"Abi harbi gerizekalıyım ben." Diye yakınıyordu Eymen. Açelya'yı bu hale onun getirdiğini düşünüyordu." Dinazor gibi bağırırsan kıza stresten hasta olur işte." Hastane odasındaydı. Ateşinin olduğunu anlar anlamaz yere yığılmıştı Açelya. Direkt hastaneye getirmişti. " Lan oğlum ne dedin kıza da yataklara düştü ?" Diye içeri girdi Tuğrul. " Oğlum şakasına Berkcan'ı falan övdü kız , benimde tepem attı bağırdım falan. Sonra işte eve kadar korkudan konuşmadı. Eve girdi. Ben de özür icabı yemek götürüyordum. Açtı kapıyı. Baktım kız kıpkırmızı gözlerinin beyazı falan gitmiş. Dedim Açelya senin ateşin var.' Eymen iyiyim ben' derken yere yığıldı"

"Sen de hastaneye getirdin." Diye tamamladı Tuğrul.bir süre odaya sessizlik hakim oldu." Oğlum sen aşk falan diyorsun da kıza iki günde nasıl aşık olduğunu düşündün mü hiç?" Tuğrul haklıydı bir yandanda." Ne bileyim oğlum ya. Ben bizimkilere dalga geçiyordum bir de." Tuğrul ister istemez kısa bir kahkaha attı.Eymen, ne gülüyorsun dercesine kafasını salladı. " Siktir et neye güldüğümü." Diye geçiştirdi. Açelya yattığı yatakta kıpırdanmaya başladı." Açelya? İyi misin, duyuyormusun beni Açelya?" Endişeliye benziyordu Eymen. "Lan mal mısın bir dur kız yorgun ki konuşamıyor." Dedi Tuğrul." Lan oğlum ben bir gün IQ testine gitsem, yanımda gelir misin?" Ciddi görünüyordu ." Sen harbi malsın" Açelya bir şeyler mırıldanmaya başlamıştı."Açelya?" Cevap gelmedi

"Abi, Abi'm. Ya saçmalama abi sensin mal." Diye keyifle mırıldanıyordu." Abi sence şu an ne oluyor?" Diye fısıldadı Eymen. "Anılarını yaşıyor Eymen bekle ve dinle."

"Senin arkadaşların mı bunlar? Senin gibi bir malla nasıl arkadaş olmuşlar acaba abi. Lan vurmasana ya senin yüzünden öğretmen olamayacağım zaten . "Yüzünü buruşturdu Açelya. "Niye mi ? Pardon da vura vura beyin hücrelerimi öldürdün. Gülme"

"Abisinin şakaları da güz-" Eymen tuğrul'un lafını böldü."şıışşt sus bir."

"Abi ben sana bir konu hakkında danışmam lazım. Ama şakaya vurmak yok." İkisi de pürdikkat Açelya 'yı dinliyordu. "Şimdi sen yanımda değilsin ama ben biri ile tanıştım. Aynı sen." Tuğrul hakkında konuşuyordu." Eee si şu ki o senin yerini doldurmasa da bana iyi hissettirir mı?" İkisi de şaşırmıştı.odaya sessizlik hakim oldu. Kısa bir süre sonra Açelya uyanmaya başladı. "Açelya iyi misin?" Diye ayaklandı Eymen. " Ne iyimiyim? Sen söyleyeceksin iyimiyim kötümüyüm. Evdeydim ben ne işim var burada?" İkisi de gülmeye başladılar. " Bu kız uykuluyken daha tatlı." Diye fisildadı Eymen.

"Şaka şaka . Eymen'e şaşırdım bu sefer kızmadı şakama." Diye geveledi ağzında." Ben varya ben. Bomba gibiyim bomba. Çekin pimimi atın beni meydana." Diye elini yumruk yapıp havaya kaldırdı." Herkes Açe'nin gazabından korkacak lan!" Kahkahalar arttı da arttı. " Alaydaki fırat abiye mı dönüştü lan bu benzedi de haa." Gülüyordu bir yandan Tuğrul.

