Karanlık kötü değildir.

Sadece içindeki acılarla,

Aydınlığa kavuşmayı bekler

( Kendi sözüm)

Sabah üzerimdeki yorgunluk geçmişti ama kalbimdeki yorgunluk geçmemişti. Yüzüme vuran sıcak güneş ışınları gözlerimi açmama sebep olurken,İçeri doktorun girmesiyle taburcu olacağım anlamına geliyordu. Yatakta oturur pozisyonunu, aldığımda doktor bey konuşmaya başladı...

Doktor: Kendizi nasıl hissediyorsunuz Gece Hanım?

Gece: Düne göre gayet iyi.

Doktor: Bunu duyduğuma sevindim. Buraya geldiğime göre taburcu olacağınızı anlamışsınızdır.

Ben kafamı evet anlamında sallarken doktor konuşmaya devam etti.

Doktor: Son yaptığımız testlere göre sonuçlarınız temiz çıktı. Hazır olduğunuzda hemşireyi çağırabilisiniz. Size bir kaç evrak imzalattırdıktan sonra gidebilirsiniz.

Gece: Tamam doktor bey.

Doktor: Geçmiş olsun Gece Hanım.

Gece: Sağolun doktor bey.

Doktor dışarı çıkarken ben yavaşça yatağımdan doğruldum ve dünkü kıyafetlerimi giydim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynadan kendime baktığımda dehşete kapılmıştım. Gözlerimin altı torba gibi şişmişken, yüzümdeki yorgunluk hissiyatı dahada çok mahvolmama sebep oluyordu. Hemen yüzümü kuruladıktan sonra bu kirli görüntüden kurulmak için yüzüme hafif bir makyaj yaptım, saçımıda üstten at kuyruğu yaparak kendime gelmiştim.Hemşireyi çağırmaktansa ben kendim hemşirenin yanına gitmeye karar verdim. Hızlıca dışarı çıkıp asansörle ikinci kattan aşağıya indim, danışmanlığa uğruyarak taburcu olacağımı ve birkaç evrak imzalamam gerektiğini söyledikten sonra hemen imzaladım ve rahat bir nefes alarak dışarıya çıktım. Hastanenin önünde taksi gelmesini beklerken omzuma dokunan el ürpermeme sebep olmuştu.