. Bölüm: Kayıp Arkadaşın Peşinde

Jack, koşmaya devam etti. Kalbinin çarpması, adımlarının toplamı artıyordu. Bir süre koştuktan sonra bir kez girdiler; burada eski oyuncakların parçaları ve dev bir oyuncak ayı ortaya çıkıyor. Ayının gözleri, karanlıkta parlıyordu. “Jack...” diye mırıldandı, ama bu sefer ses daha tanındı.

Tom'un sesi, Jack'in başını karıştırdı. "Tom, yanlış mı anladın?" diye bağırdı. Cevap alamadı, ama gözler daha da parlamaya başladı. Jack, onu çok iyi tanıyordu; ama Tom'un en sevdiği oyuncaktı. “Beni bulman lazım, Jack. Burada tehlikeler var” dedi ayı, ama Jack, bunun hayal olduğuna inandı.

Etrafa bakındı; Duvarlarda daha fazla yazı vardı. “Ona güvenme”, “Onu durdurma” gibi yapılar uyarılar. Jack, içerdeki korkuyu yenmeye devam ederken, cesaretle hayatın ortasında yürüdü. Tam o sırada, duvarda bir kapı belirdi.

Jack kapıyı açmaya karar verdi. İçerisindeki karanlık bir laboratuvarla karşılaştı. Yerde, farklı deneklerin resimleri ve deney notları dağınık bir şekilde yer alıyordu. Jack, daha önce gördüğü notları buldu ve içindeki korku büyüdü. Burada yapılan deneylerin sonuçları çok tehlikeliydi. Kayıp arkadaşının burada olabileceğini düşündü; ama aynı zamanda bu yeri terk etmek istiyordu.

Ne yapmalıyım?” diye düşündüm. Kapıdan gelen adım sesleriyle irkildi. Bu sefer başka bir ses, fısıldıyordu: “Kaçmalıydın, Jack. Zamanın kalmadı!” Jack, kadınlarına güvenerek odayı terk etti.

Koridorun derinliklerine doğru ilerlerken, bir kapı daha buldu. Kapıyı açtığında, karanlık bir odada bir ayna gördü. Aynada kendi çıkıntıları yok, kaybolan arkadaşlarının gördüğünü gördü. Tom, çaresizliğin bir şekilde ona bakıyordu.

“Jack, buradan çıkmalısın!” diye bağırdı. “Beni burada bırakma!”

Jack, içeride korkuya rağmen ilerlemeye karar verdi. “Tom, seni kurtaracağım!” diye yanıtladı ve aynaya doğru koşmaya başladı. Ancak tam o an, aynaya aniden bire karar verdi ve Jack'i içine çekmeye çalıştı.

Düşünceleri hızla devam ediyordu, Jack'in aklında tek bir şey vardı: Arkadaşını kurtarmak için her şeyi göze almalıydı.

3.bölüm

Son