2011 ŞIRNAK

"Turgut komutanım"dedi Turgut'un yanındaki asker."Söyle asker, dinliyorum" son şarjörü takıyordu. "Komutanım, etrafımız sarılı, mermimiz sayılı , biz buradan çıkamayız."endişesi gözünden okunuyordu askerin."Sen türk askerisin Kerem , son mermimize ,son kanımıza kadar savaşacağız." Silahına tekrar odaklandı. Kısa bir sessizlik oluştu . Bu sessizliği Turgut'un sorusu bozdu."Sen kaç yaşındasın Kerem?" O sırada silahını sırtına takıyordu."Yirmi dört komutanım." Dedi yere doğru dalmışken.Turgut burada ikisinin de şehit olacağının farkındaydı lakin Kerem'i üzmemek için sormadığı sürece dile getiriyordu."komutanım şimdi ne yapacağız" Turgut'un beklediği bir soruydu."Şehadeti bekleyeceğiz Kerem." Döküldü dudaklarından.Daha sonrası bulundukları dağda kocaman bir patlama ve karanlık...

2011 ANKARA

"Anne,ben çıkıyorum."diye salona doğru seslendi Açelya."Nereye kızım?" Diye ayaklandı hemen Züleyha hanım."Anne işte arkadaşlarla kütüphaneye gideceğiz." Annesinin sorularından bıkmışa benziyordu"Kimmiş bu arkadaşların?" Diye bir soru yöneltti bu sefer de Züleyha hanım."Söylemezsem gidemem değil mi?" Açelya bu sorulardan sıkılmışa benziyordu."cık" diye bir ses çıkarttı. Biliyordu ki bu sesle annesi 'hayatta olmaz'diyordu .Arkadaşlarının ismini tek tek saydı. Daha sonrasında tam evin dış kapısını açmış çıkacakken kapıdaki askeri fark etti."Turgut Dinçel'in ailesi siz misiniz?"dedi saçma bir soru olmasına rağmen kalbindeki korkudan dolayı başını aşagı yukarı sallamakla yetindi. Abisine bir şey olmasından hep korkardı. "Başınız sağ olsun" döküldü askerin dudaklarından.Ne demişti o asker?aklı ermemeye başlamıştı tek bir cümleden sonra 'başınız sağ olsun..."

GÜnümüz

"Anne amma abarttın sen de bu konuyu ya"dedim.Başka ne diyebilirim ki? Neymiş efendim Mardin'e çalışmaya gidemezmişim. Anne diyorum tahinim oraya çıktı. Yok orası sınır yok tehlike... Delirtecekti bu kadın beni."kızım tahinini buraya aldırsak, olmaz mı?" Bu sorular bir gün beni delirtecek , yemin ederim."Anne koskoca insanım ben on yaşında değilim merak etme, hem bak sırf sen istedin diye lojmanda kalıcam söz." Evet,annem benim orada kendi başıma bela açacağımı düşündüğü için lojmanda kalmam lazım."Ama kızım şimdi bir ilkokul öğretmenliği için Mardin'e mı gideceksin?" Başımla sorusunu onayladım."iy, sen bilirsin. Züleyha kim ki sözü dinlenecek bu evde."Allah'ım sen bana yardım et. Sevgili tribi de neymiş siz şimdi annemin tribini görün."Anne yapma ama böyle, lütfen." Annem inatçı olabilirdi ama ben daha inatçıyım."iyi, sen bilirsin ben de abimle vedalaşıp hava limanına geçeyim bari." Sinirden ateş topuna dönme ihtimalini göze alıyordum şuan."ya gel şuraya , boynuzlu keçi seni" dedi gülmeye çalışarak.O beni kollarının altına almışken ben de ona sarıldım. "Anne vaktim az eğer böyle oturmaya devam edersem vallahi biletim tanar ben sana diyeyim" dedim o anki mutluluğumun armağanı olan gülücükle." İyi ,hadi Allah'a emanet ol kuzum." Dedi ben bu kadını yerim . Kapıdan çıkıp mezarlığa doğru gidiyordum ki evde eşyam kaldı mı diye ceplerimi kontrol ettim. "Cüzdan .. burada, telefonu aldım, diploma... Bavulda.tamamız Açe tam gaz devam." Mezarlığın önüne geldiğimde arabayı durdurdum. Birkaç saniye otuduktan sonra kapıyı aralay8p arabadan çıktım adımlarım benim haberim olmadan şehitliğin önüne getirdi içeri girdim , direk abimin önünde durdum

