Anne ve babanın kırdığı kalpler iyileşmez...

Yalnızdım, bir başımaydım ne bir gücüm nede bir kuvvetim vardı. Yaşamaya karşı acizliğim yine kendini belli etmeye başlamıştı. Kalbimde sancılar, aklımda beni neden sevmediler düşüncesi ile geziyordum sokak sokak.

Hava soğumaya ve kararmaya başlamıştı, altımda ise motorum vardı. Saat gecenin dördüydü ve ben gazlamaya çıkmıştım, bir nevi kafamdaki sesleri susturmaya çalışıyordum. Ölümün kıyısından geçsem bile sevdiğim şeyi yaparken ölmek benim için bir gururdu.

Motor sürmekten yorulduğumu fark edince bir bankın önüne durdum. Zaten uyku düzeni diye bir şey yoktu bende, o yüzden geç saatlere kadar kalmayı sıkıntı etmedim. Çantamın içinden kulaklığımı çıkardım, bir nevi hayatımın zorlu zamanlarında bana yoldaş olmuştu kulaklığım.

Çocukluktan beri sevilmemiş ve istenmemiş bir çocuktum. Ailem varken ailesizlik çekmiştim. Sürekli zorbalık görmüş, dış görünüşüm ile dalga geçilmişti. Çantamdan sigaramı çıkartıcaktım ki bitmiş olduğunu gördüm, eve gideceğim zaman alırdım acelesi yoktu.

Ailesi tarafından sevilmemiş çocukların gözünde hep bir kırgınlık, yarım kalmışlık ifadesi olurdu. Belki gözlerindeki ışığı yeniden parlatacak birini bulur belki bulamazdı. Boşluk, nefret, öfke, kabullenmişlik duygularını her zerrem hissediyordu sanki.

Saate baktığımda altı olduğunu gördüm, saat 8.30'da adliyede duruşmam vardı, o yüzden eve gitmem gerekiyordu.Evim buraya biraz uzaktı o yüzden acele etmek zorundaydım. Motoruma binip en yakın markete sürdüm. Markete girdikten sonra favori sigaralarımı alıp çıktım ve motora tekrar bindim.

Bu saatlerde yolda fazla araç olmadığı için, hızlı bir şekilde sürebilirdim motorumu. Gaza motorun hızı 200'ü geçene kadar bastım, bu kadar hız yeterdi.

Kalbime beklemediğim sırada giren ağrı ile motorun kontrolünü kaybedip karşıdan gelen tır ile çarpışmıştık. Son hatırladıklarım ise bana doğru gelen bir kaç gencin aralarından birinin bana sorduğu soruydu;

"Bir yakınını aramamızı ister misin?"

"Kimsem yok." Ailem beni evlatlıktan reddetmişlerdi zaten hayatımda başka insan yoktu. Cevabı verdikten sonra bilincimi kaybetmiştim.

VE evet ilk bölümümüz tamamlandı ilk bölüm gibi değilde tanıtım gibi bir şey oldu ama olsun Hadi ben kaçar