(Mafya kılıklı abimiz) Mirza Acar

Sabah uyandığımda saatin daha altı olduğunu gördüm bugünün cumartesi olmasıyla rahatım işte yoktu bugün kendime vakit ayırıcaktım

İşlerimi halledip kahvaltıya indim bir şeyler atıştırıp dışarıya çıktım bugün sahile gidip hava almak istiyordum

Sahile geldiğimde bir banka oturup kulaklıkları mı takıp şarkı açtım

Ben böyle otururken yanıma biri oturdu, hiç konuşmadan benimle oturuyordu dönüp kim olduğuna baktığımda bana benzeyen çocuk olduğunu gördüm kulkaliklarimi çıkarıp ona döndüm

"Sürekli karşılaşmamız tesadüf olamaz değil mi "

"Evet olamaz haklısın beni takip mi ediyorsun "dedi çocuk

" Ben mi takip edicem hiçte bile etmiyorum neden sürekli çevremde siniz sen ve o mafya kılıklı abin "

"Hahaha mafya kılıklı mı bak bu çok iyiydi kendisi duymasın ama "

"Sen demezsen duymaz söyle hadi kimsiniz siz "

Tam konuşacakken telefon çaldı oda konusmaktan vazgeçip telefon u açtı

"Alo abi yok abi ya yapmam öyle birşey tamam geliyorum "

Diyip kapatı sonrada kalkıp hiçbirşey demeden uzaklaştı

Mal mi bu çocuk bari hoşçakal filan deseydın aman ne hali varsa görsün dü hıh

Acar konağında

Sabah olmuş herkes sofrada kahvaltı ediyordu ama ne konuşan nede bir sohbet vardı sofrada

12yıl önce kaybolan küçük hazaldan sonra hayat onlar için durmuştu ne abileri nede ikizi o günden sonra kendine gelememişti taki o sabah gelen mektuptan sonra

Herkes kahvaltı ederken hizmetlinin elinde zarfla içeri girdi

"Kenan bey bu zarf size gelmiş "

"Tamam ver sen çekilebilirsin teşekkürler "

Kendisine gelen zarfı açıtı ve okumaya başladı her okuduğu satırda her cümlede sevinse mi yoksa üzülse mi bilemedi

"Baba ne yazıyor orda birden yüzün soldu"

Mirza'nın sorusuyla kenan kafasını kaldırıp tek tek herkesin yüzüne bakıp şu cümleleri kurdu

"Hazal yaşıyormuş "

Bölüm biraz kısa oldu birdaha ki bölüm daha uzun olucak

Bakalım açar ailesi ne yapıcak merak etım şimdi

Yazık hazalima herşey üst üste geliyor

İyi okumalar canlarım 💕