Uzm.ÇavuşTurgut Dinçel

DT 1989 ŞT 2011

Suriye Şam

"Abi... Sana minik bir sürprizim var. Severmisin bilmem."diye başladım sözlerime abimin mezar taşını süzerken "hani ben sana hep diyordum ya öğretmen olucam diye. Sen de "kızım sen hakiki mal falan mısın? Sen onca çocuğun için den bu sinirle katil çıkarsın. Gerçekten öldürürsün birini" diyordun.Abi benim Mardin'e tayinim çıktı, ben bu gün Mardin'e gidiyorum. Seni de ziyaret edeyim dedim. " Gözlerim doluyordu."Abi... Ben seni çok özledim ama.Bana olan hakaretlerini bile özledim" hani şair diyor ya 'ağlamak için gözden yaş mı akmalı? İnsan gülerken içi kan ağlayamaz mı? 'diye ben işte şimdi o şairi anlıyordum."Abi ben babamı bile seni özlediğim kadar özlemedim..." Dedim en sonunda ağlarken. "Ben gidiyorum abi.Biliyorum şimdi hayatta olsaydın bana sarılmak yerine "Aferin beyinsiz git Mardin'e böyle yoluna bodozlama devam." Diye çekişirdin ama ben en çok zor zamanımda sana sarılmayı özledim"dedim.

Mezar taşını öpüp oradan uzaklaştım .içimde nedense buruk Bir sevinç vardı. Aklıma abimin bana ettıği küfürler geldikçe gülüyordum. Radyoyu açtım. Güzel bir şarkı vardı. Biraz daha yol gittikten sonra havalimanına vardım. Zaten yedi dakika sonra uçak kalkacaktı gidene kadar o süre geçti . Ben uçakta koltuğumu bulmaya çalışırken bayağı süre geçmişti ama sonunda bulmuştum. Hemen oturdum ve kitabımı çıkarttım. Yol boyu kitabımı okudum. Fazla uzun sürmemişti zaten yolculuk . Bir kaç saat içinde Mardin'e iniş yapmıştım. Tek bavul getimiştim ama bayağı büyüktü taşıması da bayağı zordu. Taksiye binip lojmanı tarif ettim. Apartmanın önünde durduğumdaderin bir nefes çektim. Hoşgeldik Açe hoşta kalacağız birada ama bavulun ayakları olsaydı keşke. Bize bayağı yardımı dokunur şu aslında.

Haklısın.seksen beş milyon akıllarda tek bir soru. Açelya bu bavulu yedi kat nasıl çıkaracak. Aslında Açe. Diyorum ki asansöre mı katsak şu bavulu .hani o da kat çıkıyor ya.

Yine haklısın. Döndüm arkamı tuttum bavulu çekiştirmeye başladım. Ama yok banamısın demiyor ya. Ne yapacağım ben bu bavulla? En sonunda tekrar çekiştirdiğimde yere yapışmaktan zar zor kurtuldum . Pardon da kurtulmadık kurtarıldık. Kim bu kurtarıcı Açe kim lan?kafamı kaldırdığımda o adam -namı değer kurtarıcım-el salladı."Merhaba , yeni mi taşındınız?"diyerek beni hemen ayağa kaldırdı "Evet" diyebildim sadece . "Sormadı biraz ayıp ama asker misiniz?"dedi bir anda benim kadar o da çekingen davranıyordu."Yok ,hayır öğretmenim ben" diyebildim adamın yüzü yerine asfaltı inceliyorum." Anladım... Başınız sağ olsun babanız mı askerdi?" Allah'ım bu adam neden sınırları zorluyor ."Hayır , babam ben doğar doğmaz gitti. Abim yüzünden burada kalıcağım" dedim sadece."Gitti derken? Kaçtı mı yoksa öldü mü?" Allah'ım sabır ver. Bana geliyorlar yine. "Kaçtı" dedim ve hemen bavulu çekip gidecekken iyi günler dinleyeyim dedim demez olsaydım . Bavulun ağırlığından yere yapıßacaktım ki lafım da ağzım da kaldı .Ayyy Açe bu adam batman gibi çok iyi kurtarıyor. Bayağı karizmatik ama kap bunu.

Sus. "İsterseniz dairenize kadar yarrın edeyim"bavulu gösterdi."bayağı ağıra bendiyor." Abim haklı mı lan yoksa?sınıftan değilde buradan katil çıkma potansiyelim var."teşekkür ederim çok yardımcı olmuş olursunuz"elimi uzattım"Bu arada ben Açelya" diyebildim sonunda ohh. Sonunda bir çekingenlik belirtisi yok şükür ki ne şükür."Memnun oldum .Eymen ben de"dedi bu adam sırıtıyor muydu?"Ben de memnun oldum."dedim gülümsemeye çalışarak. "Kaçıncı katta eviniz?"dediasansöre girerken."yedi"telefonuma gelen bildirimleri okuyordum bir yandan."komşumsunuz o zaman" dediğinde ani bir şok yaşadım."efendim?" Dedim hemen."ben de sizin karşınızda oturuyorum" dedi.Ayy Açe bizdeki şans var ya İran prensesinde yak be kızım.

Doğru bayağı şansızım. Çok şanslısın demek istemiştim ama neyse.

Kapımın önüne geldiğimizde birbirimize iyi günler dileyip kendi evlerimize girdik.​​

​​​​​​

​​

​​​​​​