim hızla atarken...

Uras sol eliyle kolumu tutup sağ eliyle ağızını kapattı bir hışımlada arkamdaki tezgaha sırtımı yasladı sonra - "şimdi kesinlikle beni ikiletmiyorsun ve yalan söylemiyorsun yoksa canını fena yakarım anladın mı?" dedi. Bende tamam anlamında kafamı salladım "şimdi ağzını açtığımda bağırmayacaksın ve sakin bir şekilde bana burada ne işin olduğunu söyle." dedi aslında korktuğum arkamda olması değildi korktuğum gözlerinin kırmızıya dönmüş elinde bir kan torbasıyla arkamda oluşuydu. Doğrusu kan torbalarının nereden bulduklarını merak etmiyorum değil 'yiyorsa sor kardelen' yok yemiyor İçses Uras bana söylediklerini gözlerimi bir kez kapatıp açarak onayladım ve elini yavaşça ağzımdan çekti. "boğazım kurudu hem su içeyim dedim hemde yarın oruçlu olacağım için bişeyler yiyecektim malum burda zorla tutuluyorum ama beni aç bırakacak kadar hayvan değilsinizdir heralde demi?!" dedim 'bir saniye sen ona hayvan mı dedin' biraz öyle oldu demi İçses şimdi bittim işte 'bencede'" afiyet olsun ve benimle konuşmayı yavaş yavaş öğreneceksin illaki şimdilik bitmedin sabrım taşarsa bitersin "dedi." sabrın nasıl taşar mesela "dedim" bu evde olduğun sürece kurallara uy, akıllı ve uslu bir kız ol yeterli "dedi evet içsesciğim elbetteki çiğnenecek kurallar var ve bu evde kalınmayacak. Zil sesi geldi ve ikimizde kapı yönüne baktık Uras kan torbasını en alt çekmeceye koydu ve ikimiz kisakin bir şekilde kapıya ilerledi kapıyı açmadan gözlerime baktı ve bu bakış kaçmayı denemek gibi bir hataya düşme der gibiydi sonra emin olmak için kapı deliğinden baktı ve anahtarı çevirip kapıyı açtı "hoşgeldiniz" dedi Uras tanıdık gelen bir kadın sesi "hoşbuldum" dedi bu sesi bir yerden tanıyordum ama nerden salona doğru ilerledim kim olduğuna bakmak için Uras "Rasim naber yakışıklı?" dedi yok artık bunlar bizim 3 yıl önceki tanıdığımız bir komşumuzdu kadın bizim karşı binamızın 2.katında oturuyordu ve bir süre sonra çevredekiler kadının şiddet gördüğünü anlayınca yardım etmek istediler ama o iğrenç kocası bunların farkına vardığı için taşındılar mahalleden o zamanlar çok zoruma gitmişti kadına yardım edemedim diye 'demekki neymiş kardelenciğim her şerrin ardından bir hâyır çıkabilirmiş' evet içsesciğim... İçeriye geçtim ve "Rasim?" dedim rasimle çok oyun oynadığımız için ve üç yıl önceside 5 yaşında olduğu için beni hatırlıyordu koşarak gelip bana sarıldı. Sonra kalkıp annesi Rana hanıma sarıldım çok güzel bir karşılaşma olduğunu, beni gördüğüne çok sevindiğini ama başka şartlarda karşılaşmak istediğini söyledi. Yaklaşık bir saat sohbet ettik onlarla saat 4:30 du ve yarım saat sonra toplantı vardı eğer başka şartlar altında olsaydık onları bırakmazdım ama değiliz üstelik Uras onları buraya getirdiyse mutlaka onları korur... Ben bu evde daha fazla kalamazdım unutmayın ki "özgür kuşlar kafese kapatıldığında ölü taklidi yaparlar çünkü bedenleriyle birlikte ruhlarıda hapsolur." ve bende kuşlar misali ruhumu hapsedemezdim Uras Rana hanım ve rasime odalarını göstermek için yukarı çıktı onlarla kapıya baktığımda anahtar kapının üstündeydi. Ayağa kalktım ayakkabımı hızla ayağıma geçirdim ve kapıyı açıp koştum...

Dışarısı epeymibi karanlıktı ormana doğru koştum diyeceksiniz ki bu salak mı neden ormana doğru koşuyor çünkü zeten bir ormanın içindeymişim kaldığım odadan hiç dışarı bakmadım ki farkedeyim oysaki ben ki gökyüzüne aşık olan mavisine hayran olan o kızım ormanda yaklaşık 10 - 15 dakika koştuktan sonra yorulduğum için bir ağaca yaslandım bir iki saniye ardından bişey beni kolumdan tuttu ve boynumda hafif bir yanma başladı daha doğrusu biri tarafından ısırıldım buna eminim ne olduğunu anlamadan gözlerim yavaş yavaş kararmaya başladı 'belayı üstüne çekmekte üstüne yok kardelen. Sanki adamın yanında kalsan nolcak ki illaki aksiyon istiyorsun' benim suçum değildi yine olsa yine yaparım İçses aklımdan geçen son düşünceler bunlardı...

Devam Edecek.

Eveeettt, nasıl buldunuz yeni bölümüüüü??

Sizce kardelenin kurtulması iyi mi oldu ya da kaçması??

Vamins sevenler sizleri iki haftadır beklettiğim için kusura bakmayın yeni bölümü anca atabildim çünkü hayatımda bazı küçük pürüzler var inşaAllah daha sonra akıcı bir şekilde devam edicem bölüm atmaya beni anlayışla karşılayacğınızı umuyorum

SEVGİLERİMLE

görüşürüzzzz ❤️