"Tövbeler olsun abi. " Diye bağırdı hemen. Bu durum Açelya'nın dikkatini çekti. "Tuğrul abi ne dedi de sinirlendin sen Eymen. Niye bağırıyorsun?" Bir anda kahkahalar soldu. Tuğrul yavaşça Eymen'in kulağına eğildi "kıza ne söyledin sen amına koyayım ya." Haklıydı da."Abi benim bunu düzeltmem lazım. Ama nasıl yaparım bilmem." Tuğrul kınayıcı bir bakış attı. "Sinirlenme. Sokarım beyin hücrelerine ha." Eymen salak gibi olumlu anlamda basını iki yana salladı." Mantıklı aslında" tuğrul Eymen'in ensesine bir tane vurdu ama ne vurmak. "Siktir " diye bağırdı Eymen.Açelya yattığı yerden doğruldu. Ürkmüştü, sesi çıkmıyordu. "Pardon." Diye elini kaldırdı Açelya'ya ."Ağzımdan kaçtı." Açelya yattığı yere iyice sindi. " Ne zaman gideriz eve?"

"Daha sormadım . Doktor gelir birazdan"

"Eymen , benim abimin bir sözü vardı, duymak ister misin?"

"Neymiş"

"Ben böyle küçükken senin gibi cevaplar verirdim. Oda bana ne derdi biliyor musun? 'Hakiki mal falan mısın sen , ben senin beyin hücrelerine tek tek sıçayım' derdi"

Eymen'den ses çıkmazken tuğrul ıkına ıkına gülemye başladı.

" Defterime yazarım ben bu sözü Açelyacık sağol" dedi tuğrul bir yandan gülerken." Bir günde 'bacım' dan Açelyacık oldum ilerleme var bende" dedi Açelya da gülüyordu Eymen'in bu durumuna.onlar hâlâ gülerken içeri doktor girdi.bu gün taburcu olabileceğini duyunca daha da çok sevinmişti Açelya..akşam saat 19.37 de hastaneden çıkar çıkmaz eve gittiler. Tam kapıdan içeri girecekken durdu. "Eymen sen bana bir yemek getirmiştin ya , o tam olarak nerede , ben biraz acıkmış olabilirim." Eymen durdu , bekledi." Bana gelmeye ne dersin, ben de daha yemedim."

Açelya , açelya sen bu teklifi reddedersen seni keserim.

"Olur, neden olmasın." Deyip kendi evinin kapısını kapattı. Eymen'in evine doğru ilerledi. İçeri girdiğinde biraz çekinse de salondaki bir koltuğa oturdu. "Açelya ben özür dilerim. Sabahki olayda şakayı ciddiye almamalıydım." Neden özür diliyordu ki şimdi. Sadece altıma sıçmama ramak kalmıştı o kadar." Ha bir de ciddi söylesem benim bedenim sağ çıkmazdı arabadan" şakaya vurmuştum , gülmesini bekliyordum. Gülmedi.bende gülmeyi kestim." Şakaydı" dedim.

Ay ben deja vu mu yaşıyorum.

"Sinirlenmedim sakin ol." Dedi pardon da dinazor gören kişi sakın kalabiliyor muymuş bı sor bakalım." Senin sınırın bana sökmez. Hem benim sadece moralim bozuktu. Senin sinirine ağlayan yok yani" gülmesini beklemiyordum. Niye gülüyordu ki." Bunu gülmen için söylememiştim." Dedim. Hâlâ gülüyordu."benim tersimde pistir bulaşma bana" kahkaha atmaya başladı. "Of sıkıldım ben , açım ben aç öleyim mı burada şimdi ." Söylediğim sözlere karşı sonunda masaya oturmuştuk. Yemeğimi yiyip eve girdim. Uyku hastası olan ben saat 11.00'e kadar oturmuştum.